European Economic Forecast (winter 2016) zo heet het document waar de ontnuchterende cijfers zwart op wit staan. In amper iets meer dan een jaar heeft het beleid van de regering-Michel ons land gebombardeerd tot één van de slechtste leerlingen van de klas.

België zat wat groei betreft in de jaren voor de komst van de nieuwe regering altijd netjes boven het gemiddelde in de eurozone. In de periode tussen 2007 en 2011 groeide de Belgische economie gemiddeld 0,8 procent meer dan de andere eurolanden.

Vorig jaar veranderde die tendens. In 2015 kenden maar liefst 11 eurolanden (van de 19) een sterkere groei dan België. In 2016 wordt het nog erger. Als we de voorspellingen van de Europese Commissie mogen geloven dan zullen alleen Griekenland en Finland slechter scoren dan België.

Dat komt, zo schrijft de Europese Commissie, omdat de binnenlandse vraag stilvalt. De olieprijzen zijn vandaag nochtans historisch laag en dat zou de gezinnen wat ademruimte moeten geven. Maar net die ruimte wordt volledig ingenomen door de stijging van de indirecte belastingen, de elektriciteitsprijzen en de indexsprong, stelt de Europese Commissie.

Griekenland

Dit jaar zullen de reële lonen slechts in twee eurolanden dalen: in Griekenland en jawel, in België. Belgische werknemers zullen een volle 1 procent minder te besteden hebben dan in 2015. Dat cijfer houdt dan nog niet eens rekening met de vele hogere kosten van elektriciteit en de talloze indirecte belastingen. In Duitsland zullen de reële lonen met 1,7 procent stijgen.

Maar België moest toch besparen om het begrotingstekort naar beneden te krijgen? Dat is misschien het meest frappante feit uit de berekeningen van de Europese Commissie. Het Belgische tekort strandt op 2,9 procent. Dat is exact evenveel als tijdens het laatste volledige jaar onder de vorige regering. Nochtans, zo merkt de Europese Commissie op, kon België profiteren van de zeer lage interestvoeten die het tekort met 0,2 procent drukten.

De Belgische regering wil het tekort dit jaar terugdringen tot 2 procent. Dat betekent dat er nog eens een stevige besparing aankomt. Volgens minister van Werk Kris Peeters (CD&V) moeten alle overheden samen dit jaar nog meer dan drie miljard euro vinden. Voor de federale regering alleen loopt het prijskaartje op tot 2 miljard.

Het Rekenhof had eerder al verklaard dat de financiering voor de taxshift nog lang niet rond is. Vanaf 2017 moet dat gat gevuld worden. Tegen 2018 moet er nog 3,15 miljard euro gevonden worden.

Om het begrotingstekort op nul te krijgen in 2018 én om de taxshift te betalen is er zelfs 7 of 8 miljard nodig. Op maandag 7 maart zullen we weten waar we aan toe zijn. Dan komt het Monitoringcomité met de laatste stand van zaken.

Van Overtveldt

Het European Economic Forecast is een vernietigend rapport voor het beleid van minister van Financiën Johan Van Overtveldt. Net die N-VA-minister ging de voorbije week in de tegenaanval met voorstellen die België nog dieper in de problemen zullen brengen.

Zo stelde hij voor om de vennootschapsbelasting te verlagen van 33,99 procent naar 20 of 22 procent. Dat plan zou 3,5 miljard euro kosten. Bovendien is de regering onder zijn impuls van plan om in beroep te gaan tegen de vraag van de Europese Commissie om 700 miljoen euro niet-geïnde belastingen alsnog te innen. De Europese Commissie had het fiscale gunstregime voor multinationals als illegale staatssteun bestempeld. De eerste 700 miljoen van de 2 miljard die de regering moet vinden, liggen daar gewoon voor het rapen, maar Van Overtveldt en de regering gaan liever de strijd aan met Europa dan dat geld terug te eisen van de multinationals.

Van Overtveldt en enkele parlementsleden van de meerderheid wijzen op de paar zinnetjes in het rapport van de Europese Commissie die toch positief klinken. Zo is er natuurlijk Europees applaus voor de Belgische inspanningen om de ‘competitiviteit te verhogen’. Alleen wordt daar al meteen een kanttekening bij geplaatst: “The possibility of less supportive external demand could delay the transmission of improving competitiveness into export, investment and job growth.”

De wereldeconomie zit in moeilijk vaarwater. Als je mikt op lagere loonkosten om de export aan te zwengelen, ben je natuurlijk volledig afhankelijk van de internationale groei. Als die sputtert, komen er geen jobs bij.