Beste mensen, dit bericht, bijgaande foto, heeft na een half uur al zowat zestig (60) likes in de groep “Jaren 50 en 60” op Facebook. Na twee uur, stromen elke drie seconden de likes toe, dan zitten we al snel boven de 400… Na een etmaal staat de teller op 1200. Er zijn al meer dan honderd geschreven bedenkingen en persoonlijke getuigenissen, en het bericht slaat ook in andere groepen in. Het debat loopt als een trein. Dat heb ik nog niet meegemaakt, hoewel ik wel eens meer dingen op Facebook zet. Hoe kan dit?Misschien hielp de analyse, het maatschappijbeeld dat ik aan de mooie foto (die wellicht mooi geposeerd is, maar een realiteit oproept uit die jaren) heb toegevoegd.
Natuurlijk is dit een mooi beeld, een unieke scène. Dat kwam wel vaker voor, waarschijnlijk, maar zelden dachten ouders eraan dit op foto vast te leggen. Mij valt ook op dat er zoveel aandacht, vriendelijke nabijheid, en dus verbondenheid, echt menselijk Contact is vanwege de kinderen met de grootmoeder. Dat gaat dus om respect voor de oudere, ervaren familieleden, dat wij precies wat kwijt zijn. Maar ook die vertrouwdheid, die liefde. Persoonlijk denk ik dat een reden kan zijn dat de moeders (en vaders) sinds een of twee generaties veel minder nabijheid kunnen bieden aan de kinderen, vooral tijdens hun eerste twee-drie jaren. Veel werkende ouders gaan om zeven uur of vroeger de baby afgeven aan de crèche. Ik vernam in interviews al dat veel jonge moeders daarbij veel hartenpijn, gewetenswroeging ervaren. Zij maken echter deze ‘(verkeerde?) beslissing omdat zij redeneren dat het loon, het inkomen belangrijkste is. Wie zal het zeggen. In elk geval lijkt mij dit een duidelijk geval van hoe wij wel veel gewonnen hebben met betaald werk, met comfort en (scherm-digitale) technologie, maar dat wij op sluipende, ongemerkte manier ook heel veel goeds zijn kwijt geraakt… Misschien moeten wij aan deze vaststelling toch conclusies hechten.
Iets in de zin van: soms is het niet slecht, en zelfs zeer goed, op bepaalde vlakken “de klok terug te draaien”. Bepaalde “good practices” verdienen herontdekking en herinvoering. Voorlezen aan de kinderen bijvoorbeeld, blijkt uiterst goed voor hun vorming. Door omstandigheden in de huidige tijd, komt het daar bijna niet meer van in vele gezinnen. En het gaat veel verder: als je deze kindertjes ziet, met zoveel sociale, familiale omkadering, dan kan je je toch niet voorstellen dat die zouden meegaan in hedendaagse fenomenen als “binge drinken” of “coma zuipen”, waarbij jongeren zich in de garage van de ouders terugtrekken met kameraden en zich lazarus drinken aan bier of wijn of sterke drank? Je kunt kinderen volgens mij niet echt goed opvoeden, zonder veel tijd in vriendelijke nabijheid samen door te brengen. Dan wel met interactie, echte ont-moeting, niet ieder voor zich met zijn schermpje…
Wat denkt u ervan? Neem deel aan de discussie op Facebook.
Ik geef nog de link naar het artikel dat ik over het onderwerp op een eerder moment heb geschreven.
#oldschoolparadise
#tradition
#home
#education
#familie
Lees hier meer over de kracht van verhalen gebracht in de familiekring
