24 juni, Sint-Jan-de-Doper, was in Rusland maar ook voor ons in Leuven een intense dag met veel sociale kansen.
Heel aangenaam en deugddoend was het buurtfeest.
Dat is iets dat de stad Leuven al een tijdje stimuleert en subsidieert in mei-juni. Straten ontvangen tot 250 euro voor een tijdig ingediend voorstel.

Zelfs de twee wijkagenten, een man en een jonge vrouw, kwamen een tijdje gezellig mee keuvelen en tafelen.

Wij buren konden elkaar beter leren kennen en dat deed allen deugd. De gebruiker van de grote Porche en de wat minder begoeden, de oud-paracommando die over Rwanda 1994 kon getuigen, de oude weduwnaar die het Leuvense dialect op indrukwekkende manier demonstreert, de tuinarchitecte, de verzekeraar, en iedereen tussenin. Sommigen geboren in Leuven, anderen in Dagestan of Vietnam.

Zelfs de anders validen in onze groep kwamen los en gingen op in de gesprekken.

Jong en oud, celibatair of paar, de uitwisseling, de “échange” zoals de Franse filosofen het benoemen, verliep voorbeeldig en zeer menselijk.

Het is een tijd van uitdagingen en moeilijkheden, daar kan iedereen het over eens zijn. Dat is zo, ook zonder de uitvergroting van de zorgen door de vele media.
Het probleem van de vereenzaming en de ontrafeling van het sociale weefsel is reël.
Onder andere o.i. ten gevolge van de reflex naar binnen die met gestegen persoonlijk bezit en inkomen komt, en door de televisie, de pc, en de auto.

Intussen is het Straat- of Buurtfeest een prachtig idee. Het komt zowel van onderuit van de families en individuën maar is het niet mooi dat vele stedelijke overheden de wijsheid en het heilzame van zulke groeps-ontmoemtingen begrepen hebben? En het op vele plaatsen met een mooi beperkt bedrag ondersteunen. Tante pis en iets om over na te denken voor wie van onze democratische overheden alleen maar kwaad kan spreken.

(Eigen beeld)