Meneer De Wever,

Twee dagen geleden kondigde de Israëlische minister van defensie aan dat zijn land een strijd voert tegen ‘menselijke dieren’. Israël blokkeert in Gaza – een gebied dat mensenrechtenorganisaties omschrijven als een openluchtgevangenis – de toevoer van water, voedsel en elektriciteit. Gisteren liet u de Israëlische vlag ophangen aan het Steen in Antwerpen.

Momenteel bombardeert Israël onophoudelijk een gebied waar meer dan 2 miljoen mensen -waarvan 1 miljoen kinderen- leven op minder dan 365 vierkante kilometer. Ondertussen verkondigt u dat er maar één juiste kant is om te kiezen en dat dit de kant van Israël is. U noemde dat “de kant van het licht tegen de krachten van de duisternis.”

Het licht gezien

U zei dat letterlijk. “De kant van het licht tegen de krachten van de duisternis.” Alsof u een scène uit Star Wars aan het naspelen was. In Gaza valt ondertussen door het afsluiten van de elektriciteit letterlijk de duisternis, enkel onderbroken door een regen aan bommen en oorlogsmisdaden die de president van Israël dan nog eens trots deelt op Twitter.

“Pure panic everywhere you look.”

Inside the Gaza siege – a resident’s eyewitness report by Yousef Hammash. pic.twitter.com/NLhKHPWa0X

— Channel 4 News (@Channel4News) October 10, 2023

Wanneer u spreekt over Israël dan spreekt u over een systeem dat talloze malen veroordeeld is door de Verenigde Naties. Een systeem dat de langste bezetting organiseert uit de recente geschiedenis. Een systeem dat systematisch met sluipschutters schiet op dokters en journalisten. Een systeem dat de laatste jaren honderden kinderen heeft vermoord. Hoe kan u nu naar dat systeem kijken en denken: ik heb het licht gezien?

De kant van Apartheid en kolonialisme

Ik sprak gisteren met mensen afkomstig uit Gaza die in België wonen. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe dit voor hen moet voelen. Dat hier in België de vlag wordt opgehangen van het regime waar zij voor op de vlucht zijn geslagen. Dat de voorzitter van de grootste partij in deze regio trots de kant kiest van Apartheid en kolonialisme.

Ik bracht twee keer een aantal weken door in Palestina. Enkel en alleen door het gevoel van betrokkenheid dat ik sinds die reizen ervaar, kan ik me onmogelijk helemaal thuis voelen in een land dat Israëlische vlag uithangt. Welke boodschap brengt dat over naar Belgen van Palestijnse afkomst? Dat men in dit land blijkbaar de kant kiest van extreemrechts, van oorlogsmisdaden, van kinderen opsluiten en folteren zonder proces.

De kant van de mensenrechten

In uw speech riep u verder op om de rangen te sluiten tegen de “lange arm van Hamas” die ook tot in ons land zou reiken. Wel meneer De Wever, hoewel ik geen enkele affiniteit heb met Hamas en me eigenlijk wel afvraag over wie u het precies heeft, zal ik nooit met mensen als u een front vormen. Dat is niets persoonlijk, maar in het leven is het inderdaad soms belangrijk om kant te kiezen.

Wat mij betreft is dat de kant van de miljoenen Palestijnse vluchtelingen en de Palestijnse kinderen die in Gaza wakker liggen van de bombardementen. Dat is dezelfde kant trouwens als die van de vele Joden die zich uitspreken tegen de misdaden van Israël, de Israëlische dienstweigeraars die tijd in de gevangenis spenderen omdat ze opkomen voor een gelijke behandeling van Palestijnen en alle mensen wereldwijd die geloven in een einde aan de bezetting, het recht op terugkeer en gelijke rechten.

En daar heb ik geen mottige beeldspraak over licht en duisternis voor nodig. Dat is gewoon eenvoudigweg een kwestie van mensenrechten