Een week of 2 geleden liet NVA-parlementslid Demir weer eens
van zich horen. Ditmaal beschuldigde ze de vakbonden ervan medeverantwoordelijk
te zijn voor de teveel uitbetaalde werkloosheidsuitkeringen. Die zouden volgens
haar maar liefst € 290.000.000,00 bedragen. Ik verdenk Demir van veel dingen
maar niet van analfabetisme. Ze weet heel goed dat in dit bedrag ook de fraude
van de dienstenchequebedrijven zit, afbetalingsplannen, regularisaties etc. Ook
zou ze moeten weten dat de vakbond nooit één euro uitbetaald zonder dat de RVA
dat VOORAFGAANDELIJK heeft goedgekeurd. Weet ze dat niet dan is ze dom, weet ze
het wel dan is ze ter kwader trouw.

Waarom komt ze daarmee dan op zo’n ongenuanceerde om niet te
zeggen populistische manier mee naar buiten? Demir heeft maar één doel voor
ogen nl. het in diskrediet brengen van de vakbonden en daarvoor zijn blijkbaar
alle middelen goed. Ook halve waarheden en hele leugens.  Demir gaat ervan uit dat de bevolking
achterlijk is en dat er van haar leugens wel altijd iets zal blijven hangen en
zo ondermijnt ze beetje bij beetje het middenveld dat ze op een irrationele
manier haat. Haar aanvallen op de vakbonden beginnen zo stilletjes aan het
belachelijke te bereiken. Iedereen weet natuurlijk dat de NVA een
extreemrechtse partij is die elke vorm van solidariteit te vuur en te vlam
bestrijdt. Tenzij natuurlijk de solidariteit met de 1% rijksten want dat zijn
de echte bazen van de NVA.

Demir heeft zichzelf opgewerkt tot het ideale
NVA-parlementslid:

• Asociaal tot in het belachelijke (als de
  werkzoekenden de rekeningen niet meer kunnen betalen zullen ze wel harder werk
  zoeken)

• Niet gehinderd door enige dossierkennis (zie
  hoger)

• Een irrationele haat tegen het middenveld. Elke
  gelegenheid om de bonden te belasteren is goed.

• De ideale excuustruus voor een extreemrechtse
  partij. Dat Bart De Wever racistische praat verkoopt deert haar niet. Zij heeft
  een vette wedde en dat is alles wat telt.

Het zou journalisten sieren dat ze iets kritischer staan
tegenover Demir wanneer ze nog eens met een kilo gebakken lucht afkomt om deze
of gene in diskrediet te brengen.