Wanneer aan de heer Saverys wordt gevraagd of hij wakker ligt van de CO²-uitstoot door de fossiele energiebronnen verwijst hij naar het boek ‘Unsettled?’ van de Amerikaanse professor Steven E. Koonin dat hij op dit moment aan het lezen is. Dat is de enige reden waarom het wordt aangehaald, namelijk dat hij dat op dit moment aan het lezen is, maar het is voor de lezer een mogelijkheid tot inkijk in de denkpatronen van de elite wanneer zij zelf voorbeelden geven van de activiteiten naast hun beroepsuitoefening.

‘De auteur beweert dat nog altijd niet zwart op wit is aangetoond dat CO² de opwarming van de aarde versnelt en wijt de opwarming aan natuurlijke variabelen’ luidt het onbedachtzame, ideologische antwoord van deze ondernemer. Een paragraaf daarvoor had hij al met stemverheffing de Europese Commissaris bevoegd voor de Green Deal onder de mat geveegd omdat deze aardgas als een eindig verhaal zag, met als antwoord dat de reserves wereldwijd wel groot genoeg zijn.

Deze ondernemer is een duidelijk voorbeeld van een hedendaagse Prometheüs die met zijn sluwe listen, modern vertaald naar een stevige bankrekening en connecties, zijn eigen bedje spreid. Hij is een voorbeeld van waarom deze mensen een laissez-faire economie voorstaan, namelijk zo weinig mogelijk regelgeving die hun eigen ondernemen in de weg zou staan, maar wel genoeg regelgeving die het voor hen interessant genoeg maakt om hun activiteit op hun huidige locatie te willen blijven houden. De titel van het artikel onthult dit laatste principe want de heer Saverys wil zeker niet onvermeld laten dat de dwingende redenen tot energietransitie nog weinig te maken hebben met economische redenen. En ook al heeft zijn onderneming dan een slordige €100 miljoen omzet, toch zou dit hem nopen tot delokalisering.

Dit twee pagina’s grote interview geeft aan de heer Saverys de mogeijkheid om zijn harde ondernemersboodschap te verkopen als een empathisch idee voor een zachte aanpassing omdat hij zich zorgen maakt over anders te grote prijsstijgingen. Maar wat dit interview vooral duidelijk maakt aan iedereen die zich zorgen maakt over iets anders dan de economie als verzelfstandigd en onafhankelijk idee is dat de regelgeving over alles wat een negatieve impact kan hebben op het welzijn van de wereldbevolking (fossiele brandstoffen in al zijn toepassingen, kunstmest, ontbossing, vrachtvervoer, watervervuiling, schenden van de rechten van lokale bevolking, lokale woonmarkt, …) veel dringender veel strenger moet. En dat de economie terug als onderdeel van onze samenleving dient gezien te worden, die zich onderschikt (of toch tenminste nevenschikt) aan alles en iedereen waar ze zich tussen bevindt.

Het is aan de lezer om dit soort interviews met de hoogste personen uit het economische leven te herkennen en te ontmaskeren als een aanmatigende manier om hun eigen inzichten als fundamentele waarheid zonder alternatieven te willen laten schitteren. Het wordt dringend tijd voor andere inzichten voor de toekomst, want net zoals de intelligente professor Koonin worden niet altijd de juiste antwoorden geformuleerd op de gestelde vragen.