Volgens de laatste cijfers van Amnesty International verblijven nog steeds 2300 asielzoekers zonder opvang in ons land. Het Brussels gewest pronkt met nieuwe opvangplaatsen, zoals het Seniorie Bizet in Anderlecht (+300 plaatsen) of het wooncentrum in Laeken, avenue de Lima (+ 350 plaatsen).

Wat men niet hoort is dat er ondertussen andere centra in Brussel sluiten zoals o.a. het centrum aan Rue Froissart (- 350 plaatsen) aan het Shumanplein. Het centrum Rue Dubruq in Molenbeek wordt omgebouwd voor 90 minderjarigen maar de huidige bewoners zullen moeten verhuizen.

We stellen vast dat vluchtelingen, die het geluk hebben in het opvangnetwerk terecht te komen, versluisd worden als conservenblikken. Een moeder met twee kinderen waarvan de jongste zoon, 9 jaar, zwaar autistisch is, is al 5 keer moeten verhuizen, van Vlaanderen naar Brussel en vice versa.

Vluchtelingen worden versluisd als conservenblikken

Dit brengt zware psychologische gevolgen met zich mee, enerzijds voor de oudere zus die steeds van taal moet veranderen op school en anderzijds voor het zoontje dat slechts voor twee dagen opvang heeft in een gespecialiseerd centrum.

Safi en haar dochter leefden in de wintermaanden in een vakantieverblijf aan de kust. Nu de zomer voor de deur staat zal het vakantiecentrum plaats maken voor toeristen en weten ze niet waar ze terechtkomen. Ondertussen worden grote opvangcentra aan de kust zoals Koksijde en Sijsele afgebouwd.

Het Fedasil-centrum in de François Sebrechtslaan (Molenbeek) blijft open zonder de oorspronkelijk gevreesde ontruiming door de politie, maar toch worden in stilte elke dag mensen met taxi weggebracht naar de andere kant van België.

Zo werd vorige week een Iraakse familie met 3 kinderen overgebracht naar Yvoir in Wallonië en dit één maand voor het einde van het schooljaar, terwijl de kinderen voorheen naar een Nederlandstalige school gingen. Hun vriendjes namen al wenend afscheid.

Fedasil deelt aan de Dienst Vreemdelingenzaken weer een papier uit dat er geen opvang meer mogelijk is. Al wat asielzoekers krijgen is een QR code om zich in te schrijven op een wachtlijst. Ze zijn geregistreerd maar moeten zich behelpen tot hun 1ste interview, vaak maanden later.

Al wat asielzoekers krijgen is een QR code om zich in te schrijven op een wachtlijst

Anderen blijven meer dan een jaar hangen in centra in afwachting van hun tweede interview waardoor plaatsen bezet blijven. Dit is het lot van o.a. Ahmad uit Somalië en Ibrahim uit Palestina die uit Oekraïne gevlucht zijn maar uit de subsidiaire beschermingsboot vallen vanwege hun nationaliteit.

Bij de maaltijdbedeling aan de Humanitaire HUB van het Rode Kruis zien we dagelijks 400 tot 600 vluchtelingen aanschuiven voor een middag en avondmaal. De meeste onder hen overleven nog steeds op straat, anderen worden na maanden wachten naar een opvangcentrum verwezen, en sommigen krijgen tijdelijke opvang, soms maar voor 28 dagen en dan terug op straat.

Dit laatste geldt vooral voor de “Dubliners”, asielzoekers die via een ander land Europa zijn binnengekomen en hierdoor geen toegang krijgen tot het opvangnetwerk van Fedasil.

Eén ding is duidelijk: het migratiebeleid van de voorbije jaren heeft nooit beoogd de opvangcrisis structureel en op lange termijn aan te pakken. Door de chaotische aanpak van de regering, waarbij opvangcentra – net als bevoegde ministers en staatssecretarissen, zou je bijna denken – komen en gaan als eendagsvliegen, hebben we geen zicht op de reële opvangcapaciteit en worden mensen steeds verder ontwricht.

Het migratiebeleid van de voorbije jaren heeft nooit beoogd de opvangcrisis structureel en op lange termijn aan te pakken

De ‘gesloten deuren’-politiek streeft hiermee slechts één doel na: een afradingspolitiek. Er is niet enkel nood aan structurele opvang maar ook aan een waardige opvang gekoppeld aan het recht op asiel.

Gelukkig zetten solidaire burgers zich iedere dag in om hieraan tegemoet te komen, hetzij door humanitaire hulpverlening aan de HUB hetzij door het openen van opvangplaatsen, zoals deze geopend door La Plateforme Citoyenne in Anderlecht (ondanks de bedreigingen van het Vlaams Belang die via flyers leugens verspreidt dat de bewoners illegalen zijn) of tijdelijke squats zoals Toktoknicole aan de Wetstraat.

Geenzins willen we kritiek geven op de medewerkers van Fedasil, die dag in dag uit ijveren voor meer humaniteit en zelf het slachtoffer zijn van het falend beleid van De Moor. Dit zal er in de toekomst niet op verbeteren met het nieuw Europees migratiepact…

Riet Dhont, Vriendschap zonder Grenzen

In het kader van de wereldvluchtelingendag organiseert Vriendschap zonder grenzen een open vormingsdag met 3 workshops:

• Waarom vluchten mensen? Wat zijn de oorzaken?
• Wat met het Europees en Belgische migratiebeleid omtrent het recht op asiel?
• Wat men de Mensen zonder papieren en het recht op een wettig verblijf?

Wanneer: Zaterdag 24 juni, van 9u15 tot 15u

Waar: Erasmus hogeschool, Zespenningenstraat, 70, 1000 Brussel