Een meerderjarige persoon met een handicap kan een persoonsvolgend budget aanvragen om daarmee zorg en ondersteuning in te kopen. Op die manier, beloofde men, zou de zorg meer vraaggestuurd en op maat worden en de inclusie verbeterd worden. In de praktijk blijkt dit niet zo te werken, aldus de werkgroep Zorg om Zorg van burgerbeweging Hart boven Hard.
Van 7 tot 15 maart organiseerden zij daarom de actieweek #ZORGISGEENLUXE. De missie van Hart boven Hard is burgers te verenigen om samen te bouwen aan een warme, duurzame en solidaire samenleving. Binnen de burgerbeweging is de werkgroep Zorg om Zorg actief die – bewogen door de grote noden op vlak van zorg in onze samenleving vandaag – ijvert voor een sterk en rechtvaardig zorgbeleid. Met de actieweek brachten ze specifiek de problemen door de invoering van de Persoonsvolgende Financiering in de gehandicaptenzorg onder de aandacht.
‘We verwachten van de Vlaamse regering een duidelijke keuze en ambitie om voor alle mensen met een beperking de nodige ondersteuning te voorzien. Een structureel tekort op het budget kan men niet blijven leggen op de schouders van de personen met een beperking zelf of mantelzorgers. Naast de wachtlijsten zijn er nog heel wat andere problemen.’
Wat er volgens HbH nodig is, is een eenvoudigere aanvraagprocedure die rekening houdt met ontwikkelingen in de zorgnood. ‘Zorg moet voor iedereen toegankelijk zijn en niet enkel voor de personen met de hoogste nood.’
De kracht van de zorg door de naaste omgeving mag niet misbruikt worden als alibi voor de afbouw van de professionele zorg. Onder het mom van inclusie in de samenleving wordt er op je zorgbudget bespaard, aldus HbH.
De burgerbeweging vraagt daarom om investeringen in organisaties voor kwaliteitsvolle zorg en goede werkomstandigheden. Het huidige systeem heeft gezorgd voor hoge werkdruk en administratieve belasting.
Hart boven Hard verzamelde heel wat getuigenissen. Op basis hiervan stelden ze een nota samen met knelpunten en voorstellen voor verandering.
De voorstellen zijn:
- Een trajectbegeleiding bij de instap in de zorg die toekomstgericht is: De huidige procedure is helemaal niet afgestemd op kwetsbare personen of hun mantelzorgers. Meer ondersteuning en een eenvoudigere aanvraagprocedure is nodig. En wanneer men – na verloop van tijd – meer zorg nodig heeft of wanneer de naasten minder ondersteuning kunnen bieden, moet men vlot kunnen aanpassen.
- Een toegankelijke zorg, vandaag en morgen: Zorg moet voor iedereen met een erkende zorgnood toegankelijk zijn en niet enkel voor de personen met de grootste nood. Weg met de prioriteitengroepen.
- De samenleving investeert in zorg: Op die manier zorgen we er solidair voor dat iedereen toegang heeft tot gepaste zorg. We mogen de zorg niet overlaten aan zorgbedrijven, met winst maken als eerste doel in plaats van het leveren van goede zorg.
- Zorg voor de mantelzorgers: De kracht van de zorg door de naaste omgeving mag niet misbruikt worden als alibi voor de afbouw van de professionele zorg.
- Recht op participatie aan de samenleving en recht op privacy: We willen de herinvoering van het gewaarborgd zakgeld en tussenkomst voor socio-culturele noden. De kamer in een voorziening is geen hotelkamer maar een thuis voor de persoon met een beperking.
- Investeringen in goede werkomstandigheden: Voldoende zorgverleners met uiteenlopende expertise zijn nodig voor werkbaar werk en om kwaliteitsvolle zorg te bieden.
Een van de getuigenissen“Onze zoon heeft “recht” op een PVB (persoonsvolgend budget). Hij staat sinds november 2019 met prioriteit 2 op de wachtlijst. Men geeft inderdaad aan dat de wachttijd niet is in te schatten. Hoe kan het zijn dat een persoon een “recht” toegewezen krijgt van de regering om dan simpel de boodschap te krijgen dat er geen middelen zijn? (…) . Ik denk er over om naar het Hof voor de Rechten van de Mens te stappen en deze praktijken aan te vechten. Indien men iemand een “recht” toekent, dan is men als regering ook gehouden om dit recht ook te voorzien! Anders kunnen we misschien beginnen met alle rechten van onze politiekers op te schorten en deze gelden te gebruiken voor de openstaande persoonsvolgende budgetten. Verder wens ik aan te stippen dat wij als 50-jarige ouders ons de vraag stellen hoe lang wij in deze omstandigheden nog voor onze zoon moeten en KUNNEN zorgen? Moeten we echt voor alles financieel en als gezin blijven opdraaien tot we er zelf bij neervallen? Dan kan ik u verzekeren dat ik op dat moment de hand aan mijn eigen sla aan de voordeur van de politiek met een afscheidsbrief om hun te wijzen op hun verantwoordelijkheid.“ |
Deze ochtend, 15 maart, aan het einde van de actieweek, werd HbH ontvangen in het Vlaams Parlement. Parlementsleden van Vooruit, Groen, N-VA en PVDA kwamen de nota met knelpunten en voorstellen én de reacties die binnenkwamen tijdens de actieweek.
Deze namiddag staat in de Commissie Welzijn een hoorzitting gepland met minister en VAPH. We hopen dat onze voorstellen gehoord worden.
