“Waar woon je?” is de meest gestelde vraag vanuit België na welgeteld 10 dagen in Oeganda. “In een hut”, antwoord ik dan lachend. Vervolgens merk ik meestal enige twijfel in de lach van de vraagsteller. Zou ze echt in een hut wonen?

Ik woon in een appartementje in Kampala, met wasmachine, tv en internetconnectie incluis. Net als sommige van mijn Oegandese vrienden en collega’s trouwens. We ontmoeten elkaar in levende lijven en op Facebook, we kijken naar CNN, luisteren naar Shakira, we dromen van een eigen gezin (met 2 of 3 kinderen) en van een betere wereld en we vullen onze vrije tijd met vrijwilligerswerk of gaan samen joggen.

BlackBerry’s en touchscreens
Als ik dan toch een verschil moet omschrijven (naast de huidskleur) denk ik aan mijn gsm. De mijne is een ordinaire gsm en mijn Oegandese vrienden lopen rond met BlackBerry’s en touchscreens. Kortom, onze leefwerelden liggen veel dichter bij elkaar dan het dagdagelijkse leven van – ik zeg maar – iemand in armoede in Vlaanderen en mezelf.
Vreemd hoe moeilijk het is om deze (genuanceerde) realiteit over te brengen en hoe onze geest geneigd is om Afrikanen in een strooien rokje te ‘zien’ met een kruik water op het hoofd.

Olifanten, leeuwen en giraffen
Een Oegandese vriend vertelde het volgende over zijn trip naar Amerika. Tijdens zijn reis ontmoette hij een Amerikaan die hem vroeg hoe het voor hem voelt om kleren aan te hebben. Iemand anders vroeg hem of er olifanten, leeuwen en giraffen rondlopen op de luchthaven. Ik heb eens goed rondgekeken toen ik uit het vliegtuig stapte en ik kan jullie verzekeren, dat is niet het geval. 

In Oeganda leven 33 miljoen mensen, waarvan 3 miljoen overdag in Kampala (1,5 miljoen ’s nachts). Niemand kan hier zeggen hoeveel procent van de bevolking in hutten woont…