“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 56 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr)

*  *  *

In december 2023 belegerde het Israëlische leger de katholieke kerk van de Heilige Familie in Gaza-stad waar ongeveer zeshonderdvijftig Palestijnen hun toevlucht zochten; Israëlische sluipschutters schoten een moeder en een dochter dood die onderdak zochten in de kerk.

Israëlische troepen hebben ook de Gaza Baptistenkerk, de Nabije Oosten Raad van Kerken, het Missionaries of Charity-klooster, evenals het door de Anglicaanse kerk beheerde Al-Ahli-ziekenhuis in Gaza gebombardeerd en beschadigd – bijna vijfhonderd Palestijnen werden daarbij gedood.

Gedurende vier maanden van bombardementen is drie procent van de ongeveer duizend Palestijnse christenen in Gaza gedood, en zijn er nog veel meer gewonden en ontheemden, wat gemeenschapsleiders ertoe brengt, hun zorgen over de mogelijke uitroeiing van de gehele Palestijnse christelijke gemeenschap in Gaza te uiten, terwijl zij pleiten voor steun van de wereldwijde christelijke gemeenschap.

De huidige Israëlische oorlog tegen Gaza zet een lange geschiedenis van aanvallen op en eliminatie van de volledige Palestijnse Christelijke gemeenschap in Gaza, Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever voort.

Sinds 2007 is de kleine maar al lang bestaande christelijke gemeenschap in Gaza afgenomen van drieduizend naar ongeveer duizend mensen die vandaag in de Gazastrook wonen.

Op de Westelijke Jordaanoever en Jeruzalem heeft de grotere Palestijnse christelijke gemeenschap van ongeveer 50.000 mensen de afgelopen decennia met een soortgelijke daling te maken gehad.

Deze bevolkingskrimp is voor een groot deel veroorzaakt door de spanningen van de Israëlische bezetting, de apartheid en de Israëlische bezetting van Palestina en vergemakkelijkt door het grotere welkom dat door veel westerse landen aan christenen wordt verleend in tegenstelling tot aan islamitische Palestijnse emigranten.

Zoals Ramzy Baroud echter opmerkt, is de eliminatie van de Palestijnse christelijke gemeenschap ook handig voor Israël, omdat dat land “het ‘conflict’ in Palestina graag als een religieus conflict wil presenteren, zodat het zichzelf zou kunnen bestempelen als een belegerde Joodse staat te midden van een enorme moslimbevolking in het Midden-Oosten.”

“Het blijvende voortbestaan ​​van Palestijnse christenen,” merkt Baroud op, “past niet goed in deze Israëlische agenda”.

Israëlische leiders halen regelmatig Palestijnse en islamitische identiteiten door elkaar, waardoor Palestijnse christenen zowel retorisch als letterlijk worden uitgegomd. In december 2023 beweerde de Israëlische president Isaac Herzog dit bijvoorbeeld dat de oorlog van Israël tegen Gaza “bedoeld is…om de westerse beschaving te redden”, aangezien Israël”‘werd aangevallen door een jihadistisch netwerk”, en “zonder ons zou Europa de volgende zijn, en de Verenigde Staten zouden volgen.”

Ook in december reageerde de loco-burgemeester van Jeruzalem, Fleur Hassan-Nahoum, op berichten over Israëlische sluipschutteraanvallen op de Kerk van de Heilige Familie in Gaza door te beweren dat er “geen christenen” en “geen kerken” waren in Gaza.

Ondanks hun roep om steun wordt het lot van de Palestijnse christenen grotendeels met opmerkelijke stilte beantwoord in het westen. “Waarom negeert het christelijke Westen het lot van de Palestijnse christenen?” vraagt ​​Daoud Kuttab, die opmerkt dat de Amerikaanse president Joe Biden, ‘een vrome katholiek, niets heeft gezegd en gedaan om zijn katholieke medemensen in Gaza te beschermen’.

De Palestijnse predikant Munther Isaac, een lutherse predikant in Bethlehem, heeft de stilte van de christenen in het Westen over de Israëlische oorlog tegen Gaza veroordeeld en zei: “Aan onze Europese vrienden: ik wil jullie ons nooit en te nimmer nog een lezing horen geven over de mensenrechten of het internationaal recht.”

In oktober 2023 stuurde een groep van twaalf Palestijnse christelijke organisaties een collectieve brief naar Westerse kerkleiders, waarin staat dat “wij met afgrijzen kijken naar de manier waarop veel westerse christenen onvoorwaardelijke steun betuigen aan de oorlog van Israël tegen het Palestijnse volk”, en dat “wij westerse kerkleiders en theologen die zich achter de oorlogen van Israël scharen, verantwoordelijk houden voor hun theologische en politieke medeplichtigheid aan de Israëlische misdaden tegen de Palestijnen.”

Het westerse stilzwijgen over het lot van de christenen in Palestina staat in schril contrast met de slechts een paar jaar eerder geuite verontwaardiging over aanvallen op christelijke minderheidsgemeenschappen in Irak en Syrië.

Tussen 2014 en 2015 lanceerde IS een intimidatiecampagne, bombardementen, ontheemding en moord gericht op de christelijke gemeenschappen in de regio: dit omvatte ontvoeringen en het vermoorden van christelijke geestelijken, het bombarderen van kerken en kloosters, en het in beslag nemen van christelijke huizen en eigendommen.

De IS-aanvallen op christenen werden destijds breed uitgemeten door de reguliere media in het Westen en rapporten waarin de aanvallen werden veroordeeld, werden uitgegeven door groepen van Amnesty International en Human Rights Watch tot het Cato Instituut en Ridders van Columbus.

Paus Franciscus heeft de aanvallen van IS in 2015 publiekelijk veroordeeld als een genocide op christenen.

De Europese Unie, het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden en het Britse parlement volgden dit voorbeeld en veroordeelden allemaal de genocide door IS tegen christenen in het Midden-Oosten.

Hoe kunnen we deze opvallende dubbele standaard begrijpen? Bij het boek “Good muslim, bad muslim” van Mahmood Mamdani uit 2004 te rade gaan, kan nuttig zijn. In dit boek neemt Mamdani nota van het onderscheid dat in grote lijnen in het Westen wordt gemaakt tussen goede moslims, die ‘modern, seculier en verwesterd’ zijn, en slechte moslims, die ‘doctrinair, antimodern en virulent zijn.”

Gedeeltelijk, door Palestijnen te verenigen met de islamitische identiteit – en Palestijnse moslims met Hamas – worden Palestijnse Christenen uit het zicht gewist en behandeld als onderdeel van de algehele terroristische dreiging tegen de Westerse beschaving , vertegenwoordigd door “slechte moslims” . De Palestijnse christen wordt feitelijk herschreven als een slechte (terroristische) moslim: er zijn “geen christenen” in Gaza.

Maar Mamdani stelt dat het belangrijkste onderscheid tussen goede en slechte moslims niet in enige interne cultuur of religieuze kenmerken ligt, maar eerder over hun positie ten opzichte van Amerika en het Westen.

“Oordelen over ‘goed’ en ‘slecht’ verwijzen naar … politieke identiteiten,” schrijft Mamdani, “niet naar culturele of religieuze identiteiten.”

“Simpel gezegd”, zoals Mamdani het botweg verwoordt in een ander artikel over dit onderwerp, “is een goede moslim een ​​pro-Amerikaanse moslim en een slechte moslim [is] een anti-Amerikaanse moslim.”

Om het argument van Mamdani over de geloofsrichtingen uit te breiden: christenen in Irak en Syrië zijn goede christenen die verdedigd moeten worden, niet vanwege enige inherente christelijke identiteit of cultuur, maar omdat ze worden aangevallen door IS (slechte moslims), de vijand van Amerika.

Maar christenen in Palestina mogen niet verdedigd worden, omdat zij de pech hebben aangevallen te worden door Israël, dat toevallig een trouwe bondgenoot van Amerika is. De Palestijnse christen wordt feitelijk opgevat als een

slechte (onbenoembare) christen, de christen die weigert als minderheid te handelen.

Om een ​​goede moslim of een goede christen in het Midden-Oosten te zijn, moet iemands voortbestaan ​​op één lijn liggen met Amerikaanse, westerse en Israëlische geostrategische belangen.

“Als er goede moslims en slechte moslims zijn”, schrijft Mamdani, dan moeten we kennis nemen van “de simpele maar

radicale suggestie dat … er ook goede westerlingen en slechte westerlingen moeten zijn.”

In december 2023 hield dominee Munther Isaac zijn kerstpreek bij de Evangelisch-Lutherse kerk in Bethlehem, deed een “eenvoudige maar radicale suggestie” waarmee hij het heersende verhaal over

goede en slechte christenen die tot nu toe de westerse reacties op de oorlog in Gaza hebben bepaald probeerde om te draaien.

‘De oorlog heeft ons bevestigd dat de wereld ons niet als gelijkwaardig beschouwt’, merkte Isaac op. “Zelfs onze verwantschap in Christus heeft ons niet beschermd…. In hun ogen zijn wij geen mensen.”

“De Zuid-Afrikaanse Kerk leerde ons het concept van ‘de staatstheologie’”, zei Isaac, “gedefinieerd als de ‘theologische rechtvaardiging van de status quo met zijn racisme, kapitalisme en totalitarisme.’

In de VS, zo benadrukte Isaac, sturen Amerikaanse christenen ons momenteel bommen terwijl ze Kerstmis vieren in hun land”, wat betekent dat veel christenen in het Westen “ervoor hebben gezorgd dat het rijk de theologie heeft die het nodig heeft.”

Als reactie daarop beriep Isaac zich op een andere, betere versie van het christendom.

‘Als Jezus vandaag geboren zou worden,’ zei Isaak, ‘zou hij geboren worden onder het puin in Gaza.’

‘Als wij, als christenen, niet verontwaardigd zijn over deze genocide,’ verklaarde hij, ‘door het gebruik van de Bijbel om deze te rechtvaardigen, dan is er iets mis met ons christelijk getuigenis en brengt dit de geloofwaardigheid van het Evangelie in gevaar.

Dit artikel verscheen op Mondoweiss. Vertaling: Bart Dewil.

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier