Met Visie, het blad van de christelijke arbeidersbeweging, dus ook “mijn” blad, gaat het de
goede kant op.

In zijn opiniestuk
stelt onze nationale voorzitter, Patrick Develtere: We moeten stop roepen als
harde maatregelen als sommige harde maatregelen een doel op zich worden. Hij baseert
zich op het verhaal van en hardwerkende vrouw die niet rond komt en volgens
sommigen een tandje zou moeten bij steken.

Hij stelt
dat voor Beweging.net kiest voor een kwaliteitsvolle samen levering en dat we
daar moeten blijven op hameren. Ik voel me aangesproken. Hij steunt dan ook in
dit artikel zeer duidelijk de burgeractie Hart boven Hard .

Enkele
bladzijden verder is Marc Leemans aan het woord, hij stelt dat de sanering van
de overheidsfinanciën haast volledig op de rug valt van werknemers, werklozen
en gepensioneerden  en omzeggens geen
inspanning van de vermogenden. Hij maakt ook duidelijk dat het middenveld het
land niet moet besturen maar wel moet bijsturen als het zoals nu de verkeerde
kant op gaat.

Twee
bijdragen van twee toppers uit mijn beweging die 100 % mijn goedkeuring dragen.

Wanneer ik
nadenk over de strategie die men gebruikt om te wegen op het beleid structureel
uitsluitend via de christen democratie dan stel ik mij vragen.

Ik ben niet
te bekaaid om te erkennen dat deze
regering zonder de CD&V sociaal nog erger zou geweest zijn, maar moeten we tevreden
zijn omdat we nu een N-VA light-programma krijgen i.p.v. een puur
nationalistisch liberaal beleid?   

De
christelijke arbeidersbeweging moet duidelijk stellen  dat het huidige beleid niet kan. Onder de
CD&V-verkozenen tellen ze federaal 10 parlementsleden , net voldoende om de
85/65 meerderheid te doen kantelen, waar wachten ze op? Zijn ze er zich van
bewust dat zij deze asociale rechtse regering in het zadel houden? Ik heb de
indruk van niet.