Toen ik in september 2011 in Caïro aankwam, was er één groot verschil met Beiroet, waardoor ik wist dat ik hier wilde blijven: een festival op straat.

Sinds de revolutie van 25 januari 2011 werden er elke eerste zaterdag van de maand concerten en workshops georganiseerd op het Abdinplein. Een plein in downtown Caïro, voor het vroegere presidentiële paleis van Hosni Moebarak.

Jong en oud, arm en rijk stonden hier samen op het plein te genieten van een optreden zonder dat de verschillen er iets toe deden. De mensen begonnen zelfs meer op elkaar te gelijken en aandacht te hebben voor elkaar. Rijke vrienden spraken over ‘downdressen’, simpele kleren aantrekken om niet te hard op te vallen, terwijl andere vrienden net hun beste kleren aantrokken en hoopten de aandacht van een meisje te trekken.

Zoiets is onmogelijk in Beiroet. Het spook van de burgeroorlog zit nog steeds in de schaduw van de straten. Samenscholen is verboden om manifestaties te vermijden. Grote pleinen in Beiroet zijn er bijna niet met uitzondering van het Martelarenplein, een grote openluchtparking aan de ingang van downtown Beiroet waar een gigantische moskee en een kathedraal elkaar met de nek aankijken.

In Caïro leefden ze wonderwel samen. Het sprookje werd af en toe verstoord door gevechten in Opper- Egypte tussen Moslims en Kopten of door de schrik die Moebarak hen in de harten fluisterde, maar toen die revolutie uitbrak stonden ze samen op Tahrir. En ze stonden samen op Abdin naar muziek te luisteren. En ze stonden samen aan de stembus.

Maar de ideologische verschillen werden de voorbije dagen duidelijk. Al tijdens de verkiezingen was de centrale vraag of je vóór of tegen de moslimbroeders was. Alsof je een land kan bouwen op het antwoord. Een harde noot in het politiek bewustzijn van de Egyptenaar, zo bleek, en ook nu wordt dit de essentie van het conflict. De ene komt op straat om te protesteren wat voor hem het begin van een nieuwe dictatuur is, terwijl de andere zijn steun toont aan zijn leider. Respectievelijk allen tegen één (en één tegen allen).

Onder de protesten tegen de nieuwe dictator zit een een strijd tegen al wat moslimbroeder is. Terwijl de broeders, duidelijk overstuur door het verzet tegen hun leider, hun medeburgers in Alexandrië bekogelden, geen prettig gezicht. Een aantal vrienden van mij spreken vrolijk over het begin van een burgeroorlog zoals ze in Europa in 1914 over een grote picknick spraken. Met Kerstmis ben ik thuis.