Professor internationale relaties en geopolitiek Jonathan Holslag, verbonden aan de VUB, heeft een bericht gepost op Facebook waaruit blijkt hoe Rusland onder president Poetin in vele landen Europa ondergraaft. Nu ook weer in Mali. Zie de tekst van dit bericht onderaan. Ik geef eerste mijn analyse.
Dat is inderdaad interessante extra informatie. Voor mij komt de nefaste rol van pres. Poetin helemaal niet onverwacht. Vanaf dag een wist ik wie wij met die man in de kuip hadden. Ik werp momenteel een steen naar ieder die hem teveel bewegingsruimte heeft gegeven. Herinnert u zich ook nog wat ik nooit zal vergeten?
De president van Frankrijk, mijnheer Hollande, die later in wel meer kwesties een zwakke figuur bleek, die hemeltergend laf en vergoelijkend een paar dagen na het bekend worden van een moord door de kringen rond Poetin op een rechtschapen journalist, doodleuk een bezoekje aan de staatsleider in Moskou ging brengen. Als je broer moordneigingen gaat vertonen, dan is het alle hens aan dek; dan is het confronteren geblazen. Europa heeft in deze matte na-oorlogse tijden deze man die dicht komt bij incarnatie van vele ondeugden en kwaad, laten betijen. Hij is gegroeid als kool, als rabarber.
Uiteraard kunnen de regeringen en betrokken diplomaten aanvoeren dat je de soevereiniteit van een ander land, een voormalige bevoorrechte vijand, dient te respecteren. Ik pleit niet voor het zenden van een drone met explosieve lading om gemene staatshoofden te verdelgen, zoals het Amerikaanse leger onder president Barack Obama praktiseerde met bepaalde leidersfiguren van extreem agressieve, fanatische groeperingen. Maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de betrokken diplomatieke generatie in dit geval een ongelofelijk groot gebrek aan mensenkennis heeft aan de dag gelegd. Die politicus had veel harder moeten aangepakt. Nu, er zijn wel degelijk een aantal maatregelen gekomen, en die hebben de betrokken natie pijn gedaan. Kanzler Angela Merkel heeft in EU verband keer op keer de duimschroeven van de economische en handelssancties verder aangehaald. Wladimir Poetin lijkt bezeten van het redden van de meubelen wat de eer van Rusland betreft, na het uiteenvallen van de SSSR. Wat bij hem opvalt is dat hij agressief is, wraakzuchtig, immoreel op zeer geduldige en verstandige manier. Mijn eigen pc is ooit gehackt door Russische cyber-agenten, tijdens een golf van dergelijke acties die de volgende dag de voorpagina’s haalde. Poetin heeft met helder oog gezien wat de bruikbare nieuwe wapens zijn om gevoelens als nationale trots te bewaren en te versterken, als je kiest voor het verzwakken van de als vijand beschouwde naties. Tot en met grootschalige inmenging in de verkiezingen in de VSA.
Heel waarschijnlijk hebben wij daar ook juist de ramp genaamd Donald Trump aan te danken. En verder ongelofelijk breed uitgerolde acties op het net in ons dierbare Europa. Als ik mij goed herinner, bid ik soms stilletjes dat de man tijdig door leeftijd zou geveld worden; al sinds een kwarteeuw intussen. – Het positieve dat ik aan de virulente activiteiten van Wladimir Poetin kan ontwaren is dit: door zijn scherpe tegenstand, hoewel die altijd maximaal gemaskeerd komt, blijft het Westen op zijn qui-vive. Er zijn degelijke theorieën uit een parallel universum die de waarde van een tegenstander als de Russische president intelligibel maken en onderstrepen: de evolutie van vele soorten, inclusief de onze, zou vooral gestuurd en aangespoord zijn doorheen honderdduizenden jaren door de activiteit van… onze parasieten. Weerstand om tegen in te gaan, het is wat mens en dier nodig hebben. Het is een magere troost. In elk geval voor wie gecharmeerd is door het ideaal van een menselijke wereld met veel plaats voor edelmoedige mensen, grootmoedigheid, wederzijdse bijstand tussen naties, eerlijkheid, waarheid, rechtvaardigheid, betrouwbaarheid, naties geleid door persoonlijkheden zonder onnodige agressiviteit en destructieve neigingen…
N.B: toeval bestaat niet: nog geen twaalf uur geleden heb ik “From Russia with love”, de James Bond film van Young met in de hoofdrol Sean Connery en Daniela Bianchi, die als de beste in de reeks wordt beschouwd, na jaren nog eens bekeken. Ian Fleming, de schrijver van de roman achter de film, wist hoe de kaarten lagen tijdens de Koude Oorlog.
Toeval bestaat niet (ii): nauwelijks twee uur na deze analyse te publiceren, komt het VRT nieuws met het akelige nieuws dat de belangrijkste politieke tegenstander tijdens een reis is vergiftigd! De Voorzienigheid stuurt ons voorbeelden van het gemaakte punt…
Rassia Charasho? Janesnajoe… Meer nog: I don’t think so.
Bijdrage van Jonathan Holslag, via Facebook op 19 augustus 2020:
“From Russia with love…
Voor de fans van Vladimir Poetin. Het lijkt erop dat hij Europa net nog een hak heeft gezet, of dat tenminste mee in de hand heeft gewerkt. Dit is wat we weten over de staatsgreep:
. Rusland heeft de voorbije jaren alle voorbereidingen getroffen om de banden met het Malinese leger aan te halen en heeft zijn aanwezigheid aanzienlijk opgedreven;
. Rusland heeft de voorbije maanden info-ops gevoerd om de Europese (vnl. Franse) troepen in diskrediet te brengen en het anti-Franse sentiment bij een deel van de bevolking aan te wakkeren.
Rusland heeft de leider van de coup, Ismael Wagué, gevormd.
Gewoon even los van de vraag wat de Fransen uitvoeren in de Sahel en of Bharkane effectief is: Dit werpt opnieuw een blik op hoe regionale spelers rondom Europa nu echt wel actief onze positie aan het ondergraven zijn. Ga maar na:
. Belarus: Rusland
. Oekraïne: Rusland
. Middellandse Zee: Rusland, Turkije, etc.
. Libië: Turkije-Rusland
. Sahel: Rusland, Golfstaten, China.”
