In 2002 kende mijn bedrijf een ernstige uitbreiding in oppervlakte. Allerhande graslanden werden aan het bedrijf toegevoegd. Moest ik veel meer dieren gaan houden om dit gras te laten opeten? Dat was waarschijnlijk de gemakkelijkste oplossing geweest. Ik koos echter voor de moeilijke oplossing. Alle gronden die bruikbaar waren als akker, werden akker. Mijn bedrijf werd een gemengd bedrijf.
De volgende jaren produceerde ik met wisselend succes granen. Ik verkocht granen aan biologische bedrijven. Melkvee, kippen en uiteraard haver voor de schapen van mijn fijne collega’s van de Pottekaashoeve. Soms had ik heel goede tarwe. Alleen het feit dat Herwig een heel fijne collega is verzachtte de pijn om de tarwe aan zijn kippen op te voederen. Maar tarwe als bakgraan? Ik zag er geen begin aan.
In 2012 kregen de mensen van het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren (RLH&V) de mogelijkheid om, via een Quick Win project van Bioforum een biologisch luik aan het ‘Kortweg Natuur’ label http://www.kortwegnatuur.be toe te voegen. Na enkele vergaderingen met An, Eliane en Joke van RLH&V stond het systeem voor seizoen 2012-2013 op de rails. We zouden het graan verkopen aan een molenaar. Die zou het graan malen en verkopen aan Dagcentrum De Wroeter (DC). DC zou het dan stockeren, herverpakken in 2 kg verpakking en / of er zelf Limburgbrood mee bakken. Het werkte. Het officiële project werd afgesloten met een promotiefilmpje. https://www.youtube.com/watch?v=Ny_PpCf7mqg
Voor seizoen 2013-2014 was het aan de boeren. Ik zaaide tarwe en spelt. Collega Frans Beckers van ‘t Gebroek zaaide rogge. Maar er daagden donkere wolken op. De samenwerking met de molenaar verliep niet vlot. Door een fout bij anderen was Frans zijn rogge ineens niet meer biologisch. Ik vond geen firma die mijn spelt kon pellen. Via Paul Verbeke van Bioforum kwam ik bij Xavier Mouroy, een grote speltpeller in Wallonië, terecht. Ondanks de enorme schaal waar Xavier mee werkt wilde hij onze kleine hoeveelheden verwerken. Hij zou mijn spelt pellen en al de granen malen tot meel en bloem. Collega Pieter Coopmans van Herkenrodeboer had wat rogge en zo draaide seizoen 2013-2014 toch boven alle verwachtingen.
Het was echter heel erg duidelijk dat de fouten in het systeem niet houdbaar waren op termijn. Bakker Eddy van DC stuwde mij voort naar betere kwaliteit. In 2013 was het idee ontstaan om de oude watermolens van vroeger te gebruiken om het graan te malen. In 2014 moedigde iedereen mij aan om dit idee werkelijkheid te laten worden.
Sinds 18 maart 2015 is de dorpsmolen van Stevoort http://www.molenechos.org/molen.php?AdvSearch=39 goedgekeurd voor de voedselveiligheid door FAVV en voor de biologische verwerking door TÜV integra. In 1974 kocht Wies de vervallen molen. Minutieus restaureerde hij eerst, en onderhield hij later de molen. 40 jaar later is, met de nodige moderne keuringen, de historische molen terug helemaal tot leven gekomen.
Zelden heb ik het meegemaakt dat zoveel mensen allemaal hetzelfde wilden bereiken. Als je morgen een zak biomeel van Kortweg Natuur tot brood maakt, denk er dan aan dat al deze mensen hiervoor hebben gezorgd:
Eliane, Joke en An van Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren. Eddy, Bram, Lieve en alle andere medewerkers van Dagcentrum De Wroeter. Wies, Marcel en Jos van de Molenvereniging Zuid- Limburg. De boeren Pieter, Frans, Koen en Jos (ikzelf dus). En er komen nog 2 boeren bij. Ingrid en Gert. Achter de schermen waren er ook Paul, An en Lieve van Bioforum en An van FAVV
Op vrijdag 27 maart zijn we allemaal samengekomen in de molen in Stevoort. We hebben een flinke som geld overgemaakt aan de werkgroep ‘De grauwe gors’. om hun werking voor de akkervogels te ondersteunen. Daarna hebben we, in primeur, een biologische Kortweg Natuur jenever gedronken op het verdere geluk van ons initiatief. Ik ben er zeker van dat we nog lang niet aan het einde zijn van ons avontuur.
