“Dag mensen,

 een paar maand geleden heb ik na vele vele jaren weer een abonnementje op jullie blad genomen. Aanleiding was een exemplaar met enkele interessante artikels erin. Maar ondertussen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik beter eerst een maand of twee jullie blad los gekocht had.

Ik ken het blad al een jaar of 30 van bij mijn ouders. Daar las ik het regelmatig. Maar dan ga je natuurlijk uitvliegen en ik had nooit de moeite genomen om me zelf een abonnement te nemen. Wel volgde ik zoals iedereen met de nodige aandacht de strijd die de redactie voerde. Ik had er respect voor, mensen die vechten voor hun redactionele onafhankelijkheid kom je niet veel tegen. Dus goed, ik neem een abonnement.

Maar helaas, ik kan me niet meer vinden in de gore cartoons die als humor verkocht worden. Humo heeft een decennialange traditie van dansen op het slappe koord, tussen kunst en kitch, balanceren tussen scherpe humor en kwetsende tekeningen.

Maar volgens mij is Humo van dat koord gevallen. Het gat van de wereld is vulgair, de meeste cartoons ook, heel erg vulgair of kwetsend. Hard zonder meer, omdat het kan en mag en getolereerd wordt. Ik denk dat dit begonnen is met de intrede van Jeroom, en dat vulgaire is biljven uitdeinen…. Ook Kamagurka (en Herr Seele) zijn het noorden kwijt, en maken tekeningen die ver van het begrip “humor” staan. Afin, misschien is dat wel platte humor, maar zeker niet fijnzinnig… wel lomp en boertig.

 Goed, hetgeen jullie humor noemen is dus mijn ding niet, dan rest er nog de tv-programma’s en de artikels. Wel, die artikels zijn dus ook “gene vette”. Meestal de gewone blabla van een BV, al dan niet een politieker. Zelden iets bijzonders, zoals bvb die reeks over mislukte moordaanslagen. Raar maar waar, ik vond die reeks heel goed gemaakt. Spijtig genoeg zijn er veel te weinig van dergelijke artikels, waarin de kleine en grote kanten van de medemens belicht worden. Ik ben iemand die best wel veel interesse heeft in zijn medeburgers, dus dergelijke reeksen, of tv-programma’s zoals Vaneigens en Iedereen beroemd vind ik heel interessant.

 Wat ik ook wel mis is een kritische noot over het beleid in dit land. Van die zo fel voor haar onafhankelijkheid strijdende Humo-redactie had ik dat wel verwacht eigenlijk, een kritisch oog voor het beleid. Want wordt het niet stilaan tijd dat men in opstand komt tegen de staatshervormingen? Hebben deze hun inefficiëntie nog niet genoeg aangetoond?

De beleidsmensen hebben nog nooit over zoveel paraplus beschikt om zich onder weg te steken… Al jarenlang bewijzen de beleidsmensen dat de weg der staatshervormingen de verkeerde kant uitgaat, ons weg voert van efficiënte en doordachte beslissingen die dit land beter maken.

Hadden de politiekers aan de burger gedacht, en niet aan zichzelf en de bedrijven, dan hadden ze jaren geleden al een beleid kunnen uitstippelen dat beter zou zijn voor de burger en voor het land. Maar neen. Integendeel. Het gaat harder en harder de verkeerde kant uit, op zowat alle vlakken tegenwoordig. En toch komt er niemand tegen in opstand, is er geen enkele krant of ander medium dat systematisch gefundeerde kritiek uit op het huidige systeem.

Ook Humo niet, hoe erg. Ook Humo komt vooral en enkel in opstand als ze voelen dat er in hun eigen vlees gesneden gaat worden. Hoe typerend is die houding eigenlijk, die geweldige versnippering in dit land: elkeen vecht voor zichzelf, komt enkel op voor zichzelf.

“Eendracht maakt macht” en “Verdeel en heers”, twee oude uitdrukkingen, principes als het ware, die in contrast met al de rest wél uiterst efficiënt worden toegepast…maar dus door de verkeerden…  de burgers zijn geen blok meer, elk vecht voor zichzelf, zijn eigen kleine plekje…

Dit land is verloren als het zo verder gaat. En wie gaat het tegenhouden?

Afin, teleurgesteld in de tamme, platte attitude van Humo, heb ik beslist van mijn abonnement niet meer te verlengen. Ik had echt meer aggressieve artikels van jullie verwacht.”

U begrijpt, het moest er even uit. En dan ontdek ik dit medium hier. Dit lijkt me wel fun.

groeten,

Muug