Vrouwelijke Genitale Verminking (VGV) komt hoofdzakelijk voor in enkele Afrikaanse landen. Een groot aantal van de VGV-gevallen komt voor in islamitische gemeenschappen, maar ook bij andere geloofsgemeenschappen doet de praktijk zich voor. Het bestaat uit het geheel of gedeeltelijk verwijderen van de uitwendige geslachtsdelen en wordt meestal uitgevoerd in onhygiënische omstandigheden waardoor er gevaar bestaat voor infecties en latere complicaties.

Hoewel velen zich beroepen op islamtradities is VGV niet beschreven in de koran en werd er zelfs een fatwa tegen deze praktijken uitgeroepen. Ook in België zijn er duizenden vrouwen en meisjes die in hun land van oorsprong zo’n ingreep ondergingen.

Er zijn geen vaststellingen gemaakt van verminkingen die België werden uitgevoerd, maar er bestaan vermoedens door aanvragen die werden gedaan bij paramedisch personeel. Ook pubermeisjes die onbesneden bleven, riskeren mutilatie als ze op vakantie in het thuisland gaan.

Diverse verenigingen bestrijden de praktijk op verschillende manieren. Zo richt GAMS (Groupe pour l’Abolition des Mutilasions Sexuelles) zich veeleer op praktische informatie, preventie en hulpverlening, terwijl INTACT zich eerder met de juridische aspecten ervan bezig houdt.

Ook het ICRH (International Centre for Reproductive Health) dat verbonden is aan de Gentse universiteit doet aan onderzoek en training om de seksuele gezondheid te verbeteren.

VGV is moeilijk uit te roeien omdat de vaak ongeletterde beoefenaars zich beroepen op vermeende voorouderlijke religieuze en culturele tradities.

Sayon Bamba breekt een lans in de strijd tegen VGV door muziek te maken die het thema gemakkelijk kan verspreiden. Met een groep muzikanten trekt ze rond, niet alleen in Guinee (waar VGV maar liefst 95 procent van de vruchtbare vrouwen treft) of Afrika, maar in de hele wereld.