Exact een jaar geleden maakte de ondernemers van ArcelorMittal bekend dat ze 1700 banen gingen schrappen. Als belastingbetaler gaven wij dat bedrijf in 2007 een aftrek van 430 miljoen euro en in 2008 een aftrek van maar liefst 1.3 miljard euro via de notionele intrestaftrek. Faire deal volgens sommige politieke partijen.

Onder andere door deze aftrek betaalden de 500 grootste Belgische bedrijven in 2008 gemiddeld 13,57 procent aan vennootschapsbelasting op hun fiscale winst. Gemiddeld wel te verstaan. Zo zijn er een resem heel grote ondernemingen die dankzij de wet soms nog amper belastingen betalen. Oftewel nul procent, ietsjes minder dan jij en ik dus. Diegene die het meest zouden moeten betalen betalen misbruiken het systeem en betalen zo het minste. Op deze manier zetten ze gans ons systeem onder druk.

Ondertussen kost de notionele intrestaftrek ons, de werkende massa, wel enkele miljarden euro’s. Anders gezegd betaald ieder van ons elk jaar ongeveer 2.000 euro aan al deze bedrijven. Bedrijven waarvan men eindelijk toegeeft dat zij misbruik maken van het systeem. Bedrijven die buitenlands kapitaal door ons Belgenlandje heen sluizen, notionele intresten opstrijken en terug met de noorderzon verdwijnen. Zoals bijvoorbeeld Euronext IFSC NYSE, de groep die de beursen van Brussel, Parijs, Amsterdam en New York overkoepelt. Die gaven we op deze manier maar liefst 170 miljoen euro.

Maar geen nood, de BBI (Bijzondere Belastinginspectie) voert ‘enkele tientallen‘ onderzoeken naar mogelijke misbruiken met de notionele intrestaftrek. Dertig miljoen euro hebben ze al terug gerecupereerd! Dat is één veertigste van wat we aan ArcelorMittal hebben gegeven om 1700 mensen te ontslaan terwijl er met het bedrag dat wij betalen aan de notionele intrest maar liefst 50.000 jobs gecreëerd kunnen worden.

De notionele intrestaftrek, Ik weet met mijn enthousiasme alvast geen blijf. En jullie?