Autisme wordt gekenmerkt door beperkingen in sociale interactie. Mensen met autisme zijn vaak dwangmatig bezig met structuur te brengen in hun leven. Ze beleven alles veel intenser en hebben vaak moeite met abstracte begrippen, omdat die geen duidelijkheid bieden.
Mislukkingen
Bij Isabelle Vandercasseyen (37) werd vijf jaar geleden het autismesyndroom vastgesteld. Eerder werd haar zoontje met de functiestoornis gediagnosticeerd. Toen vielen ook voor haar de puzzelstukjes in elkaar. Een hele reeks mislukkingen en vreemde gedragingen konden ineens verklaard worden aan de hand van een psychologisch patroon.
Het was zowel voor Isabelle als voor haar omgeving een heel proces om het autisme te aanvaarden en ermee te leren omgaan. Dat iemand die nooit rechtstreeks met autisme in aanraking komt niet meteen weet hoe te reageren wanneer hij er toch mee geconfronteerd wordt, is dus evident. Toch kan een minimum aan voorlichting al een stap in de goede richting zijn.
Normaal begaafd
In België zijn er ongeveer 60.000 mensen met een autismespectrumstoornis. Deze term wordt gebruikt voor het geheel van autistische stoornissen en daaraan verwante aandoeningen zoals NLD (non-verbale leerstoornis) en het syndroom van Asperger. De helft van de mensen waarbij één van deze aandoeningen werd vastgesteld, is normaal begaafd en functioneert ogenschijnlijk probleemloos binnen de samenleving.
“Toch is er een grote maar”, legt Isabelle uit. “Milde vormen van autisme zijn in zekere zin verraderlijk voor de buitenwereld. De omgeving van iemand met bijvoorbeeld het syndroom van Asperger, heeft hier weinig of geen last van omdat deze mensen hun gebreken enorm goed kunnen compenseren, vaak omdat ze verbaal heel sterk zijn. Toch hebben ze evenveel last van hun aandoening als iemand met een zware vorm, omdat ze zelf beseffen dat er iets mis is en de hele tijd bezig zijn met dit zoveel mogelijk te omzeilen.”
Paria
‘Het zou mooi zijn als mensen gewoon een beetje rekening zouden houden met mijn tekortkomingen”, zegt Isabelle. “Ik verwacht niet dat mensen binnenkomen in mijn wereld, maar ik wil ook niet als een paria behandeld worden. Als ik in mijn waarde gelaten word, voel ik me op mijn gemak en heb ik de kans om te leren.”
Uniek
Om ervoor te zorgen dat veel meer mensen kennis kunnen maken met de aandoening, krijgt Isabelle steun van de Vlaamse Vereniging Autisme. Cis Schiltmans van de VVA vertelt: “Wij zijn een oudervereniging die zich inzet voor mensen met autisme. Met onze organisatie trekken wij naar allerlei lokale verenigingen om te vertellen over autisme. We laten veel verschillende mensen aan het woord, zodat niet alleen de rode draad van de aandoening, maar ook het unieke aspect van iedere autist aan bod komt.”
“Ik ben fier op wie ik ben”, besluit Isabelle. “Ik word vaak als abnormaal beschouwd, maar wat is normaal. Als er ergens een bom ontploft en iedereen gaat kijken uit curiositeit, dan breng ik mezelf liever in veiligheid. Ben ik dan abnormaal?”
© 2010 – StampMedia – Elise Meekers
