Toegegeven, een symbooldossier, maar toch een grote stap voorwaarts in de strijd tegen racisme. Het boegbeeld van het 19de eeuwse kolonialisme en racisme wordt zo weggewerkt en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Dan is het nu tijd voor het echte werk. Praktijktesten bijvoorbeeld.

Dat racisme en discriminatie alom tegenwoordig zijn op onze arbeids- en woningsmarkt is voldoende bekend. Nog even ter herinnering de cijfers: terwijl 87,9% van de Belgen werken, is dat bij mensen met een migratie-achtergrond slechts 58,9%. Hooggeschoolde migranten blijken ook veel vaker over-gekwalificeerd te zijn voor de job die ze doen. Tenslotte blijkt dat praktijktesten juridisch bindend maken perfect mogelijk is.

In februari van dit jaar werd opnieuw grootschalige discriminatie bij dienstenchequebedrijven blootgelegd. Alle politieke partijen reageerden toen unaniem: ‘dit kan niet’. De politieke actie die erop volgde, stelt ons echter zwaar teleur. De Vlaamse overheid rekent opnieuw volledig op sensibilisatie en zelfregulering van de sector om discriminatie tegen te gaan. U zal ons daar het belang niet van horen ontkennen. Maar keer op keer blijkt het onvoldoende om het probleem echt weg te werken. En dat terwijl we allemaal hetzelfde willen: meer mensen met een migratie-achtergrond aan het werk krijgen.

Gezien de enorme discriminatie op onze arbeidsmarkt kan de verantwoordelijkheid hiervoor niet alleen bij de mensen met een migratie-achtergrond gelegd worden. Ook de andere partij in dit verhaal heeft niet alleen rechten, maar ook plichten. Daarom wordt het hoog tijd om werk te maken van praktijktesten. Ten eerste om niet langer afhankelijk te zijn van organisaties of journalisten die het probleem aan de kaak stellen. Ten tweede omdat op basis van deze cijfers in dialoog kan gegaan worden met de werkgevers. En, in laatste instantie, om de echte hardleerse te kunnen bestraffen. Naar analogie met het verbod op roken in café’s en restaurants: enkel wie na verschillende waarschuwingen klanten nog steeds laat roken, wordt veroordeeld.

We juichen elke stap tegen racisme en discriminatie toe en we zijn dus blij dat het zwart van Piet niet meer zijn dan enkele roetstrepen. Maar we zijn 2015. Mag het wat meer zijn? Voor ons is het duidelijk: een anti-discriminatiewetgeving zonder praktijktesten is als Sinterklaas zonder Piet. En dat neemt niemand serieus.

Céline Van Den Abeele is voorzitster van Jong Groen