Opinie, Afrika, Politiek, België - Selma Benkhelifa

Theo Francken schudt de hand van slavenhandelaars

We kunnen enkel hopen dat het parlement niet zal instemmen met de overeenkomst die gesloten werd in Mauretanië. Want die overeenkomst legitimeert een regime van slavernij, zo stelt Selma Benkhelifa

vrijdag 16 november 2018 15:48
Spread the love

De slavernij in Libië heeft veel inkt doen vloeien. De vreselijke beelden van migranten uit de Sub-Sahara die per lot verkocht werden op een markt zijn de wereld rondgegaan en hebben internationale verontwaardiging uitgelokt. Welke mensenrechtenactivist kon nu niet verontwaardigd zijn over de terugkeer naar een tijd waarvan iedereen dacht dat het voorbij was?

Maar die verontwaardiging is ook wat misplaatst: traditionele slavernij bestaat nog. In Mauritanië kan je nog steeds als slaaf geboren worden. En wie als slaaf wordt geboren behoort tot de dood aan toe aan een meester. Als slaaf kan je ook gekocht en verkocht worden.

Dat komt omdat de Mauretaanse samenleving nog steeds is onderverdeeld in kasten. De ‘Maures blancs’ – die van Arabische of Berberse afkomst zijn – domineren en behoren tot de adel. Daaronder staan de lagere kasten: ambachtslieden, muzikanten, smeden, wevers, pottenbakkers en schoenmakers. Dit zijn geen beroepen in Mauritanië, maar activiteiten die behoren tot die van een kaste zoals dat ook in India het geval is. De Harratijnen vertegenwoordigen de laagste kaste. Het is een kaste die bestaat uit slaven en vrijgelaten slaven. Door de discriminatie die ze moeten ondergaan kan tachtig procent van de kinderen in deze lage kaste niet naar school gaan. Harratijnslaven worden gekocht en verkocht op lokale markten of zijn bestemd voor rijke Golfstaten.

Activisten die strijden tegen slavernij worden vervolgd door de staat. Biram Dah Abeid, winnaar van de UN prijs voor de Mensenrechten en aanvoerder van de strijd voor de afschaffing van de slavernij, wordt regelmatig lastiggevallen, gevangengenomen en mishandeld. Momenteel zit Biram Dah Abeid in de gevangenis, ondanks het feit dat hij tijdens de laatste parlementsverkiezingen een zitje in het parlement wist te bemachtigen. Biram Dah Abeid is ook de winnaar van een prijs voor de mensenrechten, uitgereikt door de VN. Toch ondertekent Theo Francken een akkoord in Nouakchott met een regime dat slavernij in stand houdt en verdedigers van mensenrechten opsluit.

In februari 2017 verkondigde Frederica Mogherini, vice-president van de Europese Commissie, “dat de strijd tegen slavernij in Mauritanië één van de prioriteiten is van de Europese Unie” en dat “de dialoog met het land werd opgevoerd met bijzondere aandacht voor het proces tegen M. Biram Dah Abeid, leider van de organisatie IRA en dertien activisten die lid zijn van die organisatie.”

Het is duidelijk dat de Europese prioriteiten niet overeenstemmen met die van België, en al zeker niet met die van de staatssecretaris. Zijn enige prioriteit is de terugkeer van migranten. In Mauritanië heeft hij zonet een overeenkomst getekend waardoor migranten kunnen worden teruggestuurd naar een land waarin ze tot slaaf kunnen gemaakt worden.

Theo Francken brak dus met een gevestigde traditie, namelijk het invoegen van een mensenrechtenclausule in een bilaterale overeenkomst met een land waarvan geweten is dat het dictatoriaal is. We kunnen enkel hopen dat het parlement niet zal instemmen met de overeenkomst die gesloten werd in Nouakchott. Want die overeenkomst legitimeert een regime van slavernij.

take down
the paywall
steun ons nu!