Vandaag kon Jan Jambon (of op zijn Vlaams Jan Beenhesp), één der kopstukken en spreekbuis van de N-VA, het niet laten om de ‘transfers’ tussen Vlaanderen en Wallonië (nog eens) aan te halen.
N-VA riep daarom de verzamelde pers bijeen, waarbij het een overzicht gaf van de huidige ‘transfers’
N-VA nam de berekeningen over de periode 2005-2010 ‘onder de loep’.
Uit dit ‘onderzoek’ blijkt dat de transfers voor de crisis (periode 2005-2007) € 7 miljard per jaar bedroegen. Sinds het ontstaan van de crisis (2008) bedraagt het ‘transferbedrag’ (altijd gedacht dit een voetbalterm betrof) € 8 miljard per jaar. Dit bedrag dient opgesplitst te worden tussen Brussel en Wallonië: in Brussel was er een stijging van € 800 miljoen per jaar (wat neerkomt op een totale som van € 1,2 miljard per jaar). In Wallonië ging het om een stijging van € 400 miljoen (wat neerkomt op een totaalsom van € 6,7 miljard per jaar).
Vooral de sociale zekerheid (met name werkloosheidsuitkeringen) blijkt een grote slokop te zijn.
Volgens de N-VA is er niets mis met deze transfers. Die verzekeren immers de solidariteit tussen de regio’s en komen in principe altijd voor.
Het probleem is dat ze niet transparant zijn, geen duidelijk doel hebben en niet aanzetten tot verbetering. Tevens worden de regio’s niet ‘geresponsabiliseerd’ (opnieuw een N-VA term). De transfers gaan niet (of zeker niet voldoende ‘een verwaarloosbaar klein bedrag’) terug naar Vlaanderen.
Een aantal bedenkingen bij dit communiqué:
1. Hoe komt de N-VA aan deze cijfers? Zijn ze objectief, of heeft de N-VA zelf ‘de berekening’ gemaakt?
2. Wat is het nut om dit aan te halen? Wil de N-VA duidelijk maken dat Wallonië meer nood heeft aan financiële steun (lees solidariteit) dan Vlaanderen? Betreft dit een probleem?
Wil de N-VA duidelijk maken dat Wallonië meer werkloosheid kent dan Vlaanderen? Is de oorzaak hiervan te vinden in de ‘hangmatcultuur’ van de Waal? Of kan de oorzaak gevonden worden in het feit dat heel wat Waalse werkgevers zich gedragen als sociale deserteurs die enkel denken in functie van de winst en niet in functie van de werknemer?
3. Wat is de link tussen ‘solidariteit’ en ‘responsabilisering’?
Een reminder. Solidariteit betekent: samenhorigheid, betrokkenheid bij het lijden of strijden van anderen. Dit ontstaat uit een gevoel van amicaliteit, kameraadschap.
Het lijkt me dan ook sterk om een begrip als responsabilisering (komt van het Franse woord responsabiliser, of in het Nederlands verantwoordelijkheid) te linken aan het begrip solidariteit… Beide begrippen hebben niets met elkaar te maken.
4. Bart De Wever is een historicus. Als historicus zou hij moeten weten dat Vlaanderen in het verleden ook heeft moeten rekenen op de solidariteit van Wallonië. Als dat niet was gebeurd, zou Vlaanderen niet zijn wat het nu is.
Het moge duidelijk zijn: de N-VA had met het beleggen van deze persconferentie slechts één doel: aanhalen dat Wallonië ‘een slechte leerling’ is, het moet teren op het geld van Vlaanderen (waarbij wij als Vlaming niet weten wat er met dat geld wordt gedaan) en dat de Vlamingen hun geld nooit terug zullen zien.
Ik wil dan ook besluiten met een omgekeerde Calimero-uitspraak: “wij zijn groot en zij zijn klein en da’s niet eerlijk, o nee.”
Wouter Wittevrongel
Medewerker ABVV