Het vijfjaarlijkse rapport State of the Environment wordt door onafhankelijke wetenschappers opgesteld in opdracht van de Australische overheid. De onderzoekers constateren dat in een groot deel van het land niet duurzaam met het milieu wordt omgegaan. Vooral de kustgebieden staan onder druk door groeiende activiteit: bevolkingsgroei, veranderend landgebruik en industriële activiteit.

“Zonder substantiële veranderingen, is het de vraag of ons natuurlijk kapitaal voldoende capaciteit houdt om de economische ontwikkeling van ons land en ons welzijn op lange termijn te garanderen”, stellen ze.

Vegetatie

In de afgelopen vijf jaar nam de vegetatie in Australië af, het aantal bosbranden nam toe en het aantal invasieve soorten groeide eveneens. Veel landbouwtechnieken zijn wel verbeterd, waardoor de impact op het milieu enigszins verminderd is.

Ook de groei van steden zet de natuur onder druk. Daarnaast speelt mijnbouw nog steeds een belangrijke rol in Australië, maar de komst van nieuwe mijnen loopt enige vertraging op. Daardoor is er minder landbouwgrond naar de mijnbouwindustrie gegaan.

“De vele consequenties van de klimaatverandering, variërend van de komst van nieuwe soorten tot een korter groeiseizoen in de landbouw en frequentere bosbranden, vormen op middellange termijn de grootste bedreiging voor de landelijke omgeving.”

Biodiversiteit

De waarde van biodiversiteit is moeilijk te meten, zeggen de onderzoekers. Ze wijzen erop dat de verscheidenheid in soorten planten en dieren hoort bij de Australische identiteit en van groot belang is voor inheemse Australiërs, het welzijn van de bevolking en sectoren zoals het toerisme, de landbouw en geneesmiddelensector.

Door de invoering van het National Reserve System in 2011 zijn er meer beschermde inheemse gebieden gekomen, en dat is een positieve ontwikkeling, constateren de onderzoekers. Op lokaal niveau herstellen sommige bedreigde soorten zich. Tegelijkertijd groeit de druk op de natuur en op de meeste plaatsen zijn de vooruitzichten voor bedreigde soorten in het algemeen “slecht” te noemen.

Een alomvattend nationaal beleid op het gebied van klimaat en een visie op de periode tot 2050, ontbreken, zeggen de onderzoekers. Ze pleiten onder meer voor specifieke programma’s, herstel van natuurlijk kapitaal met het oog op de klimaatverandering en aanvullende wetgeving.