Ik vind het angstaanjagend hoe onze overheden reageren op de bootvluchtelingenproblematiek. Het is een problematiek die gezamenlijk binnen de EU opgelost moet worden, maar in plaats daarvan dreigen de lidstaten de landsgrenzen terug te gaan sluiten.
Nochtans is het opengrenzenbeleid binnen Europa één van de grootste verworvenheden van de laatste jaren. Begrijpe wie begrijpen kan, maar onder het steeds groeiende nationalisme binnen de Europese Unie gaan we binnenkort terug ons paspoort mogen bovenhalen tijdens het boodschappen doen in het buitenland.
Daarnaast vergeet men veelal dat één van de mensenrechten die tijdens de conventie van Genève werd opgesteld het recht op asiel is. Blijkbaar steekt dat voor onze westerse landen niet zo nauw. In plaats van samen na te gaan hoe ze de problematiek kunnen oplossen, bedenken ze veel liever hoe ze samen de vluchtelingen terug naar hun land kunnen sturen.
Ik ben er bijna zeker van dat onze overheden uiteindelijk de vluchtelingen toch niet terug zullen sturen (door besluiteloosheid). Waar ik in eerste instantie zeer blij mee ben, maar ik vrees er wederom voor dat de vluchtelingen jarenlang in asielcentra zullen verblijven of nog erger, op straat zullen verblijven.
In deze asielcentra zullen ze onze landstalen niet leren en komen ze nauwelijks in aanraking met onze cultuur. En dan zal de rechtse kant van ons politiek landschap klagen dat immigranten de moeite niet doen om zich te integreren.
Als ik me even mag inleven in de rol van een migrant, dan is het eerste waar ik aan denk overleven. Op de tweede plaats zal een vluchteling denken aan het integreren. Dat is puur menselijk, maar net omdat er een grote stap tussen het eerste en het tweede zit, moeten wij als Belgische overheid die mensen niet enkel een materiële opvang geven. Ik ben volledig voorstander van een gezonde mix tussen materiële en sociale opvang. Naar Scandinavisch model.
Ook nadat de immigranten gelegaliseerd zijn, zit de taak van de overheid er nog niet op. Ik pleit voor een sociale mix bij het inplanten van nieuwe huisvestingsprojecten en een hervorming van ‘het woonlandschap’. Rijken moeten tussen arm wonen en allochtonen moeten tussen autochtonen wonen. Het is nu eenmaal zo dat in wijken waar weinig sociale segregatie is en waar de sociale mix gerespecteerd wordt, er zich veel minder sociale problemen (zoals gettovorming) voordoen.
Ook het onderwijs heeft hierin een grote taak te vervullen. Voor kinderen zijn de GOK uren goede taal omscholingsmogelijkheden. Ook voor volwassenen moet er een goede taalomscholing bestaan.
Maar niet enkel op gebied van taal moeten allochtonen omgeschoold kunnen worden. Ik hoorde laatst een verhaal van iemand die in zijn thuisland het diploma van dermatoloog behaalde en hier in België in een winkeltje moet werken omdat er geen omscholingsmogelijkheden zijn. Rechts blijkt niet te verstaan dat goed geschoolde allochtonen enkel maar voordelen opleveren. Ze hebben nu eenmaal vanaf ze Belg zijn dezelfde rechten die wij hebben. Of zoals Cynthia Basinet ooit zei “Displaced societies are of value. Their issues are our issues.”
Rémy Bonny is 16 jaar en was Belgisch vertegenwoordiger op het internationaal jongerencongres rond de opwarming van de aarde : Bright Green Youth en is voorzitter van Jong Groen! Oostende, een gemeente die veel te maken krijgt met’ illegalen’
