Pro-Assange manifestatie in Sidney, Australië. Foto: Elekhh/CC BY-SA 3.0
Opinie - Jonathan Cook,

CIA-plan moord Assange, 10 jaar illegale vervolging, media werken passief of actief mee

Onafhankelijk onderzoeksjournalist Jonathan Cook ziet in het CIA-plan voor de moord op Julian Assange in 2016-2017 geen aberratie of afwijking van de norm van een verder normale rechtsgang. Dit plan is slechts een klein onderdeel van 10 jaar illegale vervolging van een journalist. Die beging de ultieme fout de oorlogsmisdaden van de VS en hun bondgenoten te openbaren, in plaats van zich zoals het hoort voor een mainstream journalist te beperken tot de oorlogsmisdaden (echte en beweerde) van de vijanden van het ogenblik.

maandag 11 oktober 2021 14:59
Spread the love

 

Het CIA-plan om Julian Assange te vermoorden is slechts één onderdeel van een volledig illegale schurkenoperatie, waarbij de VS samenwerken met andere staten om Julian Assange vast te houden. Nóg schrijnender is dat de mainstream media in het beste geval een oogje dicht knijpen voor de vervolging van een collega-journalist en in het slechtste geval er actief aan meewerken.

Yahoo News bracht in een onderzoek aan het licht dat de Amerikaanse buitenlandse inlichtingendienst CIA in 2017 een tijdlang het gebruik van volledig onwettige middelen heeft overwogen om een eind te maken aan de vermeende dreiging van Julian Assange en zijn klokkenluidersplatform WikiLeaks. De inlichtingendienst beraamde toen plannen om hem te kidnappen of te vermoorden (zie CIA plande moord Julian Assange, media blijven passief toekijken).

Hoe schokkend deze onthullingen ook zijn − ze leggen een totaal wetteloze aanpak bloot door de belangrijkste Amerikaanse inlichtingendienst − toch vertroebelt het onderzoek van Yahoo News eerder het grotere plaatje dan dat het er een licht op laat schijnen.

Banner: International Federation of Journalists

Assange werd niet voor tien jaar en langer van zijn vrijheid beroofd ten gevolge van een niet uitgevoerde schurkenoperatie van de CIA. Neen, hij werd in meerdere vormen van gevangenschap gehouden − werd ‘verdwenen’ − door een samenwerking van meerdere nationale regeringen en hun inlichtingendiensten, met de hulp van hun rechtssystemen en hun media, die zijn rechten en een eerlijke rechtsgang systematisch hebben geschonden.

De realiteit van Assange’s jarenlange vervolging is nog veel erger dan het beeld van een misdadige, wraakzuchtige, op macht beluste CIA, dat door de berichtgeving van Yahoo wordt geschetst.

Meer dan 30 voormalige hoge ambtenaren, die ofwel in de CIA ofwel in de regering van president Trump dienden, hielpen Yahoo de verschillende onderdelen van het plan van de CIA in elkaar puzzelen.

Die onderdelen laten zien dat de dienst in hoofdzaak twee opties voor de aanpak van Assange overwoog, naast de destijds geheime stappen om de vervolging van de oprichter van WikiLeaks voor Amerikaanse rechtbanken voor te bereiden.

Een van die plannen was om Assange te ontvoeren uit de Ecuadoraanse ambassade in Londen, waar hij sinds 2012 politiek asiel had gekregen. Het doel was hem naar de VS te smokkelen − waarbij zowel de soevereiniteit van Ecuador als die van Groot-Brittannië zou worden geschonden − in een operatie die alle kenmerken zou hebben gehad van ‘buitengewone uitlevering’ (rendition).

Getuige ‘Teenager’ uit ‘NATO Country I’ in het pleidooi van de VS tegen Assange is Sigurdur Thordarson. Foto:: sturdin.is

Rendition was de illegale procedure die de VS na 11 september 2001 gebruikten om verdachten tijdens de ‘oorlog tegen terreur’ te ontvoeren, gewoonlijk om ze naar geheime CIA-gevangenissen of black sites (onbekende geheime sites) te sturen waar ze werden gemarteld en zonder enig juridisch toezicht vastgehouden.

De andere optie van de CIA was om Assange om te brengen of, wat concreter uitgedrukt, om een politieke moord te plegen, om hem zo voor eens en voor altijd het zwijgen op te leggen. Naar verluidt werd toen vergiftiging als methode overwogen.

Deze scenario’s moeten we in gedachten houden wanneer we teruggaan naar 2012, naar het moment dat Assange zijn toevlucht zocht tot de ambassade van Ecuador, uit vrees voor de toorn van de VS nadat hij hun oorlogsmisdaden in Afghanistan en Irak aan het licht had gebracht.

Geen enkele mainstream journalist hechtte toen enig geloof aan zijn bezorgdheid. In feite maakten ze hem belachelijk. De recente onthullingen bevestigen echter wat voor velen van ons duidelijk was: Assange had wel degelijk zeer goede redenen om politiek asiel aan te vragen.

1. Wraak

Laten we eens kijken naar dat grotere plaatje dat versluierd wordt door de mainstream berichtgeving over de plannen van de CIA.

De groter dan normale belangstelling van de veiligheidsdienst voor de zaak-Assange − en zijn openlijk vijandige houding tegenover hem − waren een reactie op het feit dat WikiLeaks stukken van een archief met geheime bestanden had vrijgegeven over de hacking-instrumenten van de CIA, bekend als ‘Vault 7’. De CIA was diep vernederd door deze onthulling, die het als ‘het grootste gegevensverlies in zijn geschiedenis’ beschouwde.

De misleidende indruk die nu door het Yahoo-onderzoek wordt gewekt, is dat Assange tot 2017 op een normale manier gerechtelijk zou zijn vervolgd en dat het pas een schurkenstreek werd na de vrijgave van Vault 7, toen de CIA wraak wilde nemen en WikiLeaks wilde intimideren om verdere lekken te voorkomen.

In de woorden van een functionaris van de nationale veiligheid van Trump: “De ongemeen grote aandacht voor Assange kwam doordat de CIA in verlegenheid was gebracht, niet vanwege de dreiging die hij vormde. We zouden nooit uit wraaklust mogen handelen.”

VN-Speciaal Rapporteur voor Foltering en Andere Wrede, Onmenselijke en Vernederende Mishandeling Nils Melzer: “Geen sprake van dat Assange in Londen een fair en transparant proces zal krijgen. Alleen de publieke opinie kan daar nog verandering in brengen”. Foto: screenshot The War on Journalism: The Case of Julian Assange

Er wordt hiermee gesuggereerd dat, vermits deze verschillende buitengerechtelijke intriges van de CIA nooit werden uitgevoerd, het recht verder zijn normale loop had in de zaak Assange. De plannen van de CIA wijzen echter op iets heel anders.

Ze tonen aan dat de CIA even woedend was over onthulling van zijn eigen misdaden door WikiLeaks als het ministerie van Defensie, het ministerie van Buitenlandse Zaken en het Witte Huis al waren over de onthullingen over hen. De CIA sloot zich bij hen aan en raakte actiever betrokken bij een reeds daarvoor bestaand buitengerechtelijk proces bedoeld om Assange en WikiLeaks te breken.

‘Waag het niet!’

Vanaf het ogenblik dat Assange tegen het einde van 2010 juridische problemen kreeg − toen twee Zweedse vrouwen beschuldigingen van seksueel wangedrag zouden hebben geuit − volgde niets nog een normale standaardprocedure. Zoals ik eerder al heb gedocumenteerd, werd Assange’s zaak door Zweden, Groot-Brittannië, Australië (Assange is Australisch staatsburger, nvdr.) en, altijd op de loer op de achtergrond, de VS op een uitzonderlijke manier behandeld.

De Zweedse politie, de media en een tweede aanklager1 bemoeiden zich allemaal met een zaak waarvan de hoofdaanklager al had geoordeeld dat er geen sprake was van een misdrijf. De getuigenis van een van de vrouwen − die door de andere was aangemoedigd om naar de politie te stappen − werd in feite gekaapt en, blijkbaar tegen haar wil, veranderd in een beschuldiging van ‘verkrachting’.

Op onverklaarbare wijze zond Interpol, kort nadat Zweedse ambtenaren Assange hadden toegestaan naar het buitenland te reizen, een red notice2 uit voor zijn arrestatie, iets wat gewoonlijk alleen tegen terroristen en gevaarlijke criminelen wordt ingezet.

In Groot-Brittannië keurde de rechter een uitleveringsbevel tegen Assange goed dat was uitgevaardigd buiten alle Zweedse gerechtelijke instanties om. De uitspraak schiep een zo verschrikkelijk juridisch precedent dat de wetgeving waarop de uitlevering was gebaseerd kort daarna werd gewijzigd om te voorkomen dat in de toekomst nog dergelijke uitspraken konden worden gedaan.

Dit is wat de VS en de mainstream media Julian Assange verwijten. Hij wees op de oorlogsmisdaden die we zelf begaan, niet op die van de geprefereerde vijanden van het ogenblik. Deze foto toont Iraakse ongewapende burgers net voor ze door een VS-helikopter worden vermoord. Foto: screenshot YouTube WikiLeaks

Nadat Assange naar de ambassade van Ecuador was gevlucht, liet de Britse regering die met een enorme politiemacht omsingelen op kosten van de belastingbetaler. Een tijdlang dreigden een aantal Britse ministers ermee de bij internationale verdragen vastgelegde diplomatieke regels aan hun laars te lappen en de politie naar binnen te sturen om Assange op buitenlands grondgebied te arresteren.

Uit een verzoek inzake openbaarheid van bestuur blijkt dat het Britse openbaar ministerie Zweedse aanklagers onder druk heeft gezet om Assange in 2010 en 2011 niet in Londen te komen ondervragen, waardoor korte tijd later de patstelling bij de ambassade begon. Uit ander bewijsmateriaal blijkt dat Zweedse aanklagers in die tijd regelmatig andere verdachten voor andere misdrijven verhoorden in Groot-Brittannië. Alleen in het geval van Assange werd dat onmogelijk gemaakt.

Om een ander verzoek inzake openbaarheid van bestuur te omzeilen vernietigden Britse aanklagers e-mails met betrekking tot Assange. De weinige die per ongeluk zijn overgebleven laten zien dat het openbaar ministerie zich rechtstreeks bemoeide met een zaak waar het juridisch niets mee te maken had.

Toen Zweden in 2013 voorstelde het onderzoek tegen Assange stop te zetten, waarschuwden Britse functionarissen in een van die mails: “Waag het niet!” In een andere onthullende e-mail stond: “Denk alstublieft niet dat deze zaak wordt afgehandeld als een gewone uitlevering.”

Juridisch theater

Dit en nog veel meer vond plaats voordat de door Yahoo blootgelegde CIA-plannen in 2017 werden uitgebroed. Twee jaar later werd Assange door de Londense politie uit de Ecuadoraanse ambassade gesleept in een scenario dat een echo was van het CIA-plan.

Sindsdien hebben andere, nog meer onwettige ‘gerechtelijke’ procedures − voor een vermeende overtreding van een kleine borgtocht of voor ‘spionage’ (het aan het licht brengen van Amerikaanse oorlogsmisdaden) ervoor gezorgd dat Assange voor onbepaalde tijd opgesloten zit in een Londense, maximaal beveiligde, gevangenis.

Het idee dat de CIA zich plotseling ging mengen in een deugdelijk juridisch proces tegen Assange is met andere woorden belachelijk.

Alles aan de zaak-Assange was vanaf het begin buitengerechtelijk, omdat er geen enkele rechtsgrondslag was voor het proces. Dit was juridisch theater, dat het brute geweld verhulde van een onaansprakelijke supermacht die woest is en bang dat haar geheimen en misdaden in het digitale tijdperk niet langer verborgen kunnen blijven voor het publiek.

Bron: Twitter @Doctors4Assange

Wat de CIA met zijn plannen bijbracht was niet zijn extra belang in een onwettige wraakoefening − dat was immers vanaf het prille begin de kern van Assange’s mishandeling − maar de specifieke onwettige instrumenten waarin die dienst uitmunt, zoals ontvoering en moord.

Uiteindelijk kregen zelfs in de regering Trump de meer bedaarde denkers de overhand, zij die begrepen dat een schijnproces meer geschikt was om de oorlog te dienen en te maskeren die de VS voerden tegen Assange en WikiLeaks, een organisatie die ervoor strijdt dat de staat transparanter zou gaan optreden en verantwoording zou afleggen voor zijn misdaden.

De campagne om Assange levenslang op te sluiten wordt door de regering van Joe Biden even enthousiast verder gezet als eerder onder Trump. En de Britse rechtbanken, ook de hoogste, hebben actief meegewerkt aan deze juridische schertsvertoning.

2. Afrekening binnen de CIA

Als we nu meer te weten komen over de complotten van de CIA tegen Assange is dat ongetwijfeld deels omdat er een regeringswisseling heeft plaatsgevonden. Vermoedelijk is het voor een stuk een afrekening van misnoegde agenten met Mike Pompeo, CIA-baas onder Trump.

Deze onthullingen zijn immers niet afkomstig van klokkenluiders die bezorgd zouden zijn over gerechtigheid voor Assange. Ze komen zelf uit de CIA-wereld: van ambtenaren die net als Pompeo in hun mentaliteit van de inlichtingendienst uit hetzelfde eigenbelang Assange beschouwen als ‘een niet aan een staat gebonden vijandige inlichtingendienst’. Net als Pompeo zien deze ambtenaren Assange als een ‘transparantieterrorist’.

Wel opmerkenswaard is het feit dat Yahoo de nieuwsdienst is die ons deze onthullingen bezorgt.

Drie kranten met een enorm lezerspubliek en aanzienlijke middelen, The New York Times, The Guardian en Washington Post, werkten alle drie nauw samen met Assange aan de eerste publicaties van WikiLeaks en haalden grote winsten binnen met de wereldschokkende lekken die hij hen verschafte.

Reeds 1100 onderzoeksjournalisten in 91 landen ondertekenden (meermaals tegen hun eigen werkgever in) een oproep ter verdediging van Julian Assange #JournalistsSpeakUpForAssange. Foto : www.speak-up-for-assange.org

Alle drie deze kranten zouden er zelf belang bij moeten hebben dat Assange niet wordt uitgeleverd aan de VS voor levenslange opsluiting onder het voorwendsel dat zijn journalistiek zou neerkomen op spionage, zoals zowel de regeringen van Trump als van Biden beweren.

Het meest relevant is misschien nog dat deze drie kranten een lange geschiedenis hebben van beroep op uitgebreide contacten binnen de inlichtingendiensten, waarbij ze zich vaak laten gebruiken voor het verspreiden van desinformatie en psychologische oorlogsvoering.

Bedenk bijvoorbeeld dat verslaggevers Judith Miller en Michael R. Gordon van The New York Times het bevoorrechte kanaal van de Amerikaanse inlichtingendiensten werden voor hun misleiding over massavernietigingswapens waarmee ze de VS aan een reden hielpen om Irak aan te vallen, te bezetten en uiteen te rijten.

In Groot-Brittannië is The Guardian steeds dichter naar de Britse inlichtingendiensten toe gegroeid, sinds de krant brak met Assange en Glenn Greenwald, de verslaggever die de krant Edward Snowdens onthullingen aanreikte dat de Amerikaanse nationale veiligheidsstaat illegaal en op grote schaal zijn eigen bevolking bespioneerde.

Mediastilte

Hoe komt het dan dat deze kranten, met hun uitgebreide bronnen binnen de inlichtingenwereld en na al wat ze in de zaak Assange geïnvesteerd hadden, de afgelopen vier jaar niets over dit verhaal hebben vernomen?

Is het mogelijk dat niet één van de ongeveer 30 ambtenaren die met Yahoo spraken, ook met deze kranten heeft gesproken? Waarom is Yahoo News het kanaal dat een zo belangrijk verhaal naar buiten brengt?

En misschien nog meer ter zake: hoe komt het dat deze drie kranten het onderzoek van Yahoo vrijwel geheel hebben genegeerd en nog steeds niets lijken te doen om het op te volgen?

The Guardian bracht het verhaal met een nauwelijks onderdrukte geeuw als een wat langer online stukje (en een iets vollediger verslag voor haar Australische lezers). Maar ze bracht het verhaal tenminste. In The New York Times en The Washington Post heb ik niets kunnen vinden.

Heeft het feit dat een groot aantal Amerikaanse hoge ambtenaren toegeeft dat hun dienst serieus overwoog een journalist te ontvoeren of te vermoorden met wie deze publicaties samenwerkten aan enkele van de grootste verhalen van onze tijd voor hen dan niet een enorme nieuwswaarde?

Deze onverschilligheid of zelfs tegenzin om te berichten over Assange’s afschuwelijke situatie is wat je kan verwachten van deze gerespecteerde, zogenaamd ruimdenkende mediakanalen. Net als de andere media hebben ze de rechtszaak genegeerd voor de uitlevering die het afgelopen jaar in Groot-Brittannië is gevoerd en volgende maand in een laatste rechtszitting zijn beslag zal krijgen.

Het voortdurende stilzwijgen van de media kan alleen worden begrepen als medeplichtigheid aan de vervolging van een collega-journalist.

Meeheulen met de macht

Vooral The Guardian is kolossaal tekortgeschoten, zoals ik eerder al heb gedocumenteerd. De krant heeft haar vendetta tegen Assange nauwelijks verstopt. Veel is het gevolg van een ruzie nadat een belangrijke verslaggever van de krant door roekeloosheid een wachtwoord van WikiLeaks voor een archief met geheime documenten had onthuld en Washington daar gebruik van heeft gemaakt om zijn zogenaamde spionagezaak tegen Assange op te bouwen.

The Guardian heeft er belang bij − een belang dat de krant niet openbaar maakt − om de schijnwerpers op Assange gericht te houden en niet op haar eigen rol. In die context moet haar erbarmelijk valse en kwaadaardige verhaal − ook weer verstrekt door inlichtingendiensten − worden begrepen dat Assange in verband brengt met een vermeende samenzwering tussen Trump en het Kremlin en dat de ‘vrije’ media dwangmatig hebben overgenomen.

Het bericht van The Guardian dat een adviseur van Trump, Paul Manafort, en niet-geïdentificeerde ‘Russen’ Assange herhaaldelijk bezochten in de ambassade, toen een van de zwaarst bewaakte plekken ter wereld, zonder ook maar een spoor van hun aanwezigheid achter te laten, had nooit in druk mogen verschijnen. De simpelste controle had al tientallen alarmbellen moeten doen afgaan.

De krant verkoos daarentegen te zwijgen in plaats van het verhaal te corrigeren of terug te trekken. De enige conclusie die men uit hun gedrag kan trekken is dat de ‘vrije’ media, verre van als waakhond op te treden tegen de macht, zichzelf zien als hulpjes van de macht.

Ze voelen zich veel nauwer verbonden met de geheime, bedrieglijke en moorddadige inlichtingendienst van een land dan met een collega-journalist die als wild wordt opgejaagd en vervolgens permanent opgesloten.

3. Grotere netten

Het Yahoo-rapport maakt ook duidelijk dat Assange en WikiLeaks veel scherper in de gaten gehouden werden nadat Snowden in 2013 zijn vertrouwelijke documenten had vrijgegeven in samenwerking met verslaggever Glenn Greenwald.

Die Snowden-dossiers toonden aan dat de VS steeds meer nieuwe digitale technologie aanwendde om de rest van de wereld heimelijk in de gaten te houden. Nu richtten de VS die technologische bekwaamheid steeds meer naar binnen om zijn eigen bevolking heimelijk in de gaten te houden.

Het werd al snel duidelijk dat een transparantie-organisatie zoals WikiLeaks een grote bedreiging vormde voor de plannen van de Amerikaanse inlichtingendiensten. Volgens de bronnen van Yahoo was het de regering van Obama die WikiLeaks intensiever begon te bewaken en haar netten wijder open gooide om WikiLeaks’ netwerken bloot te leggen.

De CIA, die al betrokken was, creëerde een speciaal ‘WikiLeaks-team’, dat nauw samenwerkte met andere bevriende spionagediensten, onder andere, zo mag men aannemen, de ‘Five Eyes’, waarbinnen Canada, Groot-Brittannië, Australië, Nieuw-Zeeland en de VS hun geheime inlichtingen delen.

William Evanina, een topman van de Amerikaanse contraspionage, die onlangs met pensioen is gegaan, wijst op de sleutelrol die de Five Eyes hebben gespeeld in de zaak Assange. Evanina, de belangrijkste met name genoemde bron, vertelde Yahoo dat het doel was om WikiLeaks “in verband te brengen met vijandige staatsinlichtingendiensten”.

Met andere woorden, het doel was om te suggereren dat Assange niet geïnteresseerd was in transparantie of niet uit principe handelde, maar dat hij de VS wilde ondermijnen in dienst van een vijandige buitenlandse mogendheid.

In de zomer van 2016 werd Assanges lot bezegeld door de regering van Obama. WikiLeaks had toen een archief vrijgegeven van e-mails van de Democratische Partij waarin Obama’s uitverkoren opvolgster Hillary Clinton in een kwaad daglicht kwam te staan. Uit dat lek bleek dat de partij haar verkiezingsprocedures had gemanipuleerd om Clintons belangrijkste uitdager Bernie Sanders van de overwinning af te houden.

Als een terzijde merkt Yahoo op dat het idee om Assange te ontvoeren − met schending van de soevereiniteit van Ecuador en Groot-Brittannië − eigenlijk al bestond vóór Pompeo’s komst naar de CIA.

Hoewel Yahoo zich concentreert op Pompeo had deze door Trump benoemde man eigenlijk dankzij Obama en de wraakzucht van de Democratische Partij reeds de handen vrij om Assange te vervolgen voor spionage of hem te ontvoeren.

Obama’s ambtenaren bekladden Assange direct als een samenzweerder met (toen kandidaat) Donald Trump, Clintons rivaal voor de presidentsverkiezingen. Zo werd hij meegesleurd in de tierende samenzweringstheorie Russiagate, die stelde dat Trump een marionet van het Kremlin zou zijn.

Als je bedenkt hoeveel jaren, zowel onder Obama als onder Trump, er door de digitaal meest geavanceerde staten ter wereld werd gepoogd om deze bewering te staven, blijft het toch enigszins verrassend dat ze met lege handen zijn gebleven.

Er bleek immers nooit enig bewijs te zijn gevonden dat WikiLeaks met Rusland zou hebben samengespannen, toch werd dit impliciet een doorslaggevende vooronderstelling bij de beweringen over Russiagate.

Robert Litt, een ongewoon eerlijke ambtenaar, voormalig hoofdadviseur bij het kabinet van de directeur van de nationale inlichtingendienst, zei over Pompeo’s bewering dat Assange in opdracht van de Russen handelde, dit tegen Yahoo: “Afgaand op de informatie die ik had gezien dacht ik dat hij daarmee veel te voorbarig was.” Speciaal adviseur Robert Mueller vond eveneens geen bewijs voor een dergelijke bewering.

Ook de verhoren voor uitlevering in Londen leverden geen plausibele argumenten op. Het enige tastbare bewijs is de eerder genoemde zaak Manafort van The Guardian, die zo gênant belachelijk bleek dat alle betrokkenen het stilletjes hebben proberen te vergeten.

Kaartenhuis

Als het werkelijk zo was geweest dat Assange en WikiLeaks nauw samenwerkten met het Kremlin is het moeilijk voor te stellen dat er nooit een spoor van die samenwerking werd gevonden. Washington bouwde de spionagezaak tegen Assange voor een groot deel op de getuigenis van Sigurdur Thordarson, een veroordeelde pedofiel en financieel fraudeur, maar ook informant van de FBI. Hij geeft nu toe dat zijn getuigenis een verzinsel was en dat hij loog nadat hem vrijstelling van vervolging was beloofd. De hele zaak tegen Assange blijkt een kaartenhuisje te zijn.

Interessant is dat het onderzoek van Yahoo News laat zien hoe ambtenaren van justitie er ondanks de afwezigheid van bewijs op gebrand waren een ‘legale’ zaak te verzinnen om twee gevaren af te wenden die het hun lastig zouden kunnen maken om Assange opgesloten te houden en een geloofwaardige vervolging tegen hem in te stellen.

Het eerste betrof de krankzinnige scenario’s van de CIA, waaronder uitlevering of misschien een vuurgevecht in Hollywoodstijl in de straten van Londen om te verhinderen dat Ecuador Assange hielp ontsnappen uit de ambassade. Het ministerie van Justitie maakte zich zorgen dat, als de CIA in zijn opzet zou slagen, Assange misschien in de VS kon aankomen zonder enige formele of plausibele aanklacht tegen hem.

Het andere gevaar was dat Groot-Brittannië geen nieuwe excuses meer zou kunnen bedenken om Assange uit het zicht gevangen te houden, nadat de politie hem in het begin van 2019 de ambassade uit had mogen slepen. De nieuwe president Lenin Moreno van Ecuador had het officiële beleid inzake asiel voor Assange gewijzigd kort nadat het IMF een enorme lening van 4,2 miljard dollar had goedgekeurd. Zweden had ondertussen zijn onderzoek naar Assange in mei 2017 al laten vallen.

Dus werd Assange overgebracht naar de maximaal beveiligde gevangenis Belmarsh op beschuldiging van een overtreding van een kleine borgtocht. Die aanklacht ging voorbij aan het feit dat hij zijn voorwaarden voor borgtocht alleen had geschonden door politiek asiel te zoeken, iets wat in het internationaal recht wordt erkend.

De Britse rechter gaf de voor dergelijke overtreding maximaal mogelijke straf, waardoor de VS tijd kregen om hun spionagezaak te formuleren die daarop het voorwendsel werd voor zijn opsluiting tot vandaag, onder omstandigheden die tijdens de pandemie zijn leven in gevaar hebben gebracht.

4. Met de Britten onder één hoedje

Heeft Groot-Brittannië bij dit alles samengespannen met de VS? De massale politieaanwezigheid rond de ambassade, de illegale dreigementen van de Britse regering om de ambassade van Ecuador binnen te vallen, de aparte en hoogst irreguliere uitspraak over uitlevering, de dreigmails van openbare aanklagers aan Zweden, de medeplichtigheid om Assange in een maximaal beveiligde gevangenis in Londen vast te houden wegens een betwistbare borgtochtovertreding en de bekende rol van de Five Eyes waarvan Groot-Brittannië een belangrijk lid is, wijzen er allemaal sterk op dat dit inderdaad het geval was.

Yahoo meldt in zijn onderzoek nog dat voormalige functionarissen van mening verschillen over hoeveel de Britse regering eigenlijk wist van de uitleveringsplannen van de CIA voor Assange, maar de Amerikanen hebben op een gegeven moment wel degelijk deze kwestie aangekaart bij hun Britse collega’s. Met andere woorden, ja, Groot-Brittannië was wel degelijk op de hoogte van de meest onwettige delen van de CIA-plannen. De vraag is alleen hoe nauw het land daarbij betrokken was.

Een voormalige contraspion merkte op: “We hadden een discussie met de Britten over het idee de andere kant op te kijken op het moment dat een team mannen binnen zou dringen en de taak uitvoeren. Maar de Britten zeiden toen: ‘Niks van, dat doen jullie niet op ons grondgebied, dat gebeurt niet!”

Groot-Brittannië kon het zich niet veroorloven publiekelijk medeplichtig te lijken aan illegale acties van de VS, waarbij het er in de straten van Londen niet anders zou zijn toegegaan dan in die van Mogadishu. Alles wijst er wel op dat Groot-Brittannië voor het overige wel herhaaldelijk in de loop van de voorbije tien jaar de VS heeft geholpen zijn illegale campagne tegen Assange en WikiLeaks om te zetten in een schijnbaar wettig uitleveringsproces via de rechtbank.

Nogmaals volgens het Yahoo-rapport. Het Witte Huis ontwikkelde een plan B: de Britten zouden Assange vasthouden op beschuldiging van het niet naleven van borgvoorwaarden, waarna het openbaar ministerie 48 uur tijd zou kopen om snel een aanklacht in te dienen.

Met andere woorden, Groot-Brittannië volgde expliciet de instructies van de VS om Assange vast te houden voor een kleine overtreding. De hierboven al vermelde Evanina bevestigde dat Groot-Brittannië samenwerkte met de VS om Assange permanent gevangen te houden omdat hij Yahoo vertelde dat de twee een ‘gezamenlijk plan’ ontwikkelden om te voorkomen dat Assange als een vrij man uit de ambassade kon vertrekken.

Angstaanjagende waarheid

De waarheid is dat, hoe verschrikkelijk de onthullingen van Yahoo News ook zijn, ze voorbijgaan aan de realiteit dat de VS op meerdere andere staten kon rekenen – niet in de laatste plaats op Groot-Brittannië – voor het verschaffen van een ‘legaal’ vernisje aan een tien jaar oude, heimelijke oorlog tegen Assange en WikiLeaks voor het aan de kaak stellen van Amerikaanse oorlogsmisdaden.

Nog angstaanjagender is dat alles erop wijst dat de VS ook de rechtsgang in zowel Zweden als Groot-Brittannië kon manipuleren zodat Assange al die tijd tot op vandaag effectief gevangen kon worden gehouden.

En nóg angstaanjagender is dat dezelfde bewijzen laten zien dat de mainstream media in verschillende landen, in het beste geval een oogje dicht knepen voor de vervolging van een collega-journalist en in het slechtste geval er actief aan meewerkten.

Yahoo News heeft een grote dienst bewezen door een deel van de werkelijkheid over de vervolging van Assange aan het licht te brengen, maar er valt nog veel meer naar boven te spitten. Helaas blijken onze zogenaamde waakhonden het veel te druk te hebben met aanschuiven aan de dis om zelf te proberen meer van de waarheid te achterhalen.

 

CIA plan to poison Assange wasn’t needed. The US found a ‘lawful’ way to disappear him werd vertaald door Hilde Baccarne. Jonathan Cook is Brits onafhankelijk journalist die sinds 2001 in Nazareth woont en drie boeken schreef over het Israëlisch-Palestijnse conflict. Hij is een vroegere winnaar van de Martha Gellhorn Special Prize for Journalism. Zijn website en blog zijn te vinden op www.jonathan-cook.net. Niemand betaalt Jonathan Cook voor zijn blogs. Als je ze apprecieert, overweeg dan een bescheiden schenking via deze link: “No one pays me to write

 

Meer informatie over Julian Assange:

Kroongetuige VS voor ‘hacking’ Assange bekent dat hij gelogen heeft

Media volharden in karaktermoord Assange, uitlevering aan VS blijft zo reële mogelijkheid

Media negeren behandeling Julian Assange en Chelsea Manning tot eigen schade en schande

Waarom zwijgen journalisten over de mishandeling van Julian Assange door het Britse gerecht?

De Standaard, The Guardian, Julian Assange en “waarom niemand nog de feiten gelooft”

Lot Julian Assange ligt volledig in handen van collega-journalisten en media

Waarom Zweden 6 jaar wachtte om Assange in Londen te verhoren

 

Notes:

1 Een eerste Zweedse aanklager had de klachten tegen Assange geseponeerd omdat zij die te licht bevond voor het beginnen van een gerechtelijke onderzoek (nvdr.).

2 Een red notice is een officiële oproep aan de politiediensten van alle bij Interpol aangesloten staten om een persoon aan te houden in afwachting van een uitlevering of andere gerechtelijke stappen (nvdr.).

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!