De Internationale Ontwikkelingsbank zei in juli al dat voor Caraïbische bestemmingen die erg afhankelijk zijn van toerisme, zoals Saint Lucia, 12 tot 20 procent van de beroepsbevolking door de pandemie kan worden getroffen. Marva Daniel, de covid-19-projectmanager van het Rode Kruis in de eilandstaat, zegt dat de impact van het verlies van banen in het toerisme voor gezinnen met een laag inkomen bijzonder verwoestend is.

“Door de sluiting van de hotels werd de voedselonzekerheid zeer drastisch”, zegt ze. “Sinds maart delen we voedselpakketten uit. We starten nu ook met voedselbonnen, zodat mensen ook vers voedsel kunnen ophalen, in de pakketten zitten enkel producten die lang houdbaar zijn. Met de bonnen kunnen ze groenten, vlees en zuivel kopen.”

Geen toeristen, geen werk

Sommige landen in het Caraïbische gebied zijn voor 90 procent afhankelijk van het toerisme. Gesloten hotels en lege aanlegsteigers voor cruiseschepen tonen aan dat plaatselijke economieën verwoest zijn.

Veel regeringen kondigden hulpmaatregelen aan, maar die waren vaak slechts geldig voor enkele maanden. Sommige resorts zijn opnieuw open. Ze sporen toeristen aan terug te komen of stellen telewerkers zelfs voor om in veilige omstandigheden te werken vanuit het Caraïbische gebied. Toch blijft de grote toestroom uit en zitten miljoenen horecamedewerkers zonder werk.

Naast de steun aan 2300 gezinnen, helpt het Rode Kruis ook met de crisiscommunicatie in Saint Lucia, zegt Daniel. Zo zorgen ze voor banners op openbare bussen die mensen herinneren aan de drie gulden regels: handen wassen, mondmaskers dragen en afstand houden. De organisatie voorziet ook in psychosociale steun voor werklozen en anderen die dat nodig hebben.

Voedselketens onder druk

De uitdagingen waar het Caraïbische gebied voor staat, blijven niet beperkt tot deze paradijselijke regio alleen. Covid-19-maatregelen hebben wereldwijd geleid tot de verzwakking van voedselketens. In landen waar er voordien ook al voedseltekorten heersten, lijden de meest kwetsbaren van de samenleving nu vaak honger.

In april waarschuwde de chef van het Wereldvoedselprogramma (WFP) voor een dubbele crisis: covid-19 en honger. Vorige week vertelde David Beasley tijdens de derde editie van het Vredesforum van Parijs dat de internationale gemeenschap prioriteit moet geven aan honger, conflict en migratie om een wereldwijde voedselcrisis te voorkomen.

“Toen ik drie jaar geleden als uitvoerend directeur bij het WFP ben begonnen, bedroeg het aantal mensen dat op de rand van de hongerdood stond tachtig miljoen. Dat aantal is de afgelopen jaren gestegen tot 135 à 145 miljoen mensen als gevolg van conflicten die door de mens zijn veroorzaakt”, zei hij. “Nu zijn daar ook nog eens covid en een economische achteruitgang over de hele wereld bijgekomen. We gaan van 135 miljoen mensen op de rand van de hongerdood, naar 270 miljoen.”

Humanitaire catastrofe

De Verenigde Naties zeggen dat het WFP, dat de Nobelprijs voor de Vrede 2020 heeft gewonnen, blijft verder werken om voedsel te bedelen aan wie honger lijdt. Dat gebeurt onder meer in Jemen, een land dat Beasley omschrijft als “ontegensprekelijk de plek waar de ergste humanitaire catastrofe plaatsvindt”. Hij doelt op de oorlog die er gaande is, de extreme weersomstandigheden waar het land mee kampt, het tekort aan schoon water, de voedselschaarste, en bovenop dit alles de coronacrisis die er losbarstte.

Het WFP heeft dit jaar al voor 8 miljard dollar aan humanitaire hulp gegeven, maar Beasley schat dat het dubbele van dit bedrag nodig zal zijn volgend jaar. Hij doet daarvoor een oproep aan de internationale gemeenschap. “2021 zal een heel, heel moeilijk jaar zijn”, sprak hij. “Laat me duidelijk zijn: als we geen geld vinden dat nodig is om in enkele strategische regio’s te investeren, zal er honger en onrust uitbreken en het gevolg zal migratie zijn. Het is zo simpel als dat.”

Voor regio’s in het Zuiden belemmert covid-19 de inspanningen om de VN-doelstelling SDG2 te bereiken. Die wil honger tegen 2030 de wereld uit.