Bart Eeckhaut
beklaagt zich terecht in DM van 04/05/2015 over het gebrek aan aandacht
en herdenkingswil voor de ravages van het nationaalsocialisme. Behoudens
de Dossinkazerne, Vlaamse herdenkingsplaats voor de jodenvernietiging,
is er in feite niets dat Vlaams of federaal de herinnering structureel
vastlegt of vorm geeft, ook al zijn er evenveel niet-joodse
gedeporteerden, weerstanders, dwangarbeiders en krijgsgevangenen
omgekomen en vermoord door de nationaalsocialisten en hun handlangers.
Geen Herinneringscentrum, geen database van de slachtoffers, geen
centrale plaats van onderzoek en getuigenverzameling, niets. Dat doet
niets af aan de bewonderenswaardige inspanningen van vriendenkringen,
gemeenten, individuen en het sporadisch samenbrengen van data,
informatie en documentatie.
“Het is een schande dat hier zo weinig
weinig mensen aanwezig zijn” fulmineerde de pastoor van Turnhout op
02/05/2015 van achter z’n altaar bij de opening va de herdenkingsdienst
voor oorlogsslachtoffers in de Sint-Pieterskerk in Turnhout. De
gebroeders Wauters waren aanwezig die later in de academische zitting
voor een handvol aanwezigen het verhaal van hun vader deden. Het voor de
familie Wauters een eerste verzoenend met hun geboorteplaats waar hun
vader op 8 februari 1944 verdween en een familie van 8 kinderen
achterliet. Wij welen eer brengen Gustaaf Wauters en al degenen die
slachtoffer waren van het nationaalsocialisme zo sprak de burgemeester
van Turnhout, Eric Vos (zie foto), de familie Wauters toe. Vooral voor wie geen
spoor achterliet en verdween, in een gevangenis omkwam, werd
geëxecuteerd of onthoofd zoals voor tientallen Belgen het geval was in
Wolfenbüttel, Brandenburg-Görden, Lingen, Halle ad Saale en tientallen
andere plaatsen bleef na jaren ongerustheid over het lot van hun
dierbaren, dikwijls alleen maar de stilte en soms ook schuldgevoel over,
zo hadden wij al in vele getuigenissen en dossiers kunnen vaststellen.
Gustaaf Wauters was hoofd van de
Belgische Nationale Beweging in de provincie Antwerpen, verspreider van
de Stem der Belgen, ondermeer langs z’n werk als bibliothecaris in
Turnhout waar het blaadje gericht in boeken werd gestoken en meegegeven.
Hij was ook actief in de inlichtingendienst en de Intelligence en
medewerker van de Komeet, organisatie die instond voor het ontvluchten
van neergeschoten piloten. Gustaaf Wauters werd in Brussel op 8/02/1944
opgepakt. Ik zal je wellicht niet meer zien waren z’n laatste
woorden aan Jozef, z’n toen 11 jarige zoon die nu als 82 jarige een
hommage uitsprak voor z’n vader in de stadsfeestzaal. Voor de tekst en
de toespraak op youtube, zie
Voordracht Jozef Wauters. Na deportatie als NN-gevangene naar de
gevangenissen van Bruchsal, Schwabische Hall, Brandenburg Görden werd
Jozef Wauters op 3 januari 1945 naar Sonnenburg, het huidige Slonsk
getransporteerd waar hij een van de 819 gevangenen was, waaronder 26
Belgen, die in de nacht van 30-31/01/1945 werden geëxecuteerd in groepen
van 10 door een SS-kommando van Frankfurt ad Oder, 2 dagen voor het Rode
Leger Sonnenburg bevrijdde, zie
filmbeelden van het Russische Leger bij het binnentreden van het
kamp.
Voor meer info over Belgen in Sonnenburg,
zie www.sonnenburg.be,
met ondermeer een
lijst van alle Belgen die er gevangen zaten, en het
Mnichowski-register, Poolse Openbare Aanklager tegen de misdaden van
het nationaalsocialisme, met van 129 gevangenen een korte
levensbeschrijving, waaronder 57 Belgen en ook Carl von Ossietzky die in
1933 naar Sonnenburg werd afgevoerd, en zoals vele anderen ook naar
Dachau. Ossietzky kreeg in 1936 de Nobelprijs kreeg maar overleed aan de
gevolgen van de behandeling en foltering in wat toen nog het kamp
Sonnenburg was. Voor andere getuigenissen van gedeporteerden en
gevangenen, ondermeer ook van Julien Lahaut, zie
www.getuigen.be.
Nog aandacht voor 2 evenementen
van de tientallen herdenkingen op 8 mei in België: –
Inhuldiging gedenkplaat voor de verzetsstrijders in
Sint-Joost-ten-Node op uitnodiging van burgemeester Kir en met Rik
Vanmolkot als spreker. Rik, een studiegenoot, ontdekte pas door de
aanwezigheid van weerstandsverenigingen op de begrafenis van z’n vader
datde vader, een gerespecteerd geneesheer in Kortenaken, gevangene was
geweest in Breendonk en Buchenwald, zie
Georges Despaux.
– En de inhuldiging van een
Struikelsteen voor Cerla U Bukowska en Balcia Branika die in
Rodenbachtstraat in Vorst woonden voor ze in 1944 werden opgepakt en op
4/4/1944 vanuit Mechelen naar Auschwitz vervoerd waar ze beiden vermoord
werden.
En op 9 mei in Berlijn, gaat zoals elk
jaar de herdenking door in het erepark voor het Rode Leger om daar inde
van de oorlog te vieren, onder de slogan
Wie niet viert
heeft verloren, en dat is meteen een aanklacht tegen de
mondjesmaat waarmee Duitsland de ‘bevrijding’ herdenkt.
“Dat de Merkelregering weigert de
Russische President Putin uit te nodigen naar Duitsland voor de dag der
bevrijding is een politiek schandaal zonder weerga” zegt Evim
Dagdelem van Die Linke in Unsere Zeit van 1 mei 2015.
Wanneer nodigt de Belgische regering eens
een officiële Russische delegatie uit om op 8 of 9 mei de bevrijding en
de essentiële bijdrage van het Rode Leger daarin te vieren?
Jan Hertogen,
www.getuigen.be
