“De economie in Gaza zal naar alle verwachtingen bescheiden groeien en waarschijnlijk zullen de mensen in 2015 nog steeds slechter af zijn dan dat ze waren in het midden van de jaren 1990”. Zo luidt het in een persbericht dat de Verenigde Naties verspreidden naar aanleiding van het rapport ‘Gaza in 2020, een leefbare plaats?’

Geen markt, geen productie

“Sinds Hamas in 2006 werd verkozen en Israël de grenzen verzegelde, moest ik de productie in mijn textielfabriek met de helft reduceren”, getuigt Rizik Al-Madhoun (41). Tegen december 2007 schreef de VN in een rapport dat nog slechts één procent van de 960 textielfabrieken in Gaza open was.

Vandaag zou nog steeds 80 procent van alle fabrieken in Gaza gesloten zijn of op een minimumcapaciteit functioneren.

In juni 2012 merkte de VN op dat “het voortdurende verbod op de doorvoer van goederen van Gaza naar zijn traditionele markten op de Westelijke Jordaanoever en Israël, samen met de strenge beperkingen op de toegang tot landbouwgrond en viswater, een duurzame groei verhinderen en de hoge werkloosheid, de voedselonzekerheid en de afhankelijkheid van hulp bestendigen.”

“Het gebied is in wezen al geïsoleerd sinds 2005”, stelt het recente VN-rapport, “wat betekent dat de economie op lange termijn en onder de huidige omstandigheden, niet levensvatbaar kan zijn. Gaza wordt op dit moment in leven gehouden door externe financiering en de illegale tunneleconomie.”

Laat export toe

Het rapport benadrukt eveneens dat de Palestijnen van Gaza “toegang moeten hebben tot de wereld buiten Gaza voor religieuze, educatieve, medische, culturele, commerciële en andere doeleinden.”

Textielfabrikant Rizik Al-Madhoun vereenvoudigt de oproep: laat export vanuit Gaza toe. “Omdat we zo weinig opties hebben, hebben de kleermakers in Gaza hun ambacht geperfectioneerd”, zegt hij. “We maken kleding die even goed of zelfs beter is dan de Turkse import die we hier krijgen. Maar zonder een markt, heeft de productie van goederen geen enkele zin.”