Ik ben Bahram, 22 jaar oud en studeer sociaal-cultureel werk aan
de Katholieke Hogeschool Leuven. Mijn vader is een oud guerillastrijder
uit Iraaks Koerdistan. Ik heb dit jaar besloten om terug te keren naar
Koerdistan en te observeren hoe het sinds de bevrijding door de
Amerikanen veranderd is. Ik spreek de taal zelf nog maar een klein
beetje maar heb mijn vader om mij bij te staan en voor mij te vertalen.
In functie van mijn studies schrijf ik dit verslag over mijn bevindingen
als ontdekker en avonturier.

Blond haar, blauwe ogen

Vandaag is het de eerste dag van de lente en ook Nawruz, Koerdisch
nieuwjaar. Ik heb afgelopen nacht geslapen als een roos, maar buiten
stond de stad op zijn kop. Ik mocht niet onder de open hemel komen want
er werd op verschillende plaatsen in de buurt in de lucht geschoten.
Mensen lijken te vergeten dat kogels ook terug naar beneden komen en
veel schade kunnen aanrichten.

We bezoeken de overblijfselen van het kasteel van Kirkuk, waar een
groot vuur ontstoken wordt ter gelegenheid van Nawruz. Het kasteel
dateert van 2800 voor Christus en wat er nog staat is een schaduw van
wat er ooit stond. Saddam Hoessein heeft jammer genoeg het kasteel bijna
helemaal plat gegooid.  Het kasteel  stond op een heuvel met zicht op
heel de stad. Wat moet dat een majestueus wonder zijn geweest! Jammer
genoeg zijn er geen plannen of plattegronden meer om het  te
restaureren.

Van wat ik mij herinner van acht jaar geleden is bijna niets meer
over. De stad is onherkenbaar veranderd, behalve enkele punten die ik
nog steeds ken. De stad is uitgebreid en de straten zijn veel beter en
zonder putten. Wat nog steeds hetzelfde is, is de bouwvalligheid van
sommige huizen en het vuilnis dat niet verdwenen lijkt.

Oneindig doorlopende heuvels

We verlaten de stad in de vroegte en rijden naar het geboortedorp van
mijn overgrootvader. Vroeger stonden er traditionele lemen huizen. 
Omdat Saddam alles met de grond gelijk heeft gemaakt, staan er nu nieuwe
huizen. Naar mijn mening niet zo mooi, maar de omgeving maakt dat
ruimschoots goed. Het landschap bestaat uit oneindig doorlopende heuvels
die nu vol met gras en bloemen staan. Door de vele schapen en wilde
dieren die over de heuvels wandelen, ontstaan er kleine paadjes die de
flanken veranderen in fraaie kunstwerkjes. In de zomer veranderen de
heuvels in een dorre woestijn. Het gras wordt geel en de bloemen
verdwijnen. De lente is hier de mooiste tijd van het jaar.

Ik zag in de loop van de dag zoveel familie. Ik  wist niet dat ze met
zó veel waren. Ik zag ook een jongetje met blond haar en blauwe ogen en
een glimlach waar je hart van smelt. Dat zou je nooit verwachten van
een volk uit het Midden-Oosten, maar volgens mijn vader zijn er onder de
Koerden veel.  De wortels van dit volk gaan verder dan wat wordt
beweerd.

© 2014 – C.H.I.P.S. StampMedia – Bahram Maaruf