Als medeweker van een vzw (Foyer), die al meer dan 40 jaar werkzaam is (in vrij moeilijke omstandigheden) in Brusselse zogenaamde “probleemwijken”, kijk ik met stijgende verbazing naar de manier waarop vandaag getemporiseerd wordt, met versnellingen geschakeld, enfin… stratego gespeeld wordt door beleidsmensen. Je beseft immers dat je in je werk continu afhankelijk bent van, onder andere (gelukkig niet alleen), de financiële ruimtes die regeringen voor hun beleid vrij kunnen maken. Het is duidelijk dat uitblijven van beleid het afbetalen van de overheidsschuld geen deugd doet en de overheidsschuld (dus ook de door te voeren besparingen) laat toenemen.
En inderdaad, financiële “contraintes”’ maken nu al dat ministers bijvoorbeeld weten dat er geen geld, of veel minder geld overblijft voor – ik zeg maar iets – biculturele onderwijsprojecten. Het gebeurt ook frequent vandaag dat men je voor projecten die eigenlijk bestemd zijn voor 2010 (en ik heb het nu eens niet over onderwijs), ongeveer rond oktober van het lopende jaar laat weten of ze eindelijk goedgekeurd zijn en welk bedrag ervoor bestemd is. Voer dan maar je projecten op een verstandig onderbouwde manier uit op drie maanden tijd in plaats van gedurende twaalf maanden…
Ik moet toegeven dat ik dit met toenemende perplexiteit allemaal gadesla. Het lijkt er meer en meer op dat beleidsmensen beleidvoeren verwarren met een televisiespel, waarbij het vooral van belang is dat je op het eind van je tegenstrever wint… de ene zet plaatsend na de ander… en ondertussen kan dan wel wat “peptalk” verkocht worden voor de media, “peptalk” die meestal dient om de eigen tekorten en eigen intellectuele luiheid te verbergen veeleer dan om het werk op het terrein te faciliteren…
Nadat je zelf 30 jaar met meertalig onderwijs gewerkt hebt, lees je dan plots in een weekblad dat een Brussels gewestminister, die het niet eens ooit nodig gevonden heeft om zulk project te bezoeken, zo maar plompweg verklaart dat zulk onderwijs eigenlijk al bij al niet goed is, toch zeker niet voor minder begaafde kinderen (enfin: “kinderen die het al moeilijk hebben”)… alsof de meeste migrantenkinderen in Brussel minder begaafde kinderen zouden zijn… (Overigens blijkt betrokken minister niet eens zo goed de standpunten van zijn eigen partij te kennen in die materie). Of op een ander kabinet, dat niet eens een onderwijskabinet is, ontmoet je dan een adviseur die blijkt één boekje gelezen te hebben over het onderwerp waarna hij zich als grote kenner aandient. Het komt allemaal weinig ernstig over…
Neen, dames en heren politici, als je ’t mij vraagt (maar dat zal je wel niet doen): jullie zijn vandaag niet goed bezig en zijn stilaan een ramp aan het worden voor wie op het terrein, bijvoorbeeld in de welzijnssector, er iets tracht van te maken. Stop met “de slimste mens” te willen spelen… en voer beleid dat intellectueel sterk gedragen is. Voor de duidelijkheid: dit is mijn strikt persoonlijke mening. Ik engageer hiermee mijn medewerkers van Foyer niet (want tenslotte zit ik daar enkel nog in een raad van bestuur) en daarom breng ik die tekst niet op de site van Foyer..
