Dit ondanks officiële verklaringen in de binnen- en buitenlandse pers die zijn onbetrokkenheid tegenspreken. “Het schaadt niet alleen mij”, zegt hij op de BBC. “Het schaadt ook de mensen en het land.”

Er bestaat zo te zien geen twijfel over zijn primaire bekommernis om het Bahreinse volk. Laten we hopen dat niemand Salman er op wijst dat zijn land consequent gerangschikt wordt in de onderste gelederen van zowat elke index die de vrijheid meet, of dat zijn familieregime beschouwd wordt als een van de meest autoritaire op de planeet. Hij zou de schok ongetwijfeld niet te boven komen.

De grote anti-corruptie verkiezingen

“Laten we hopen dat niemand Sjeik Salman er op wijst dat zijn land consequent gerangschikt wordt in de onderste gelederen van zowat elke index die de vrijheid meet, of dat zijn familieregime beschouwd wordt als een van de meest autoritaire op de planeet.”

Hoewel de man niet zo vertrouwd is met de democratische gebruiken, is zijn kennis van de electorale politiek en haar hiaten groot. Gezien het feit dat de overgrote meerderheid van de FIFA-leden net zo veel interesse heeft in de opkuis van de organisatie als in voetbal, tackelde Sjeik Salman al snel het gekke idee dat de FIFA eigenlijk een echte buitenstaander nodig heeft om schoon schip te maken. De deuren lijken gesloten te zijn voor iemand die niet reeds diep in het spel verwikkeld zit.

Dat men het bij de FIFA niet zo ernstig neemt met bedrijfsethiek was al langer een publiek geheim; maar is er dan echt geen geloofwaardige kandidaat, met nog een greintje principe en misschien enige kennis van de sport? Wat betreft de zoektocht naar deze interne game changer kan men de huidige rooksignalen niet bepaald bemoedigend noemen. Michel Platini, die zelf in een corruptiezaak verwikkeld zit en tegelijk kandidaat is in de Grote Anti-corruptie Verkiezing, vormt dan ook het orgelpunt van deze lugubere bende.

Eveneens opvallend is de elfdeuurs kandidatuur van UEFA’s algemeen secretaris Gianni Infantino. Deze werd door het Europese bestuursorgaan naar voren geschoven in hun wanhopige zoektocht naar een opposant voor Salman, die bij nader inzien toch niet zo’n preferabele keuze lijkt te zijn. De last-minute kandidatuur van deze minder besproken Platini-luitenant onderstreept de morele ontoereikendheid van de diverse UEFA-leden des te meer: zij zien in dat Salman het waarschijnlijk zal halen, maar hopen zich naar het thuisfront toe te kunnen wassen in onschuld door te zeggen dat ze toch op iemand anders hebben gestemd.

Geloofwaardigheid

Het is duidelijk dat de FIFA wordt geleid door mensen die het gouden kalf aanbidden, en dat zal zo blijven wanneer één van de zeven kandidaten de fakkel overneemt. Dubbele standaarden, hypocrisie en eigengerechtigheid zijn alomtegenwoordig. Wat de UEFA dan ook werkelijk moet overwegen is de mogelijkheid zich terug te trekken uit de FIFA. Nucleaire opties als deze lijken steeds vaker de enige manier te zijn om een radicale verandering van dit wereldbestuursorgaan te forceren.

Als Europa werkelijk het morele baken is dat het binnen dit spel beweert te zijn, dan zou een afscheiding als onvermijdelijk moeten beginnen voelen. Want als men bedenkt dat de financiële beschuldigingen tegen Blatter eigenlijk minder moreel verwerpelijk zijn dan de smakeloze capriolen van Salman, op welke miraculeuze opvolger van de opvolger wacht Europa dan nog?

De FIFA is al haar geloofwaardigheid kwijt, en de smet kan niet zomaar worden afgestoft. Uiteindelijk heeft de organisatie twee hoofdtaken: ervoor zorgen dat de mondiale regels van het spel nageleefd worden en het transparant beheren van het WK. Twee zaken waar het tot op heden onmiskenbaar in faalt. Als het mondiale voetbal dan ook enige geloofwaardigheid wil overhouden is het noodzakelijk om de FIFA naar de vuilnisbak van de geschiedenis te verwijzen en opnieuw te beginnen met een nieuw bestuursorgaan, ditmaal gevestigd in een land zonder de Zwitserse obsessie met geheimhouding. Opnieuw beginnen met een nieuwe set van regels en voorschriften, volledig open en transparant en vooral zonder dezelfde, oude bezoedelde gezichten. Totdat dit gebeurt zal het voetbal zich onmogelijk kunnen ontdoen van de stank van corruptie in welke deze zichzelf heeft gehuld. De vraag blijft echter: welke voetbalbond dapper genoeg zal zijn om het voor te stellen? En welke landen zullen er vervolgens in meegaan?

McDonald’s

Na maanden – of liever, jaren – van bewuste inactiviteit hebben de verschillende leveranciers van transvetten, pisbieren en diverse obesitas-epidemieën die als FIFA’s zelf-parodiële partners fungeren gesuggereerd dat de voorzitter misschien wel eens zou moeten aftreden. Het is vanuit ethisch oogpunt onverdedigbaar dat dezelfde sponsors verwacht worden de morele hervorming aan te vuren. Degenen die een belang in het werkelijke spel beweren te hebben moeten het heft in eigen handen nemen.

Indien de UEFA nog enige morele grond heeft om op te staan kan deze onmogelijk verzoenbaar zijn met het huidige vazalschap tegenover concerns zoals McDonald’s of Coca-Cola. De hoop dat het zal volstaan om één van de eigen stromannen eervol te laten verliezen van een man wiens regime beschuldigd wordt van het martelen van voetballers, mag hier niet gekoesterd worden. Eerste op het lijstje staat een terugtrekking uit de FIFA, gevolgd door een gereorganiseerde UEFA – geen sjeiks, Prinsen of andere schimmige machtswellustigen – en een terugkeer naar het eigenlijke spel.