Het begrip ‘sociale correcties’  krijgt bij deze regering wel een heel rare invulling. Bij de verhoging van de bus- en tramtarieven, welke voor de ‘normale’ gebruikers tussen de 10 en 20% ligt, heeft men voor de minderbedeelden blijkbaar een ‘omgekeerde ‘sociale correctie’ toegepast.

Een eerste ‘sociale correctie’ bestaat er in om het sociaal abonnement voor diegenen die wegens een te laag inkomen genieten van het omnio-statuut, zo maar eventjes met 31%  (van 38,- naar 50,-euro) te verhogen. Ja U leest het goed, niet behouden, laat staan verlagen, maar VERHOGEN.

Dat dit sociaal abonnement amper een goed jaar geleden, onder de vorige Vlaamse regering reeds van 25 naar 38,-euro, dus met 50% werd verhoogd, dus met deze nieuwe stijging op een paar 100% duurder is geworden,  is voor ‘het sociale gezicht’ (CD&V) in de huidige regeringen blijkbaar geen probleem.

Een tweede opmerkelijke ‘sociale correctie’ valt de gepensioneerden met het bovengenoemde omnio-statuut te beurt. Waar zij vandaag, zoals alle andere gepensioneerden, voor hun bus-tram-kaart amper 1,-euro onkosten per jaar dienen te betalen, zien zij vanaf volgend dat simbolisch bedrag met zo maar eventjes met 5000%, dus tot 50,- euro verhoogd. m.a.w. Zij betalen nu evenveel als hun welstellende en betergegoede mede-gepensioneerden.

Dat gepensioneerden, onafgezien hun vermogen en inkomsten, zomaar gratis met de bus konden rondtoeren, mocht terecht op heel wat kritiek rekenen. Maar wie heeft het ooit in vraag gesteld dat diegenen die zich, hetzij om financiele, hetzij om fisyke reden, helemaal geen ander vervoer kunnen permiteren, gratis van de bus en tram mogen gebruik maken?

Dit zijn langs geen kanten te verantwoorden verhogingen, waardoor men vooral diegenen treft die het al zo moeilijk hebben, in veel grotere mate dan anderen. Zij worden dan ook op een volstrekt onrechtvaardige wijze overmatig gestraft voor de jarenlange verspilling van gemeenschapsgeld, door het kosteloos openbaar bus- en tramvervoer, aan ALLE gepensioneerden toe te bedelen, onafhankelijk hun inkomen en/of vermogen.

Een zelfde verspilling, door de subsidiering van zonnepanelen, geplaatst door de betergegoeden, en waaraan men diegenen die zich dergelijke investering niet kunnen veroorloven, op lineaire wijze laat meebetalen.

En, gezien ‘armoede’ bij ons, wegens onze hoge levensstandaard, niet automatisch tot honger en dakloosheid leidt, kan er volgens onze wereldvreemde, alles op individuele verantwoordelijkheid afwentelende beleidsmakers, nog best wat meer ‘gesneden’ te worden in het resterende vetloos  vlees der (profiterende?) minderbedeelden. Dus schaft men óók voor hen de algemene  korting op de elektriciteit- en waterfactuur af. Dat zal hen hopelijk  aanzetten om hun (blijkbaar) overmatig elektriciteit- en waterverbruik in te perken, en hoeven we misschien deze winter de kerstverlichting in de winkelstraten niet te dempen, waardoor diegenen die na de inleveringen nog voldoende overhouden om zich te buiten te gaan aan de geschenkenperiodemania, onze economie terug ‘op de been’ helpen

.

Dan is er nog de ‘indexsprong’. Waar ons procentueel systeem van indexaanpassing verhoudingsgewijs voor de minderbedeelden in veel mindere mate de prijsstijging compenseert, komt het ‘overslaan’ van een dergelijke aanpassing voor de lage inkomens uiteraard veel harder aan dan bij de modale en hogere tweeverdieners. Bij de enen betekent dat een bezuiniging op levensnoodzakelijke uitgaven, terwijl bij de anderen het enkel  een vermindering van hun maandelijks spaarinput uitmaakt.  Dat bewering dat men in dit verband zinnens is, als’ sociale correctie’, de ‘allerlaagste’ inkomens daarvan te behoeden, creëert , rekening houdens hoe men i.v.m. De Lijn, ‘sociale correcties’ interpreteert, toch enige twijfel…

En ja, er zijn nog een hele reeks andere maatregelen, waardoor zowel het inkomen als de uitgaven van ook de middenklasse worden bezwaard. Maar daar gaat het hier even niet over.  Daar hoort, leest en ziet men in de media trouwens meer dan genoeg over. Dàt zijn namelijk de consumenten, en het gros van de kiezers. Die moeten van uit electoraal en media-commercieel oogpunt bekeken hoe dan ook bediend worden.

Maar, ik wou het hier enkel hebben over een minderheid. Een minderheid welke bij gebrek aan geld, en niet de macht van het getal hebbende,v in de ogen van de copnsumptiezieke naar steeds meer strevende massa, verwaarlozenswaard zijn, en bij gevolg, zowel in de media als in de politiek, maar zelden, en dan nog stiefmoederlijk behandeld worden…