EVA: Extern Verzelfstandigd Agentschap. Het grote Vlaamse excuusbeleid. Terwijl, eerlijk gezegd: waar zou het bij een integratiebeleid in Vlaanderen anno 2013 in feite moeten om gaan?
Tewerkstelling. Niet de helft van de mensen van wie minstens één van de ouders van buitenlandse herkomst is, vindt in Vlaanderen werk. Dit zijn geen nieuwkomers. Die mensen zijn al lang ingeburgerd. Wat doet Vlaanderen? Sensibiliseren en toeleiden. Recente Harvard studies laten zien dat het effect van zoiets beperkt is. Wat zou een alternatief kunnen zijn? Op heel korte termijn nagaan welke scenario’s tot het beste effect leiden. Concreet uittesten. Quota regelingen (zoals de Harvard onderzoekers schrijven), tot welke periode beperkt in de tijd? Anoniem solliciteren? Toeleidingen zoals nu gebeurt? Lessen Nederlands? Inburgering? Een mengeling van meerdere scenario’s?
Onderwijs. De dramatische cijfers in Vlaanderen zijn bekend. Maar als we ons even tot Brussel mogen beperken, dan stellen we vast dat wat daar reëel vanuit Vlaanderen bijkomend gebeurd is, zich beperkt tot de oprichting van een nieuw orgaan met een voormalige kabinetsmedewerker aan het hoofd. Is dit verkeerd? Niet per se, maar zeg niet dat dit veel zoden aan de dijk zet. Op het vlak van de concrete realiteit, heb ik enkel gezien dat een Foyer-project, dat een bijzonder hoge positieve score op vlak van doorstroming en latere tewerkstelling haalde, afgeschaft werd. Reden: het werkte niet volgens de voorgeschreven politiek correcte taalbad methode Nederlands.
Vraag: was het nu echt onmogelijk om, los van elke dogmatiek, eerst even meerdere methodes naast mekaar te leggen en door objectieve waarnemers van buiten af te laten vaststellen welke benaderingen de beste effecten ressorteerden? Je schaft niet iets af dat goed werkt vooraleer je iets anders in de plaats hebt waarvan je kan aantonen dat het beter werkt. Het zou kunnen dat maatwerk tot betere resultaten leidt dan de toepassing van een of andere mantra.
Zijn er nieuwe, bijkomende prioriteiten? Op vlak van moskeeën en imams, weet men al meer dan 15 jaar dat een lokale opleiding van imams (een faculteit theologie) een “must” is. Er gebeurt niets. Bij nieuwkomers, algemeen gesproken, is de erkenning en juiste inschatting van de buitenlandse diploma’s een pijnpunt. Dit dossier ligt weerom al meer dan 15 jaar op tafel. Er gebeurt niets. En dan de meest recente grote uitdaging: de circulaire migraties uit Oost-Europa. In Nederland en in de Scandinavische landen test men alternatieve formules uit om hiermee om te gaan. Terugkeer en mobiliteit stellen zich bij die mensen wellicht anders dan bij Afrikanen die in België aankomen of bij vroegere migranten. Bij ons gebeurt weerom niets. Waarom niet? Ik vrees dat heel veel te maken heeft met een enorm gebrek aan terreinkennis.
Gebeurt er dan niets op het kabinet van minister Bourgeois in die materie? Jawel, men is er volop bezig met het door de strot duwen van een peperduur Extern Verzelfstandigd Agentschap. Het zou interessant zijn om nu al eens te weten wat de voorbereiding hiervan aan geld gekost heeft. Voor de minister komt alle heil van grote bureaus: dat zou dan een blijk van rationele bedrijfscultuur moeten zijn. Of het over patatten, toerisme of sociale cohesie gaat… éénzelfde bedrijfscultuur: Ernst & Young. Inhoudelijke overwegingen? Da’s voor later.
Waarover gaat het in feite – gelet op de klaarblijkelijke NVA interesse om elk middenveld kapot te maken of minstens in te palmen ? In het middenveld is op veel plaatsen een expertise opgebouwd om het samen-leven tussen mensen uit verschillende bevolkingsgroepen te bevorderen. Welnu, dit moet ingepalmd worden door een Agentschap. Wat goed is zal bewaard worden, maar zal evident zijn snedigheid en lokale betrokkenheid verliezen. Wat niet goed is, zal geschrapt worden. Het komt in feite neer op het inpalmen van het werk van anderen om dit dan later zogezegd als eigen ministerieel beleid te kunnen voorstellen. Faute de mieux…
Faute mieux? Laten we het eens overlopen. Wat is het reële effect geweest van de inburgeringspakketten in Turkije en Marokko? Kosten – baten a.u.b.. En mogen we ook eens vernemen welk percentage van ingeburgerden reëel werk vindt? Kosten – baten a.u.b.. Misschien zijn die resultaten heel goed en dan zal ik de eerste zijn om te feliciteren, maar spontaan verwacht ik dat er enige wanverhouding zal bestaan tussen de kosten en de baten. Maar als het enigszins kan, dan zou ik liefst evaluaties gemaakt zien door niet-betrokken instanties! Want de “good news” shows worden echt te opvallend!
En dan, om te eindigen… een zoveelste blijk van tekort aan terreinkennis en van aankondigingspolitiek: de inburgeringscursussen voor Roma. Alsof alle Roma één homogene groep mensen zijn, en alsof het op hun gezicht staat wie Roma zijn of niet,… en alsof Europa op dit enorm gevoelige punt (gelet op de trieste geschiedenis van de Roma, men moet nog maar denken aan 40-45) zijn ogen zal sluiten… nee, weerom pure aankondigingspolitiek. Ondertussen zijn er tientallen Roma kinderen te Brussel van wie de ouders akkoord zijn om ze naar school te sturen, en die niet ingeschreven geraken. Maar daar is geen geld voor!
