Open Brief aan Aartsbischop Léonard.

Mijnheer Léonard,

U bent de voorbije dagen frequent in de media geweest, telkens met minder fraaie uitlatingen.

U meent waarschijnlijk deze uitspraken te kunnen doen vanuit uw extremistisch katholieke visie, maar u gaat daarbij voorbij aan het leed dat u berokkent aan de verschillende betrokkenen.

Uw uitspraken over AIDS hebben de hele christelijke wereld geschokt.

Het zijn geen uitlatingen van een christelijke visie, uitlatingen die barmhartigheid  voorstaan.

De leer van Jezus leert ons om te zorgen voor onze zieken, niet om hen te veroordelen!

Zei  Jezus niet tegen de melaatse, die om zijn hulp vroeg : “Ik wil het, wordt rein”.

Jezus veroordeelde deze ongelukkige niet, in tegendeel hij had compassie en toonde medeleven. 

Is het niet uw taak als herder van de katholieke gelovigen in België om hun steun en toeverlaat te zijn? 

Is het niet uw taak om compassie en medeleven te tonen? 

Het is zeker uw taak <span>niet</span> om te oordelen en te veroordelen, zoals u gedaan hebt voor AIDS.

Nog minder is het uw taak om rechter te spelen wanneer uw onderhorigen zich misdragen,

scherper nog, zich gedragen als misdadigers!

Want priesters die zich vergrijpen of vergrepen hebben aan jonge kinderen, verdienen straf.

En dan gaat het niet over een symbolische,  maar wel over een effectieve straf die hen laat boeten voor hun misdaden.

Hoe weinig medeleven u toonde ten overstaande van de AIDS slachtoffers, zo veel inlevingsvermogen toont u wanneer uw eigen instituut, de kerk, in zijn hemd wordt gezet!

Uw hooghartige manier van reageren op verschillende maatschappelijke thema’s maakt u niet echt geliefd bij uw gelovigen. 

U stelt zich boven de wet en boven de samenleving.  Nochtans zou het U sieren om deemoedig en onderdanig te zijn, want de geluiden die de buitenwereld te horen krijgt over de katholieke kerk zijn allerminst fraai of voorbeeldscheppend.

Uiteraard zijn er priesters die hun leven in dienst van de gemeenschap hebben gesteld en op wiens levenswandel niets aan te merken valt.  Maar ook voor deze, goedbedoelende priesters, maakt u het leven ondraaglijk. 

Door fout te reageren op de uitwassen binnen uw eigen instelling. 

Door arrogantie te verkiezen boven deemoedigheid.

Die arrogantie uit zich ook in de manier waarop de kerk meent de grondwet aan haar laars te moeten lappen.

Onze grondwet garandeert eenieder  van ons een scheiding van kerk en staat. 

Voor deze grondwet is onschuldig bloed gevloeid, hebben onze voorouders gestreden.

U negeert die grondwet door zelf voor rechter te spelen. 

Door geloofsgenoten in hoge posities onder druk te zetten en door uw invloed alleen te (mis)bruiken om het instituut “kerk” veilig te stellen. 

U geeft niks om haar slachtoffers, u geeft alleen om de schade die haar imago is toegebracht.

Vlaanderen steigert van woede.

Ze steigert omdat de godsdienst, die inherent vervlochten is met haar geschiedenis en cultuur, getoont heeft niet beter te zijn dan extrimistische religies. 

Het wordt hoog tijd voor een debat ten gronde.  Een debat waarin een aantal uitwassen op tafel worden gegooid en waar paal en perk gesteld dient te worden aan een aantal misbruiken. 

Zo moet de verdeling van gemeenschapsgelden onder religies eens dringend onder de loepe worden genomen. 

Zo moeten burgers, ongeacht of ze tot een geloofsgemeenschap behoren, gelijk behandeld en berechtigd worden.  Dit wil zeggen dat priesters of geestelijken, die zich misdadig hebben gedragen, hun straf zullen moeten ondergaan.  En een uitspraak over die straf kan enkel door het gerecht gebeuren. 

En u, meneer Léonard, zou moeten beseffen dat elke uitspraak die u doet, een uitspraak is van een aartsbischop. 

Door het aanvaarden van dat ambt hebt u vrijwillig vaarwel gezegd aan de anonimiteit en al haar voordelen.  Daardoor bent u een publiek persoon geworden en bent u ook verantwoordelijk voor elke uitspraak die u doet.

Ik verzoek u dringend om door middel van reflectie en zelfbeschouwing, uzelf een critische spiegel voor te houden.  En wanneer de conclusie is dat u zich niet kan gedragen zoals men van een aartsbischop mag verwachten, dan moet u de eer aan uzelf houden.  Maar het wordt hoog tijd dat u stopt met slachtoffers op te zadelen met een schuldgevoel en de schuldigen een hand boven het hoofd houdt.

Een Verbolgen Vlaanderen.