De beelden die we in Europa dagelijks in de huiskamer krijgen van de oorlog in Israël en het Palestijns gebied laten niemand onberoerd. Israël heeft het aanbod van Egypte om te bemiddelen in de opgelaaide strijd met Hamas afgeslagen. Tijd voor krachtdadig Europees leiderschap. Charles Michel kan laten zien dat hij wel boven zichzelf kan uitstijgen.
5 dagen excessief geweld laten hun sporen na, ook op sociale media. Door de nieuwe media krijgt het conflict een persoonlijkere aanblik, zoals filmpjes die opduiken of tweets van inwoners uit Gaza.
Persbureau AP schreef op 14 mei dat in het noorden van de Gazastrook een gezin van zes omkwam door een luchtaanval, met als slachtoffers de vader, een zwangere moeder en vier kinderen die jonger waren dan 7 jaar.
Volgens cijfers uit Gaza zouden (tot 14 mei) al 27 kinderen zijn omgekomen. Gruwelijke taferelen waar we ook in Europa stil van worden. Feit is dat de Israëlische premier Netanyahu alles of niets speelt en het zou van een groot cynisme getuigen om te veronderstellen dat hij z’n politiek overleven aan de uitkomst van deze oorlog koppelt.
De ervaren havik heeft niets meer te verliezen en weet dat het alles of niets is. De oproep van VN-secretaris-generaal António Guterres tot een onmiddellijke de-escalatie en stopzetting van de vijandelijkheden in Gaza en Israël viel in dovemansoren. De totale vernietiging van Hamas lijkt stilaan het enige doel, kost wat kost. Als dat zo is, dan moet diplomatie vanuit de VS niet alleen achter maar ook voor de schermen z’n rol spelen.
Terecht wordt er gekeken naar de Amerikaanse president Biden, die niet alleen met z’n binnenlandse politiek hoop op verandering heeft gekoesterd. Er wordt dan ook terecht reikhalzend uitgekeken naar zijn plannen voor het Midden-Oosten. Maar een eenzijdige blik richting de VS is niet voldoende in dit hoogoplopend conflict. Ook Europa mag niet achterwege blijven.
De EU heeft op 15 augustus 2020 in een verklaring opgenomen dat het ijvert voor een allesomvattende regeling van het Arabisch-Israëlische conflict, met een regionale inclusieve aanpak en samenwerking tussen beide partijen. De EU gaat resoluut voor een onderhandelde en duurzame tweestatenoplossing op basis van de internationaal overeengekomen parameters.
Dat uitgangspunt moet naar aanleiding van deze oorlog duidelijk op tafel worden gelegd. Nu Israël het Egyptische bemiddelingsaanbod van tafel heeft geveegd en Netanyahu de pedalen kwijt lijkt te zijn, ligt er een kans voor Europa om als bemiddelaar een leidende rol op te nemen.
Een opportuniteit voor Charles Michel, na zijn eerdere uitschuiver, om politiek leiderschap te tonen. Als Europa daadwerkelijk een langdurige oplossing wil, dan moet het nu handelen. En niet wachten tot de brand gedoofd is, met alle gevolgen vandien.
Harold van der Kraan is docent aan de AP Hogeschool en schrijft deze blog in eigen naam.
