《Een rijke vader die wilde dat zijn dochter, die aan een relatie was begonnen, begrijpen zou hoe het was om als arme mens door het leven te gaan, bracht haar een week onder bij een landbouwersgezin. Het meisje verbleef bij die lieden zonder te telefoneren. In de auto op de terugweg naar hun thuis in de stad, vroeg de papa:
′′ En… hoe was jouw ervaring?”
′′ Prima,” antwoordde het meisje.”
“ Heb je iets geleerd?”
Het meisje legde achtereenvolgens met genoegen uit wat zij gezien en geleerd had.
1 Wij hebben thuis een hond; deze familie heeft vier honden. Zij brengen veel tijd samen door, wandelen dagelijks een uur of twee door het landschap en doen samen allerlei activiteiten; ze knuffelen hun honden vaak en graag; ze geven hen het beste eten, vaak delen zij van wat de pot schaft voor het gezin. In de herfst gaan de honden mee op everzwijnenjacht.
2 Wij hebben een redelijk klein zwembad met chloor in het water. Zij hebben vlakbij een rivier met helder water, allerlei soorten vis, van grondels tot snoeken, palingen en karpers, waarvan zij er geregeld graag wat mogen vangen, er zitten ook rivierkreeftjes, zwanenmossels en andere goede dingen. Zij zwemmen naakt in dat water als het zomer is.
3 We hebben een hele reeks elektrische lampen in onze tuin, maar deze arme mensen hebben de sterren en de maan om hen het gemoed op te fleuren.
4 Onze tuin eindigt bij het hek, maar die van hen loopt door tot aan de horizon. Het is ook je eigen blik, je kijk waar het op aan komt.
5 Wij kopen ons voedsel in de supermarkt met behulp van onze vervuilende en ecologisch belastende Sports Utility Vehicle.
Zij zaaien, telen, oogsten en bereiden de groenten en het fruit zelf. Deze boeren kweken zelf kippen en konijnen voor de pot; die zij met liefde grootbrengen en tenslotte eigenhandig slachten en klaarmaken.
6 We luisteren naar muziek op allerlei cd ‘ s. Deze mensen luisteren naar het ruisen van de wind in de boomkruinen met hun duizenden wiebelende blaadjes. De stem van de Grote Geest horen zij daarin. Zij luisteren graag naar de stilte. En naar een aanhoudende symfonie van vogelzang, krekels, blaffende Reeën, krijsende Steenmarters, kwakende wilde eenden, naar de immer vrolijke kauwen, de krassende Ransuilen en Steenuilen, de met hoge tonen piepende vleermuizen en nog veel andere dieren. Ik kon hun namen en geluiden niet allemaal leren en onthouden op die korte tijd.
Soms gaat die symfonie ook nog vergezeld van een lied of het vrolijk-gelaten fluiten van de boer die op het land of in zijn moestuin werkt, of verheugd terugkeert van de jacht of de wandeling.
7 Wij gebruiken de microgolfoven om kant-en-klaar maaltijden op te warmen. Wat zij bakken en koken, smaakte mij veel beter; het was zelf bereid en gekookt op een slow fire met echte vuurvlammen, papa!
8 Wij worden in onze straat in de stad omringd door een alarm en een hek met scherpe punten om ons te beschermen…
Deze buitenmensen leven met open deuren, en weten zich ook behoed door de vriendschap en zorgzaamheid van hun buren.
9 Wij zijn tenslotte aangesloten op twee soorten telefoon, op internet en TV. – Deze alternatieve mensen zijn echter in voortdurende communio met het Leven zelf: met de hemel, de zon, de sterren, de koude en de warmte, het water, de akkers , de bossen, de bomen, de heesters, de heuvels, de velden, dieren, en ook met vrienden en familie….”
De vader is onder de indruk van het verslag, de doordachte bedenkingen en de onderliggende gevoelens van zijn dochter. Dan komt de jonge vrouw met een droeve glimlach tot haar eindconclusie:
′′ Bedankt, paps dat je me iets heel betekenisvol hebt laten ontdekken: hoe arm wíj in feite leven!…Elke dag worden wij bovendien nog armer, denk ik, wanneer we verder het contact met het traditionele leven en haar goede praktijken, met de buren en de Grote Natuur loslaten!′′
De papa knikte en slikte. Hij was zijn dochter echter ook dankbaar voor zoveel confronterende, verrassende, verfrissende inspiratie.
Hij verkocht zijn flat in de gated community en ging in een huisje met tuin nabij het bos zijn laatste jaren doorbrengen. Hij legde een kleine moestuin aan, nam een energieke, niet al te kleine hond erbij, wandelde doorheen de dagen en genoot van kleine ontmoetingen met passanten. Het verdriet om het verlies van zijn partner wist hij op die manier uiteindelijk te verwerken. Vrienden kwamen maar wat graag op bezoek, en lieten hem middels goede gesprekken aan tafel en tijdens de uitstapjes in de open ruimte toe vreugdevol en nostalgisch terug te blikken op zijn lange leven.
Het werden nog vier gouden jaren. Groene en warme jaren. Hij stierf tenslotte voldaan, met een glimlach op het gezicht. Na een laatste herfstwandeling te maken, het vroor al een beetje aan de grond in de nachten, en na aandachtig te genieten van een glas godendrank en een laatste pijp tabak van eigen teelt. De vader blies zijn laatste adem uit in het gezelschap van zijn dochter en zijn beste vriendin, in zijn houten schommelstoel. Een geschenk van zijn immer nog zoekende maar tevreden, dochter. Zij had het ding geduldig eigenhandig gemaakt in een recent opgestart atelier in de stad. 》
Met dank aan Joke voor het beginmateriaal voor het verhaal, dat ik waar mogelijk heb verbeterd en meer diepgang gegeven, & aan mijn fantastische, natuurverbonden Rita
___________________________
Inspirerende reacties
Een paar van mijn lezers geven de bedenking mee dat deze droom vroeger voor velen realiteit was; dat vandaag echter dit soort woonomgeving en dit soort leven & geluk gewoon onbetaalbaar is geworden. Ik denk na over dit antwoord, en schrijf tenslotte deze refutatie, dit persoonlijke advies.
Maria, Béatrice: wat u zegt is natuurlijk gezond verstand, aan de ene kant. De materiële onderbouw mag niet geheel ontbreken, zou Karl Marx zeggen. Toch lijkt mij daarmee niet de kous af. Ik woon zelf niet op de buiten. Wij hebben een klein tuintje. Ik maak tijdens de nachten wel geregeld, en ook uit goesting dus, tijd om er midden in te gaan staan en naar de sterren te kijken. De zomerwarmte en de winterkoude te ervaren. Wij hebben geen boer als buur en geen bos als buur-habitat. Ik maak echter wel dagelijks een paar keer de tijd om een halfuurtje in het park in de buurt rond te gaan, met de ogen en ogen wijd open; om de vogels met kennis van zaken te bekijken en te beluisteren; om met de passanten te spreken, om mijn hond lekker hond te laten zijn. Ik tracht ook geregeld het bos bij onze stad op te zoeken, en af en toe lukt het ook eens aanwezig te gaan zijn in de iets grotere, meer ongerepte landschappen die ons landje rijk is, zoals de Ardennen, de Heide, het Hoogveen. Zoals je weet heb ik één rabarberplant geplant in een hoekje in de tuin; ik waak erover dat ik een keer of vier-vijf de stengels tijdig oogst in het seizoen en daar lekkere, gezonde, spijs voor bij de boterham (besmeerd met goede boter) van maak. Om mijn behoefte aan de waarden die staan te blinken in dit verhaaltje te voldoen, lees ik veel over mensen die in dergelijke omstandigheden leefden, omgingen, strijd leverden, werkten en genoten. Zo kan ik nog lang doorgaan. Die aangename en natuurverbonden (existentiële) positie heb ik bereikt/gekregen/gevonden/geoefend na zeer lang geduldig daar naartoe te werken; na offers te brengen, en kansen op meer brute materiële welstand bewust links te laten liggen. Ik heb ook geluk gehad, in bepaalde fasen van die zoektocht, die Pelgrimstocht, dat geef ik toe. Mijn punt, dat jullie niet schijnen te vatten, is echter dit: er is heel veel dat wij kunnen doen, om ten volle en op een soort natuurlijk-traditionele manier te bestaan, van ons leven iets echt goeds te maken, ook in deze vreemde, gehaaste, onmiskenbaar erg ‘artificiële’ tijden.
Nogmaals, het is niet iedereen gegeven, je moet je bijvoorbeeld goed kunnen concentreren. Je moet over de nodige verbeeldingskracht en eigenzinnigheid beschikken; je zal er baat bij hebben goed geoefende zintuigen en ook een gezonde dosis eigenliefde te hebben ontwikkeld. Het zal beter lukken wanneer je goed bent ingeleid in het leven, met veel warmte en prikkels voor de geest tijdens jouw eerste duizend dagen. Maar in the end of the day is het helemaal niet alleen de materiële omgeving die maakt dat je kan zeggen, ik ben tevreden, ik leef goed. Goed naar eigen standaarden en naar ecologische en artisanale, mystieke ook wellicht. Het bereiken van je doel, van vrede en aangename ervaringen, van de kracht om met de onvermijdelijke last om te gaan die het leven brengt… het is ook altijd juist jouw eigen kijk die het verschil maakt. De manier waarop je de dingen om je heen en de dingen die jou overkomen, “leest” kan heel veel verschil maken. Ja, de Betekenis die je in die fenomenen en feiten weet te leggen. En de persoonlijke vormen van belang-stelling die je opbrengt. Ik moet toegeven en onderstrepen: je leven is ook je lot. Het is iets dat je overkomt, ontsnapt en overstijgt. Maar voor een deel is het bestaan dat je leidt (en lijdt) toch het resultaat van je persoonlijke keuzes. Duizenden, honderdduizenden kleine keuzes. En een paar grote.
Voor verdere verdieping
Een recensie van me, en dus ook een geheel boek als je wil, doordrongen van deze geest van eenvoud, aandacht en natuurcontact, vindt je
