Jan Pieter De Nul is een ‘captain of industry’, en heeft dus volgens de wetten van de media recht van spreken. Hij haalde vorige week snoeihard uit naar politici (80, 90 % idioten herhaalde hij nog eens dit weekend opdat we het wel zeker goed begrepen zouden hebben) en naar de vele Belgen die niet werken, met uiteraard op kop het hele ambtenarenapparaat. Bij zoveel West-Vlaamse boerenwijsheid en gezond verstand moet je eigenlijk gewoon deemoedig het hoofd buigen.
De Nul, Bertrand, De Maeseneer, Duchâtelet, Vaessen, … het rijtje van ondernemers die ‘zeggen waar het op staat’ wordt almaar langer. Allemaal krijgen ze een forum om u tegen te zeggen, en allemaal jeremiëren ze dat het ‘water hen aan de lippen’ staat, en de media springen er uiteraard gretig op. De Nul en co hebben het immers ‘gemaakt’, en dus heeft hun stem meer gewicht dan die van een ander, ook al heeft de argumentatie van De Nul op het eerste zicht veel weg van die van een klein kind dat zijn goesting niet krijgt. Op het tweede zicht ook. “Ik neem hier niets van terug, hier heb ik goed over nagedacht”, heette het dit weekend. Ik zou De Nul wel eens willen horen speechen als hij uit de vuist praat. Vergelijk met het serene interview met Sybille de Selys of het interview over ideologie met Paul Magnette in de weekendkrant van De Standaard, en je weet direct hoe licht de Nul weegt.
Erger nog, in de Standaard heet het dat mensen ‘de man spelen’ als ze wijzen op een zaak waarbij De Nul een belastingambtenaar heeft omgekocht met een villa in Oostduinkerke, of op financiële constructies die het bedrijf zou hebben opgezet. De hardwerkende Jan-Pieter De Nul@work, ongetwijfeld. Blijkbaar is dit voor de Standaard irrelevante informatie, en moeten we De Nul eigenlijk gewoon beoordelen op zijn argumentatie. Vreemd, voor bedrijfsleiders gelden blijkbaar andere criteria dan voor vakbondsleiders of politici – waar we wel graag enige correspondentie zien tussen hun retoriek en daden, vraag het maar aan de gemiddelde CD&V voorzitter.
Dit soort lui, mensen met, laat ons beleefd blijven, de genuanceerdheid van een kleuter, hijsen we tegenwoordig op het schild. Overigens frappant dat die andere West-Vlaming met een grote bek, Jean-Marie De Dedecker, die ooit nog De Gucht op malversaties wou betrappen in Veurne, nu vindt dat De Nul’s toespraak als verplichte lectuur zou moeten opgenomen worden in alle economische handboeken en voorgelezen in al onze parlementen. Dezelfde economische handboeken allicht die vinden dat de ‘economie niets heeft aan vijfhonderd psychologen die elk jaar afstuderen’.
Er zijn veel ondernemers die een stuk genuanceerder en vooral doordachter interviews geven, gelukkig maar, we denken bv. aan Thomas Leysen, maar om de een of andere reden zullen het altijd grofgebekte CEO’s als De Nul zijn die in de media hun groot licht mogen laten schijnen.
De Nul en co begrijpen niet dat de tijden zijn veranderd. Laat ik effen iemand citeren, die je bezwaarlijk als een ultralinkse vakbondsmilitant kunt afdoen, Andrew Norton, research director van de Engelse denktank ODI (Overseas Development Institute). (Ik mag hopen dat De Nul een beetje Engels kent, als hij overal in de wereld wil gaan baggeren.) Naar aanleiding van de recente G8 top in Noord-Ierland, slaat Norton spijkers met koppen (al gaat De Nul dit allicht wel weer typisch gezwam van een menswetenschapper vinden, die niks bijdraagt aan de echte economie).
“The growth of globalised hyper-elites – separated from the societies to which they owe their start, not needing public services, providing their own security, and not willing or obliged to pay a reasonable amount of tax anywhere – is hugely corrosive. Robert Frank has characterised the global phenomenon of the super-rich as a global super-class, creating a global society of their own (Richistan). … … And the growth of the global super-elite has clearly been facilitated by new techniques of wealth management. Following the financial de-regulation of the 1980s (led by the US and the UK) their money has moved offshore – away from scrutiny and any real possibility of either taxation or the recovery of gains which may not have been entirely legally and honestly obtained. “ De Nul heeft geen klein KMO’tje, ik neem dus aan dat hij weet waar Norton hier op doelt.
Verderop stelt Norton: … “that if global tax regimes are clearly grossly unfair (because the poor, small businesses and the middle class have to pay while the rich and big corporates do not) then ‘vertical’ social contracts which underpin public authority will erode at all levels – local, national, regional and global. Met andere woorden, onze democratieën kraken overal in hun voegen, omdat meer en meer mensen na Offshoreleaks en vijf jaar Europees ‘beleid’ stilaan beginnen te beseffen dat onze zogenaamde liberale democratieën vooral een kleine elite ten goede komen, terwijl de rest braaf mag dokken en inleveren. En hard werken, uiteraard. De Nul’s natte droom is China, waar mensen ‘hard werken omdat ze geen keuze hebben’.
Tenslotte: “Why should any actor (private, corporate or sovereign) bother to engage in collective action for the public good if the wealthiest and most powerful can avoid their fair share of tax contribution?” Goeie vraag.
Laat me dus effen samenvatten voor De Nul en co. Jullie soort, dat cynisch blijft sneren “de strijd tegen fiscale fraude en het wegbelasten van de ondernemers mag je gerust voeren, ze zijn er in Frankrijk al ver mee geraakt” komt hier minder en minder mee weg . Mensen pikken dat soort gebral van mensen die het gemaakt hebben en denken dat voor hen dus andere belastingnormen gelden dan voor de gewone man, van langsom minder, en terecht. De 3 miljoen mensen die volgens de Nul en co hard werken, betalen een pak meer belastingen, proportioneel, dan de gemiddelde multinational en/of leden van de rijke hyper-elite. Dat zei De Nul er niet bij.
Dat, mijn beste Jan-Pieter, is de fundamentele breuklijn tegenwoordig. In Brazilië en Turkije hebben ze hun eigen, goeie, redenen om op straat te komen. Hier in Europa, ben ik ervan overtuigd dat mensen dergelijk fundamenteel onrechtvaardig belastingsysteem van langsom minder pikken. We hebben het gehad met “Richistan”. Politici die hier iets proberen aan te doen, zullen uiteindelijk beloond worden in het stemhokje. Wie blijft stellen dat je weinig kunt doen aan kapitaalvlucht, zal uiteindelijk met pek en veren overladen worden. Zeg dat een andere West-Vlaming, ondergetekende, het gezegd heeft.
Eerste afspraak, volgend jaar, in het stemhokje, als we Barroso en co naar huis sturen.
