In 2006 pakte Le Figaro uit met de stelling dat er in Frankrijk 40.000 studenten actief zijn binnen de prostitutie om hun studie te kunnen financieren. Het artikel kreeg het verwijt beroep te doen op onbetrouwbare cijfergegevens.

Onderzoek uit Groot-Brittannië gaf aan dat maar liefst 10 procent van de ondervraagde studenten een studiegenoot kende die zich prostitueerde. Opnieuw kan er de vraag gesteld worden of het onderzoek een correcte weerspiegeling biedt van de werkelijkheid.

Ook in België doken er reeds geruchten op over pooierschap en prostitutie binnen universiteiten. De reactie blijft steeds dezelfde: onbetrouwbare of gewoonweg foute informatie.

Degelijk onderzoek uitvoeren, blijft een probleem. Aangezien het bij studenten doorgaans gaat om een verborgen vorm van prostitutie is het moeilijk om inzicht te krijgen op de omvang van het probleem.

Beperkte hulpverlening

Dat het fenomeen bestaat, valt echter niet te ontkennen. Het Gezondheidshuis Antwerpse Prostitutie (Gh@pro) verleent prostituees gezondheidsbijstand en biedt daarnaast sociale hulpverlening aan.

“Er zijn zeker ook studentes onder ons cliënteel”, zegt coördinator Anne Vercauteren, “dus er zijn er die de weg naar de hulpverlening vinden. Concrete cijfers hebben wij echter niet aangezien dit niet in kaart is gebracht.”

Ook de Gentse vzw Pasop zegt geen uitzicht te hebben op het aantal studenten binnen de prostitutie. Pasop biedt hulpverlening aan prostituees in West- en Oost-Vlaanderen. Al geven zij aan als organisatie weinig in contact te komen met studenten.

Verdoken prostitutie

Het gebrek aan cijfers wordt door de prostitutie-ambtenaar van de stad Antwerpen bevestigd. “Er bestaat geen lijst van het aantal studenten dat zich prostitueert, dus ik kan niet zeggen hoeveel het er zijn en aan welke hogeschool of universiteit ze studeren,” legt Hans Willems uit.

“We hebben er dus geen duidelijk beeld van, maar het zou mij niet verbazen dat er ook in Antwerpen zijn.”

Opnieuw wordt duidelijk dat het gaat om een verdoken vorm van prostitutie. “Wij richten ons in de eerste plaats op de meest zichtbare vormen zoals straat- en raamprostitutie,” zegt Willems.

“Dat komt in de eerste plaats voort uit onze plicht om de openbare orde te handhaven. Maar we zijn ons wel bewust van de aanwezigheid van andere vormen. Vandaar dat de stad sinds 2009 opnieuw gestart is met de controle van bars, escortebureaus en massagesalons.”

Strafbaarheid

Wanneer een meerderjarige studente er voor kiest zich te prostitueren, hoeft dit niet te betekenen dat zij strafbaar is. Het is immers toegestaan om een vergoeding te vragen voor seksuele handelingen. Het gevaar zit hem in de randvoorwaarden.

“Het is verboden om reclame te maken voor prostitutie”, legt Willems uit. “Wanneer een studente dus besluit om in een café een klant te zoeken of een advertentie plaatst op het internet zit ze in de problemen.”

Ook de andere mogelijkheden tot prostitutie zijn sterk begrensd. Een arbeidscontract aangaan met een escortebureau is in strijd met de wet en als zelfstandige heb je geen statuut.

Om dit alles te controleren, werkt de politie nauw samen met de prostitutieambtenaar. Banden met universiteiten en hun vertrouwenspersonen zijn er nog niet.

Geen prostitutiemeldingen

“Tot nu toe zijn we nog niet geconfronteerd met studenten die zich prostitueren om hun studie te betalen,” zegt Danny Boeykens, studentenbegeleider aan de Universiteit Antwerpen. “Het departement sociale, culturele en studentgerichte diensten van de universiteit doet er alles aan om studeren zo doenbaar mogelijk te maken.”

De universiteit voorziet een sociale dienst die studenten hulp aanbiedt bij sociale en juridische problemen. Wie financiële moeilijkheden heeft, kan er terecht voor de aanvraag van een studietoelage.

“Ook bij de dienst studentenbegeleiding wordt de nodige ondersteuning aangeboden”, zegt Boeykens. “Begeleiding en therapie is gratis voor de studenten en we proberen de dienst zo laagdrempelig mogelijk te maken.”

Geen probleem?

Er worden vanuit de verschillende partijen inspanningen geleverd om prostitutie overbodig of onmogelijk te maken. De grootste belemmering blijkt echter de onzichtbaarheid van het probleem.

Zolang de studenten de weg naar de hulpverlening niet vinden, is het onmogelijk de omvang van het probleem in kaart te brengen.

© 2010 – StampMedia – Carmen Van Oers