We schrijven november 2000. Ik had even voordien besloten wat minder les te geven om te herstellen van een burn-out. In Rotem probeerden mensen vorm te geven aan de ideeën die bij hen opkwamen.

Enkele dagen later kreeg ik telefoon uit Rotem. Of ik mijn kennis van de biologische landbouw wilde inzetten om hun ideeën mee vorm te geven. Het was allemaal nogal verward en vooral veel. Ja, veel is het juiste woord.

Ik ging op bezoek en werd overrompeld. Een boerderij, nog een boerderij, grond en bos en park en vijver en kasteel en dreef en… wow. Hoeveel hectare? Juist, veel. Een man achter de schermen. “Doe maar, maar doe het goed en alles zal verwezenlijkt worden. Ik ben groot geworden door de streek, ik wil iets terug doen voor de zwaksten van de streek.” Het was de start van een uniek project. Een zorgboerderij uitgebouwd met het kapitaal en de aanpak van de privésector.

Gedurende enkele jaren heb ik meegewerkt aan dit project. Enerzijds hield ik de activiteiten minimaal draaiende. (Een landbouwbedrijf kent immers geen loopbaanonderbreking. Een bedrijf dat enkele jaren niet actief is, is volgens de wet gestopt met bestaan.) Anderzijds legden we in die jaren de fundamenten voor de huidige werking van Stichting Ommersteyn. Wat dat zoal inhoudt kun je zelf bekijken op http://www.stichting-ommersteyn.be

Gisteren, 26 oktober 2013 bezocht ik Ommersteyn ter gelegenheid van hun pompoenwedstrijd. Het was weer enkele jaren geleden en deze keer was er niet alleen de fantastische accommodatie, maar ook de mensen die de gebouwen tot leven brengen. En het is fantastisch. Alles ademt rust, gemoedelijkheid, sfeer. Toen men mij in 2000 uitlegde wat men wilde bereiken, maakte ik mij daar een voorstelling van, gisteren zag ik de dromen van toen in werkelijkheid.