De moslima’s die een hoofddoek dragen zijn meestal lieve dames die denken dat ze daardoor een vrome daad stellen. Of ik er persoonlijk last van heb dat ze dat in een openbare functie doen, is naast de kwestie. De vraag is of het passend is, in een gelaïciseerde maatschappij, dat mensen die de overheid vertegenwoordigen en soms zelfs gezag uitoefenen, in hun functie hun godsdienst of ideologie mogen manifesteren. Het antwoord is “neen”: wie optreedt namens de overheid moet niet alleen onpartijdig zijn, maar moet zelfs het vermoeden van een zekere partijdigheid volkomen uitsluiten. In verband met de hoofddoek komt daar nog een bijzondere symboolwaarde bij. Doorheen de hele geschiedenis van de islam is de kledij van de vrouwen de uitdrukking geweest van hun ondergeschikte positie. Ook nu nog worden in veel landen vrouwen met lichamelijk geweld bedreigd als ze de kledijvoorschriften niet volgen (80 stokslagen in Iran). Het getuigt van weinig solidariteit als moslima’s bij ons, die in vrijheid leven, zelfs in dat opzicht hun verdrukte zusters niet steunen. Een tweede symboolfunctie bestaat hierin dat in veel islamlanden, en heel opvallend bv. in Egypte, de nieuwe verspreiding van de hoofddoek samengaat met de tendens tot fundamentalisme (terug naar de sjaria en de letter van de Koran). Overigens is de bewering dat de Koran de ‘hoofddoek’ oplegt, volstrekt onjuist. Wie de geschiedenis van de islam bestudeert stelt vast dat de kledij-uitspraken in de Koran onduidelijk zijn en op twee wijzen werden geïnterpreteerd. Volgens de meerderheidsgroep moet het gehele lichaam bedekt zijn, inclusief het gezicht en de handen (type burqa of niqab); volgens de minderheidsgroep mogen het gezicht en de handen zichtbaar zijn (type chador). Die kledijregels moeten de eigen vrouw en dochters beschermen tegen de blikken van derden. Meer bepaald als het over vrije vrouwen gaat: moslimslavinnen mochten geen sluiers dragen. Ten slotte is de bewering dat de hoofddoek een godsdienstige plicht is, beledigend voor die vrouwen die zich als goede moslima’s beschouwen en toch geen hoofddoek dragen. De tekst is geschreven door een ex moslim en zou vele aan het denken moeten zetten i.p.v aanstonds op de achterste poten te staan en dit n.a.v de hoofddoekenkwestie bij, Hema.
