“Dat is dan een win-win situatie”. Je hoort de uitdrukking bijna dagelijks in de media. Vooral politici, die nijveraars die nooit iedereen kunnen tevreden stellen, maar graag van iedereen stemmen ontvangen, gebruiken ze veel. Doe je houtkachel weg, daar vaart het natuurlijke milieu wel bij en ook je portemonnee, mevrouw. Pure Orwelliaanse Newspeak van Big Brother, natuurlijk. De mens is verloren, ook in een democratie, als zij het contact met zijn eigen diepe verlangens en overtuigingen kwijt is. Als hij niet soeverein zijn eigen wetten meer kan maken. In zijn persoonlijke, huiselijke leven, dan altijd.

Het helpt ook, om het pad naar het echt goede leven niet bijster te raken, voeling te ontwikkelen met een paar van wat ik met een groot woord zou willen noemen, ware  Wetten van het Bestaan onder de maan. Zoals wat ik noem de Wet van de Lege Hand. Die grote wet die vrij omnipotent inzetbaar is. Die mij vandaag het Müsli ontbijt doet nemen met de veranda deur wijd open, ook al leest de tuinthermometer nauwelijks drie graden. En in de frisse ochtendlucht weerklinkt de grote Fuga van Bach op bijna volle kracht. De sfeer maak ik verder met een lange diepbruine staaf wierook in brand, tegen de ijle stemmetjes van de laatste jaren in, dat wierook ook slecht is voor het lange leven. Ik hoef geen warme woonkamer bij de start van de winterdag. Ik wil voelen wat de dag te bieden heeft, werkelijk is, in wezen. Ik wil voelen met de voet waar ik sta. Als ik dan straks erop uit trek, en ijzel overvalt de straten en pleinen, zoals vorige zaterdag, dan zal ik veel beter weten te reageren, en misschien niet op desastreuze wijze tegen de vlakte gaan. Omdat het hart weet heeft van de winter.

De wet van de Lege Hand gaat in tegen wat velen vandaag voor waar aannemen, onder invloed van twee duivels van heden, het consumentisme en het economisme. De moeite waard die beide begrippen helder in het hoofd te hebben. Wikipedia of Van Dale kunnen inzicht brengen. In een notendop: de logica van het economisch, commercieel handelen, zeg maar het Geweld van het Geld, dringt in onze generatie sluipend tot alle menselijke levensdomeinen door, en maakt het Huis rot.

De Wet van de Lege Hand, dat is eenvoudig als bronwater:

Als je iets nieuws wil hebben,

moet je wegleggen wat je in je hand hebt.

Elke baby kan dat leren.

Elke dialect zegt het met zoveel woorden: Je kant niet alles hebben.

Optimalisatie van je leven, dat betekent vandaag vooral, minder veel hebben, en meer concentratie (van de geest) in de diepte.

De oude beschavingen, deze die te beluisteren valt in de Odyssee, of in de verhalen van Bevervrouw bij de Indianen, ze wisten het allen nog. De grote betekenis in het mensenleven, verankerd in onze geest ook voor eens en altijd, van het Offer.

Je kunt niet echt de vruchten plukken van iets groots, goeds en nieuws,

als je niet iets anders dat je al had, loslaat, opoffert.

Je moet dat niet geloven, het is goede raad.

Wijsheid gedistilleerd uit leven, lijden, ervaring en de studie van de geleerde.

Wie het niet doet, werkt niet goed.

Er zijn waarheden waar je niet omheen kan, die je bij negeren met het hoofd tegen de muur laten belanden, keer op keer. Hoeveel geld de centrale banken in opdracht van de politici in stilte ook bijdrukken, elke morgen.

Toen ik werkzaam was als Bezinningsbegeleider, met jongeren en scholieren op de drempel van de volwassen leeftijd, heb ik het geregeld voorgedaan in vakantiehuizen en kloosters: het gebaar van de gretige hand.

De grijpende hand, die niets te pakken krijgt. Als je het zoutvat of de emmer zand echter met open handen ontvangt, tijdig en precies onder de straal gaat houden, wordt je overladen, tot volle voldoening.

Leestip

Het Geweld van Geld, van economist filosoof, en kleinveehouder Anton Vandevelde.