Een
manifestatie, cactus genoemd, georganiseerd door een kleine linkse partij ,als
je 250.000 stemmen klein mag noemen, die op een zonnige zondagnamiddag 7000 mensen
op de been brengt is een prestatie op zich, maar er is meer…
De VRT sprak
over PVDA-sympathisanten van die extreem linkse partij, bij deze commentaar
maak ik liever een persoonlijke bedenking.
Zelf ben ik
als niet partijlid mee opgestapt met rondom mij leden en militanten va de
PVDA-PTB, dat zeker, maar ook velen die sociaal bewogen zijn en via de geboden
mogelijkheid de kans kregen om hun ongenoegen over de politieke toestand te
uiten. Ongetwijfeld ook heel wat ouders en grootouders die zich zorgen maken
over de toekomst van hun nakomelingen.
Deze
manifestatie leerde me dat deze partij wel echt voeling heeft met hetgeen onder
de mensen en zeker bij de eenvoudigsten onder ons leeft, dat waardeer ik ten
zeerste en het feit dat hun verkozenen in Wallonië de taalgrens niet kennen is
formidabel, voor hen zijn er geen twee democratieën.
Deze manifestatie geeft me als ACV-syndicalist
ook hoop… als een kleine partij met enkele duizenden leden dit kan
verwezenlijken, dan moeten de vakbonden met 3 miljoen leden tot véél meer in staat
zijn, namelijk aanzetten tot een fenomenaal verzet tot deze rechtse regering
verdwijnt.
Samen met
talrijke ACV-vrienden heb ik vandaag zeer vele ABVV-kameraden gezien, eensgezind,
om er samen tegenaan te gaan. ROOD en GROEN: samen staan we sterk!