In ons land is geen standbeeld van de trotse tweede koning die de Bantoe volkeren in het gebied van de Grote Meren zowat honderd jaar geleden schaamteloos en brutaal ‘uitgezogen heeft’ meer veilig. In Amerika gaan beelden van Columbus tegen de vlakte, om evidente redenen; de landroof en systematische (culturele) genocide op de Indianen is een van de meest zwarte bladzijden uit de geschiedenis. In overig Europa gaan beelden van slavenhandelaren, ook van figuren die voorts zeer betekenisvolle en (door een deel van de tijdgenoten) zeer gerespecteerde figuren, naar beneden (UK) Het koloniaal imperialisme is een (zwarte) diamant met veel facetten. Maar als ik de balans opmaak, ben niet rouwig om het verzet tegen het grote onrecht dat Afro-Europeanen tot vandaag moeten ondergaan, en wel vooral in ons land. In Engeland is de integratie van burgers uit de voormalige kolonies zoals Nigeria veel vlotter verlopen. Onze arbeidsmarkt is gesloten; de huurmarkt is corrupt en xenofoob. Er schuilt veel authenticiteit en veel dringende vraag om respect naar alle soorten mensen in de daden van gericht (symbolisch) geweld van de jonge Congolese Belgen en hun duizenden sympathisanten.
Het beperkt en gericht geweld van de betogers doet denken aan een concept dat bekend is in het universum van christelijke denkers: heilige woede. Dit is een woede die ontstaat vanuit het besef dat onschendbare waarden (en personen) geraakt worden, beschadigd, en dit betreft een woede die niet het eigen voordeel op het oog heeft, maar algemeen belang of belangen van de machtelozen. (Lees meer in de studie van Lytta Basset, “Sainte colère” ook in het Engels vertaald als “Holy Anger”)
Wij kunnen een historische vergelijking maken die heel dicht bij huis blijft, voor wie zich de nationale geschiedenis herinnert over het moment dat ons land is ontstaan. Is de nationale revolutie die in 1830 België liet ontstaan, niet voorbereid door de intelligentsia en de bezittende klasse, maar pas voluit gedemarreerd dankzij “de stoottroepen” in de straten rond het betreffende theater waar de Stomme van Portici werd opgevoerd? De baldadige jongeren die op zondag zeven juni betoogden in Brussel verdienen in die zin erkenning, geen hoon of betutteling. Dat moet de houding zijn van ieder die sociale rechtvaardigheid en maatschappelijke vooruitgang in het vaandel draagt.
Wij hebben vandaag bijna even fel als in 1830 nood aan het zien ontstaan van “een nieuw land”. Een natie zonder aanslepende, ernstige discriminatie op de Arbeidsmarkt en de Huurmarkt, bijvoorbeeld.
De grote filosoof en wiskundige Alfred North Whitehead (1861 – 1947) zegde “The great Hope of Mankind is the instability of Evil”. Het kwade is instabieler dan het goede, het is voor een gemeenschap niet op lange termijn houdbaar, niet duurzaam. Vraag dat maar aan de volgelingen van Adolf Hitler, versus deze van Winston Churchill. Daarom alleen al zal ik het kwaad dat het racisme is, actief verder bestrijden. Voor het heil van onze gemeenschap als geheel. En voor hun schone ogen, dat ook ja.
