Zelfs mijn oma van 86 –  die lang geleden
haar geloof in de kerk verloor maar goedschiks de Zevende Dag bleef
volgen –  is niet opgezet met de huidige gang van zaken: “Maar
allez Saartje, die politiekers zitten elkaar uit te schelden in het
parlement. Zo kan het toch niet verder?” En ze heeft gelijk. 

Power to the people

Dit democratisch gebrek is dieper
geworteld dan ‘links versus rechts’. We mogen ons niet laten
wijsmaken dat een regimewissel de oplossing biedt, al wordt ons
tijdens de grote verkiezingsshows steevast het tegendeel beloofd:
“Kies voor ons, wij weten wat jij nodig hebt!” Nee hoor,
ik weet zelf wel wat ik nodig heb.

Het fundamentele probleem is dat
onze politieke en economische structuren niet meer passen in deze
tijd. Onze parlementen worden bemand door partijsoldaten in plaats
van volksvertegenwoordigers. Welke regering ook aantreedt, geen
enkele partij heeft zin om plaats te ruimen voor burgerdemocratie. En
dat is net waar de huidige strijd om zou moeten gaan: meer macht aan
het volk, zodat het algemeen belang gewaarborgd wordt. 

Hete herfst

De hete herfst is in het land en dat
maakt me blij. Mensen komen op straat om te strijden voor hun
burgerrechten: éindelijk! Maar ook de eisen van de betogers dateren
uit de vorige eeuw: meer economische groei, meer koopkracht, meer
jobs, minder lang werken. Daarmee bestendigen ze het discours dat ons
berooft van het goede leven, terwijl we nood hebben aan een radicale
omslag in ons socio-economisch denken en doen.

Laat ons minder gaan
werken en de arbeid die er is beter verdelen! Laten we tijd nemen
voor het goede leven in plaats van slaaf te zijn van onze arbeid! Ik
wil werken zo lang ik kan, maar dan wel met passie en goesting, en
niet uit angst voor armoede. Laten we strijden voor een basisinkomen
voor iedereen in plaats van ons verder te laten polariseren tussen
werk- en ondernemers, tussen jong en oud, tussen hoog- en
laagopgeleiden. De mogelijkheden zijn er, het bewustzijn groeit. 

Digitale revolutie

Vastgeroeste instellingen zoals partijen
en vakbonden hebben baat bij de status quo. Om zichzelf in stand te
houden hebben ze afhankelijke volgelingen nodig, geen kritische en
zelfbewuste burgers. Natuurlijk zou het dom zijn om de vroegere
verwezenlijkingen van de sociale en politieke strijd te vergeten.
Maar blijven we de blik halstarrig richten op wat was, of durven we
ook hoopvol kijken naar wat kan zijn? De oude breuklijnen van arbeid
en kapitaal zijn vertroebeld door de digitalisering.

Deze derde
industriële revolutie brengt de traditionele machtsverhoudingen aan
het wankelen. De jobs van vele arbeiders en bedienden zullen
overgenomen worden door robots. Wie onderneemt, is niet langer per se
kapitaalkrachtig, en werkt zich vaak te pletter. En de oude
machtsbastions in politiek, media en bedrijfswereld worden uitgedaagd
door burgers en burgergroeperingen via het internet. 

We want change

Nieuwe bewegingen zoals Anonymous en
Occupy opereren vanuit een gedecentraliseerde visie op macht en
leiderschap. Geen piramidale autoritaire structuren, maar stervormige
en horizontale netwerken. Deze zijn veerkrachtig, flexibel en
democratisch. De patriarchale top-downblik heeft zijn legitimiteit
verloren in een tijd die gedomineerd wordt door sociale media en
globale netwerken.

Dit nieuwe tijdperk heeft nood aan een
uitgekristaliseerd en up-to-date ideologisch kader. Uit allerhande
disciplines borrelen de ideeën op. Nu lijken het nog kleine, broze
kasplantjes. Maar zodra deze plantjes elkaar vinden en bevruchten,
zal voor iedereen duidelijk worden dat er zich onder onze ogen een
nieuwe holistische visie voor de toekomst aan het ontwikkelen is tot
een nieuw inspirerend verhaal.

Zwart
of wit? Links of rechts? Nee, wij willen vooruit godverdomme. Wij
willen vrijheid, tijd en ruimte om goed en kwaliteitsvol te leven.
Keep your coins, we want change.

Deze vrije tribune was ook te lezen bij de Piratenpartij.