Deze morgen, zondag 20 mei 2012, hebben we rustig ontbeten en daarna onze biezen gepakt.

Trapani:

We vonden in onze kamer een uitgebreide wandelkaart die we dan ook direct geconfiskeerd hebben. Een stadswandeling zagen we op een rustige zondagmorgen wel zitten. Het is vandaag bewolkt maar de temperatuur is best aangenaam.
Trapani is nog niet zo bekend bij de toersiten maar best een leuke stad met 71.000 inwoners. En zoals we ondertussen al gewoon zijn heeft ook deze stad 10-tallen kerken. De stad is gesticht door de Elyminanen. Ze is een belangrijke havenstad voor de tonijnvisserij en de zoutproduktie. Het historische centrum is in 18e eeuwse barokstijl en is gebouwd op een landtong met aan beide zijde zee.

Onze wandeling voert ons langs verschillende smalle straten waar de huizen hoog opgetrokken zijn met mooie balkons waarop het wasgoed niet ontbreekt. De stadsomwallingsmuur trekt veruit onze meeste aandacht. Het is zalig kuieren zo vlak naast de zilte zee. We blijven dan ook menig keer staan en laten de mooie omgeving, met langs de ene zijde het kabbelende water en langs de andere zijde de typische huizen in alle tinten geel en oker, zo maar op ons afkomen.

Het is echter vooral de haven die indruk maakt. Er is veel bedrijvigheid, een komen en gaan van veerboten, handelsschepen en vissersboten. Je kunt zelfs van hieruit naar Tunesië varen.

In de kleine overdekte vismarkt is er veel geroep en getier. Mening visventer probeert zijn vis als voor de beste en de lekkerste te verkopen. We zien er allerlei vissoorten zoals verse calamaris, grote stukken tonijn, gamba’s, sprotjes en sardienen. Het meest in het oog springend zijnde echter de nog levende inktvissen die met hun tentakels als het ware de potentiële kopers proberen vast te nemen. Het ziet er allemaal maar glibberig uit. De drukte in de visverkoopruimte is echter een schouwspel op zich. Sicilianen zijn zeer theatrale mensen in woord en gebaar. Mooi om naar te kijken.

We ronden onze stadswandeling af met een café americana en een warme witte choco op een terrasje van één van de zovele piazza’s. Er vallen 25 druppels regen maar we blijven toch zitten!

De zoutpannen van Marsala:

Op de weg tussen Trapani en Marsala willen we absoluut de zoutvlaktes niet missen. Van ver zien we Grieks ogende molens, te midden van grote bekkens, waarin zout wordt gewonnen.

We besluiten een kijkje te gaan nemen in het molenmuseum. Via een I pod krijgen we het hele proces van zoutwinning te horen. Net iets te uitgebreid door een te monotome nazale stem. Maar de wandeling door de zoutvlaktes zelf is een hele ervaring. Jammer dat er geen bedrijvigheid is vandaag, maar ja het is voor iedereen zondag en dat gunnen we de hardwerkende (???) Siciliaan van harte.

Het zout komt in de bekkens meer en meer naar boven naarmate de zon het zeewater opdroogt. Het lijken wel kleine kristallen die komen bovendrijven tot er op het laatst alleen nog zout overschiet. Dit zout wordt opgeslagen in bergen die bedekt worden met een soort van dakpannen. Hieronder droogt het zout verder uit. Van hier uit wordt het zout ofwel grof verpakt of naar de molens gebracht om fijn te malen. Na het fijnmalen kunnen bepaalde kruiden worden toegevoegd als extra smaak.

We beeindigen dit bezoek op het terras van het leuke café van Mama Caura. Het is zalig zitten op bank met kussens aan de rand van de zee.

Marsala:

We hadden ons voorgenomen om ook Marsala zelf nog te bezoeken. Maar daar onze volgende overnachtingplaats Mazaro Del Vallo, ongeveer 25 km buiten Marsala ligt en we beiden, ik vooral, nog een moe zijn van gisteren, besluiten we het voor de rest van de dag rustig aan toe doen.

We verblijven in “La Torre Del Sol”, een rond torengebouw met 14 appartementjes, in een godvergeten kustwijk die wel dood lijkt. We zijn er echter van overtuigd dat het hier in de zomer krioelt van de zonnekloppers. Niet aan ons besteed. We zijn blijkbaar ook de enige gasten vandaag.

Voor de rest van de dag rusten we uit en koken zelf ons potje.

En morgen…

Voor morgen hebben we grote plannen. Maar daarover later meer…