Voor de vijfde maal is het voor slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk onmogelijk om hun recht op informatie, melding, opvolging van dossiers en tegemoetkoming te doen gelden. Wie www.misbruikindekerk.be aanklikt, krijgt het onbeschofte en onterende ‘ooops’ te zien. “Dat jullie hulpinfo wegvalt, is collateral dammage voor onze haatactie”, de hak van de hackers in de nek van de slachtoffers.

De kerkelijke site www.kerknet.be is nu al meer dan maand platgelegd door hackers (zie artikel in De Standaard van 23 mei 2012). Maar ook de site voor hulp aan de slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk (www.misbruikindekerk.be) is daardoor off-line, een schandalige zaak waar blijkbaar niemand tegen wil protesteren.

Slachtoffers van misbruik worden zo voor de vijfde maal geschoffeerd

1. Het misbruik zelf;
2. De onwettelijke inbeslagname van hun dossier;
3. Het stopzetten van de commissie voor opvolging van het misbruik;
4. De toegang van derden tot alle dossiers, tot de meest intieme meldingen toe;
5. De blokkering door hackers van de kerkelijke info-site www.misbruikindekerk.be. Deze site is voor heel wat slachtoffers de enige of aanvullende weg, naast de arbitragecommissie, om als slachtoffer erkend te kunnen worden en af te rekenen met de dader en met de kerk en eventueel tot een vergelijk te komen.

Wat met de slachtoffers die de voorbije maanden of nu nog hadden willen spreken?

Na de evenwichtige informatie in De Morgen over mogelijkheden voor slachtoffers om opvolging te geven aan het misbruik waarvan ze slachtoffer werden (zie artikel in De Morgen van 30 mei 2012: nog te lezen DM-blz-1 en DM-blz-2), kunnen andere slachtoffers van misbruik op het idee gekomen zijn om verdere stappen te zetten.

Gezien de vooralsnog beperkte melding bij de arbitragecommissie (cijfers voor maand mei?) is de open toegang tot de kerkelijke contactpunten essentieel en deze zijn nu al meer dan een maand door de actie van de hackers geblokkeerd.

In februari 2012 waren er 108 meldingen bij de arbitragecommissie en in maart en april samen 81 meldingen. Van de 189 in totaal ging het om 115 Nederlandstalige meldingen en 74 Franstalige. Men kan momenteel uitgaan van 800 à 900 unieke meldingen of vaststellingen van seksueel misbruik in de kerk tussen 1950 en 1990.

Vooralsnog overheerst dus nog altijd de stilte bij de slachtoffers en het wordt er niet beter op, mede door die ‘sympathieke hackers’ die in deze zaak eigenlijk het schaamrood op de wangen zouden moeten krijgen. Is er bij de heren of dames van Anonymus dan niet enige empathie te vinden voor de slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk? Of zijn zij voor hen enkel collateral damage? Heeft iemand van DeWereldMorgen.be geen contacten in die kringen?

“Vooralsnog overheerst dus nog altijd de stilte bij de slachtoffers en het wordt er niet beter op, mede door die ‘sympathieke hackers’ die in deze zaak eigenlijk het schaamrood op de wangen zouden moeten krijgen. Is er bij de heren of dames van Anonymus dan niet enige empathie te vinden voor de slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk?”

Niet alleen kerkelijke hulpsite, maar ook weg naar arbitragecommissie afgesneden

Vele slachtoffers komen juistvia de kerkelijke site bij de arbitragecommissie terecht, of worden hierover in de contactpunten ten gronde geïnformeerd. Neen, dat valt allemaal weg, juist op een ogenblik, voor de vakantie dat velen nog aan het zoeken zijn, zich beraden, overwegen om voor het eerst of opnieuw te spreken, bijvoorbeeld na de inbeslagname en nietigverklaring van hun dossier. En veel tijd voor de arbitragecommissie blijft er niet meer over.

En wie dacht (zoals ik) dat er eindelijk een stabilisatie was ingetreden, heeft het dus helemaal mis. De slachtoffers dienen van het toneel te verdwijnen. Ze worden in hun fundamentele recht op informatie en opvolging (verder) aangetast. En niemand die het, zoals bij de vier vorige situaties, het voor hen opneemt en de gang van zaken openlijk aanklaagt.

Dat iedereen dan verwonderd is dat men niets meer van hen hoort, is dan wel erg hypocriet.

Democratische waarden en verworvenheden voor de bijl

Dat de ‘kathofobie’ zo ver gaat dat de vrijheid van vereniging, van zich uitspreken en van communicatie voor een organisatie, hoe fel ze ook ter discussie staat, geblokkeerd wordt, dat is op zich een bangelijk feit waar niet snel genoeg en sterk genoeg kan tegen worden opgetreden.

In vergelijking met de overtrokken reactie tegen Sharia4Belgium, die dan nog in de openbaarheid werkt en waar elke stap (ook naar Molenbeek) nauwlettend door meerdere politiediensten is gevolgd, is het optreden van het gerecht en ook en vooral van de publieke opinie m.b.t. het stilleggen van de kerksite Kerknet en van de hulpsite voor slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk schrijnend en stuitend.

Waar blijven de katholieke en christelijke instituten?

Dat er niet meer reactie komt op het platleggen van de kerkelijke site is uiterst bedenkelijk en doet het ergste vrezen voor een (verdere) destabilisatie van de fundamentele democratische waarden en verworvenheden.

Waar blijven de katholieke of christelijke instituten zoals vakbond, ziekenfonds, universiteit, Caritas of vrije scholen, zeg maar de Guimardstraat, om met klem te reageren tegen deze aanvallende acties dat het christelijke instituut direct viseert waar zij zelf toe behoren?

Dat zij voorlopig een onderdak zouden geven aan de kerkelijke site en de site voor hulp aan de slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk, zodat tienduizenden christenen én de slachtoffers niet meer in de kou zouden blijven staan.
 
Als bijlage kan hierbij de brochure ‘Verborgen Verdriet’ gedownload worden zodat slachtoffers, naast de arbitragecommissie, toch in contact kunnen komen met de 10 kerkelijke contactpunten die onder meer vermeld worden in de brochure.

Schoon volk die hackers

Dit is geen vraag tot medelijden of een oproep ‘houd toch rekening met ons’, maar een schreeuw van woede tegen de vrijblijvende vrijheid die enkele technisch kundigen zich menen te mogen aanmeten en kunnen aanmatigen door de laksheid van gerechtelijke instanties.

“Dit is geen vraag tot medelijden of een oproep ‘houd toch rekening met ons’, maar een schreeuw van woede tegen de vrijblijvende vrijheid die enkele technisch kundigen zich menen te mogen aanmeten en kunnen aanmatigen door de laksheid van gerechtelijke instanties”

Is het geen teken van lafheid om zichzelf in het licht stellen: “kijk wat we kunnen en pas op als je reageert dan pakken we je ook aan”, veeleer dan begaan te zijn met, zoals in dit geval, het lot van de tienduizenden die mede via religie zich ligitiem verenigen en met de slachtoffers die nu eens te meer de mond worden gesnoerd.

Schoon volk die hackers. Dat belooft voor de Piratenpartij of gaat die niet akkoord met de hier geschetste praktijken?

Jan Hertogen

Jan Hertogen is socioloog.

Noot: Deze bijdrage was eerst als artikel aanvaard maar door tussenkomt van een DWM journalist of blogger mbt het al of niet terecht vermelden van Anonumus (en dus niet Anonymous – heb intussen deze vermelding laten wegvallen) werd het bericht afgevoerd naar m’n blog, waarvoor dank.  Daarmee is nog niet bewezen dat Anonymous er niet achter zit, gezien de steun die deze hackersactie geniet van een bepaalde representatie van slachtoffers van seksueel misbruik.