Asbest is duurzaam, goedkoop en kan tegen de hitte. Voor
de bouw is het bijna ideaal. Maar asbest is vooral ongezond. We gebruiken het
niet meer in de Europese Unie. In Argentinië en Japan kan het evenmin. De VS
hebben strenge regels voor asbest.

Nu voert India het meeste van dit beruchte goedje in. De
omzet van deze industrie ligt er op anderhalf miljard euro per jaar. Ongeveer
300.000 mensen verdienen er hun brood mee. Wel sterven per jaar 100.000 mensen
aan asbest. Ze hebben er ooit vezels van in hun longen gekregen.

Hun bazen houden een congres in New Delhi. Ze vinden dat
ze een land als India helpen. Dankzij hen hebben veel arme mensen toch maar een
baan. Ook zet deze industrie in op witte asbest. Dat zou verantwoord zijn. Een apart
inzicht. Het rijmt niet met de kennis van de Wereldgezondheidsorganisatie IAO.

Het congres heeft een bijzondere geleerde gevonden. Hij
beweert dat asbest een zondebok is. Er bestaan namelijk wel meer schadelijke
stoffen. Bovendien zouden longen in staat zijn deeltjes van asbest zelf af te
breken.

Over dat idee zijn werknemers in India niet
overtuigd. Inwoners van het dorpje Vaishali wilden niet dat er een
asbestfabriek kwam. Maar hun vreedzame protest vond geen gehoor. Toen
vernielden ze een deel van het nieuwe gebouw. Zij konden zelf dus ook iets
gevaarlijks afbreken.

De fabrikant van dienst spande wel een proces aan.
Bijvoorbeeld in België lopen er ook zulke zaken. Met
andere aanklagers. (Maar de bron voor dit stukje is dit,
en niet dit.)