Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 56 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr)

***

“Er is maar één juiste kant om te kiezen en dat is de kant van Israël. Dat is de kant van het licht tegen de krachten van de duisternis.” Zo sprak Bart De Wever op dinsdag 10 oktober, een kleine maand geleden, bij het ophangen van de Israëlische vlag aan het Steen in Antwerpen.

Ter herinnering. De Israëlische minister van Defensie had toen al aangekondigd dat Israël een strijd zou voeren tegen ‘menselijke dieren’. Toen al ontzegde men de mensen in Gaza de toegang tot water, voedsel en elektriciteit. Toen al was men begonnen met het onophoudelijk bombarderen van een van de dichtstbevolkte gebieden op aarde.

Fastfoward naar donderdag 2 november. “De oorlog in Israël is een dramatische vergissing”, zo sprak diezelfde De Wever drie weken later in het tv-programma De Tafel van Gert. Het is en blijft Bart De Wever. Dat Israël de kant van het licht noemen een dramatische vergissing was, zal je hem niet meteen horen toegeven, maar toch kan je niet anders dan vaststellen dat zijn discours ernstig gewijzigd is.

De vraag is: waarom?

Israël verliest de propaganda-oorlog

Vanaf het begin van de huidige aanval op Gaza voert Israël wereldwijd een agressieve propaganda-oorlog om de massamoord die ze begaat te legitimeren. Het investeert massaal in advertenties op YouTube en andere sociale media. Dat werd ook in kaart gebracht door Politico.

Toch lijkt het erop dat Israël die propaganda-oorlog aan het verliezen is. De beelden van de misdaden die Israël aan het plegen is, gaan de wereld rond. Meer dan 10.000 doden waaronder duizenden kinderen, dat valt met geen enkele vorm van propaganda nog langer goed te praten.

In Groot-Brittannië bijvoorbeeld blijkt uit opiniepeilingen op 20 oktober reeds dat 75 procent van de bevraagden voor een onmiddellijk staakt-het-vuren is en slechts 3 procent zich hier duidelijk tegen verzet. Het aantal mensen dat zich op dat moment tegen een staakt-het-vuren verzet, komt met andere woorden ongeveer overeen met het aantal mensen dat gelooft dat de aarde plat is.

Politieke partijen en media dreigen de verbinding te verliezen met een groot deel van de bevolking

Toch stemde Groot-Brittannië in de VN-Veiligheidsraad en in de VN-Algemene Vergadering tegen een staakt-het-vuren en wordt de mening van de overgrote meerderheid van de Britse bevolking door geen enkele grote partij of mediaplatform vertolkt. Politieke partijen en media dreigen hun binding te verliezen met een groot deel van de bevolking.

Dat is niet alleen in Groot-Brittannië zo. Van Brussel, over Seoul tot in Washington; over de hele wereld zien we nu al een maand lang massaal veel mensen op straat komen voor Palestina. In schril contrast met een aantal politieke leiders kijkt de échte internationale gemeenschap niet weg van wat er in Gaza gebeurt.

Het protest werkt

Er is iets aan het kantelen. Je voelt het in de berichtgeving, waar stemmen uit Palestina nu toch steeds meer aan bod komen. In De Standaard kan je vandaag (9 november) twee pagina’s lezen over de oorlogsmisdaden van Israël in Gaza.

Je merkt het aan de bocht die verschillende partijvoorzitters hebben ingezet. Dat zelfs CD&V-voorzitter Sammy Mahdi nu duidelijk voor sancties tegen Israël pleit, is hoopgevend en duidelijk een gevolg van de toenemende druk van de publieke opinie. Het protest werkt.

Dit is echter niet het moment om tevreden te zijn met woorden. Ondertussen gaat de massamoord in Palestina gewoon verder. Ondanks straffe verklaringen van CD&V, Vooruit en Groen besliste de regering woensdag 8 november uiteindelijk om toch geen sancties te treffen tegen Israël.

Dit is niet het moment om tevreden te zijn met woorden

“In de plaats daarvan komen er rondetafelgesprekken met de Joodse en Palestijnse gemeenschappen in ons land”, zo staat vandaag in De Morgen. De Joodse gemeenschap kan nochtans op geen enkele manier gelijkgesteld worden met Israël. In plaats van sancties te nemen tegen de schuldige, gaat men dus een beetje praten met mensen die er niets mee te maken hebben.

Op dit moment hebben zeven landen hun ambassadeur uit Israël teruggeroepen uit protest tegen de gang van zaken. Nog twee andere landen, Bolivia en Zuid-Afrika, hebben hun diplomatieke banden met Tel Aviv verbroken. België zou daar een voorbeeld aan kunnen nemen.

Met enkel woorden, in tv-studio’s of aan ronde tafels, gaan we er niet geraken. Al helemaal niet als er ondertussen vanuit ons land nog steeds wapens worden geleverd aan Israël. Het is al heel lang tijd voor daden. Daarom is het belangrijk om op 11 november om 14 uur, Dag van de Wapenstilstand, massaal naar Brussel-Noord te trekken om een onmiddellijk staakt-het-vuren en sancties tegen Israël te eisen.

“It always seems impossible until it’s done“, zo zei Nelson Mandela. Het lijkt altijd onmogelijk tot het gebeurd is. En die man wist wel iets van de strijd tegen Apartheid. “We weten maar al te goed dat onze vrijheid niet volledig is zonder de vrijheid van de Palestijnen”, zo zei hij verder. Let’s do this.