Gisteren organiseerden het ABVV en ACLVB vreedzame en aangekondigde acties om te protesteren tegen het ontwerp van interprofessioneel akkoord.

Uit een bepaalde politieke hoek kwamen reacties, niet zozeer op de inhoud van het protest dan wel op de actie(vorm).

De Wever spreekt over Antwerpen als een “bezette stad” omdat een 1000-tal syndicalisten acties voerden op de Meir. Volgens hem “levert Antwerps burgemeester Patrick Janssens de stad uit aan wilde vakbondsacties”.

In goed gezelschap van Dewinter culmineert deze oorlogsterminologie in de boodschap dat de politie zou moeten ingrijpen.
Als dergelijke retoriek een voorsmaakje is van hoe beide heren het bestuur van de stad Antwerpen zien, kunnen de inwoners het ergste vrezen.

Het stakingsrecht en het recht op betogen zijn fundamentele rechten, mensenrechten, waaraan eigen is dat die slechts zeer uitzonderlijk kunnen worden beperkt. Dit is zeker niet het geval bij vreedzame en aangekondigde acties zoals deze.

Op basis van de Wet op het Politieambt mag de politie slechts ingrijpen als de openbare orde in het gedrang is, dit gaat om de fundamenten waarop de samenleving rust. Als het bezoeken van een winkel op de Meir op vrijdagmorgen daartoe behoort, zegt dat meer over beide heren dan over hun kennis van en respect voor ons democratisch rechtssysteem.