Bron: Wikimedia Commons
Opinie, Economie, Samenleving, Politiek, België, Lokaal, Antwerpen - Janne Fillet

Geef het volk brood en Primark

Antwerpen komt als redder in nood met een zoektocht naar 500 medewerkers voor Primark, een nieuw consumptiepaleis dat haar deuren deze lente opent op de Meir. Dat betrokken Antwerpenaren reeds mokten over de aanwezigheid van de ietwat controversiële winkelketen op onze geliefde winkelwandelstraat, lijkt te verdwijnen als sneeuw voor de prille lentezon. In deze vergelijking is de overheid de zon en de sneeuw is de kleine kritische tegenbeweging die alternatieven zoekt voor de korte bevrediging die de consumptiemaatschappij biedt.

woensdag 28 februari 2018 17:47
Spread the love

Overvloedige sneeuwval en temperaturen onder het vriespunt zijn vereisten voor het blijven liggen van die sneeuw, die desalniettemin in een paar uur kan verdwenen zijn. 

Dat de eigenaar van het pand beslist welke winkel er zich mag vestigen én niet de overheid, zou geen vrijgeleide mogen zijn voor stadsbestuur en regering om onbeschaamd het hoofd de andere kant op te draaien. Dat de stad laaggeschoolden en langdurige werklozen aanmoedigt aan de slag te gaan in shopparadijs Primark wordt bestempeld als een nobele daad. Laten we het schepencollege daarvoor dankbaar zijn. Want hoe meer mensen we aan het werk krijgen, des te minder de sociale zekerheid moet bijspringen zodat de staatskas ruimer kan investeren in belangrijke zaken, zoals defensie. 

Het oproer dat ontstaat bij elke verdere uitbreiding van de door VUB-docent Jonathan Holslag eerder bestempelde “dumptempel” is telkens te kortstondig en te zwak om effectief gehoord te worden. Bijgevolg moet nu ook Antwerpen eraan geloven. Dat de Ierse winkelketen op een drafje de Belgische modewereld verovert en talloze jonge modemeisjes doet vallen voor de belachelijk goedkope prijzen, lijkt niemand te deren. Pubers kunnen met hun bescheiden zakgeld makkelijk populariteitspunten scoren op de speelplaats door elke nieuwe trend op de voet te volgen. Ook de onderste laag van de maatschappij kan naar hartenlust mee de opgefokte consumeringseuforie beleven. Iedereen blij.

De kritische lezer daarentegen merkt op dat een bestuur dat zich niet uitspreekt over de aard van dumpketens, maar wel haar hulp verleent bij de zoektocht naar personeel, niet onschuldig is. Beperkt de rol van de overheid inzake de burgeropvoeding zich enkel tot het ontwikkelen van een onderwijssysteem? Is een jonge schoolverlater perfect in staat om haar eigen keuzes te maken? Moet, of beter mag, een overheid een neutrale positie aannemen tegenover “weggooi-mode” die haar middelvinger opsteekt naar sociale gelijkheid en ecologische duurzaamheid? Of ontloopt ze haar taak als moreel kompas?

Stuk voor stuk gelden schepenen, ministers of staatssecretarissen als voorbeeld voor Jan Modaal. Wie niet tegen deze druk kan en zich verschuilt achter het vrije markt-principe, zou het verlichtingsdenken van Kant nog eens onder de loep moeten nemen. “Het is zo gemakkelijk, onmondig te zijn.” Niet enkel ondermijnen ze de Belgische economie door unfaire concurrentie, maar helpen ze de Belg ook nog eens het besef van de waarde van het product en de arbeid te verliezen.

Onverschilligheid bij de bevolking is de doodsteek voor de democratie. En dragen wij die niet allemaal heel hoog in het vaandel?

take down
the paywall
steun ons nu!