Toen ik vanmorgen na een shortcut door het Sint-Donatus stadspark voorbij het Katholiek Documentatiecentrum en Archief kwam in de Vlamingenstraat, werd ik getroffen door twee mooie bas-reliëfs in de gevel van de kapel van Maria der Smarten die daar bij hoort. Een van het hoofd van Jezus, en een van een vrouw. Een kop van een vrouwelijke mens, bekroond met een doekje dat aan beide zijden, links en rechts van het gelaat, in een lichte beweging afhangt, schijnbaar achteloos en toch bloedmooi. (700 woorden)

En plots wist ik  het: een beetje assertieve hedendaagse westerling is afkerig, ja allergisch voor de Hijab omdat… dat accessoire even onder de waterlijn van het bewustzijn een heldere herinnering brengt aan een levenshouding die nog niet zo lang geleden, bij onze grootouders, centraal stond in het bestaan. Nederig en stilletjes op weg naar Heiligheid.

De beeltenis in steen van Maria, de moeder van Jesjoea Jezus trof mij door haar soberheid, schoonheid en natuurlijke verfijning. Als ik in mijn hart naga welke de woorden zouden zijn die best samenvatten wat dat beeld aan boodschap brengt, kom ik uit op 

Ingetogenheid & Heiligheid

En natuurlijk de aanverwante levenshoudingen zoals Nederigheid en Dienstbaarheid. 

Een beetje zoals de beste moeders van alle tijden in elkaar zitten. 

Een moeder zoals Christine, de grootmoeder die het meisje Lipa opvoedt, samen met haar drie zusjes, kinderen van haar dochter. Lipa, die ik op vrijdag een uurtje bijspijker wat Frans en Rekenen betreft. Deze morgen tijdens een toevallige ontmoeting in de Diestsestraat, bij het beeldje van Erasmus, stelde deze eenvoudige maar rijke vrouwelijke mens onomwonden: “Ik heb mijn leven al gehad. Nu wil ik alles geven voor de kleintjes”. Zij is altijd op weg, ondanks haar hoge leeftijd, omdat de kinderen niet alleen naschoolse activiteiten volgen, maar de oudste, elf jaar, ook trauma’s heeft te verwerken, na de echtscheiding van haar papa en mama. Toen een eerste therapeut, waar de gesprekken en de spelletjes goed aansloegen, de emoties en verhalen los kwamen, en dus heling kon plaatsgrijpen, forfait moest geven door een reorganisatie, ging de grootmoe op zoektocht, tot een nieuwe luisterende strijdmakker werd gevonden.

Je houdt het niet voor mogelijk, wat bepaalde (groot)moeders weten te doen voor hun kroost. Als je dat vergelijkt en als ijkpunt neemt bij de beoordeling van sommige toppolitici (zoals de minister van Financiën die ons koudweg uitverkoopt aan de grote bedrijven), ceo’s of andere macho’s, dan tuimel je van de ene verbazing in de andere, zoals Alice in Wonderland in haar konijnenpijp donderde.

Terug naar het hoofddoek. De felle afkeer van vandaag naar de medeburgers met Arabische wortels en identiteit, waarvan het hoofddoek een iconische symbool is, is gewoon daaraan te wijten, dat u en ik als lopers in de run van Hard Werken om dan veel te kunnen Kopen, de twee wereldbeelden niet meer samen gedacht krijgen.

“It’s the World View, stupid!”

Cognitieve dissonantie is de term die daarvoor ontwikkeld is. 

De hate speech op internet en in lezersbrieven, dat is de verbale stoom die ontsnapt die onder deze innerlijke druk is veroorzaakt. 

Een vrouw met hoofddoek, die staat voor een (volgens mij wel zo mooie & waardevolle) Levenshouding die niet te verzoenen is met de kleine kapitalist, met de koopjesjager in ons. 

Omdat de gelovige levenshouding kan vergeleken worden met iets dat de grote vrees blijft van elke piloot van een tank in oorlogstijd, van elke man of vrouw die rijdt met een Lamborghini of een Ferrari: 

Religiositeit is als suiker in je benzinetank 

Dat doet je motor blokkeren. 

De hedendaagse burger, die heeft lak aan vertragen, aan luisteren, aan kijken, aan dienstbaar optreden, aan nederig zijn, aan God loven of God vragen jou ter hulp te komen. Toch?

Ingetogen? 

Heilig? 

“Niet meer van deze tijd”, hoor ik de tenoren van deze neoliberale schijn -samen- leving al zeggen. 

Een beetje zoals mijn collega historicus en -wereldhervormer op het Schoon Verdiep met uitroepteken schriftelijk liet weten aan de wereld, een jaar of twee terug: 

“De Zondagsrust? Dat is niet meer van deze tijd!”

Al dat veelzijdige, vaak verhitte Maatschappelijk Debat over Islam, Sharia en Hoofddoek, in feite komt het daar op neer. 

Simple as sugar 

Stef Solfrian

NB. De namen van betrokken personen zijn fictief, om de privacy te behoeden. 

Creative Commons Apply. 

Do not share without reference to source and author.